บทที่2.เก็บอาการแทบไม่มิด...แม่คุณเอ๋ย!!...
1542 คำ
คาลิกซ์โต้อมยิ้ม เขาพุ่งตัวลงน้ำด้วยท้วงท่าสง่างาม “ตู้ม!!” เสียงน้ำแตกกระจาย สายน้ำกระเซ็น กระสายเป็นวงกว้างพร้อมกับร่างผึ่งผายหายลับไปใต้แผ่นน้ำ...ผิวน้ำเรียบกริบเหมือนเดิมหลังชายหนุ่มจมหายไปในสายธาราใสแจ๋ว มีเพียงระลอกคลื่นจากแรงลมที่ตีปะทะบนผิวน้ำ นอกนั้นทุกอย่างนิ่งสงบ...เงียบงัน จนเมยานีอดใจไม่ไหว เธอชะเง้อคอมองจากอีกฝากหนึ่งของสระ พร้อมกับบ่นพึมพำ
“หัวกระแทกก้นสระ สลบไปแล้วมั้งนั่น คงไม่อึดขนาดดำน้ำได้นานขนาดนี้หร๊อก?”
“ต๊ะเอ๋!!” จู่ๆ ชายหนุ่มก็โผล่พรวดขึ้นตรงด้านหน้าของเธอ เขาแสยะยิ้มแผล่...ดวงตายิบยี๋
หญิงสาวผงะหนี เธอเตรียมจะหนีขึ้นจากน้ำ ระยะห่างระหว่างกันมันใกล้เกินไป เธอไม่ไว้ใจจอมเจ้าชู้อย่างเขาหรอก!!
“ปล่อยนะ!! จะมาจับไว้ทำไมห่ะ? เมย่าเหนื่อยอยากพักแล้วด้วย” มือแข็งแรงเอื้อมจับข้อมือเรียวเอาไว้ จนเธอไม่สามารถหลีกให้ห่างเขาได้ จึงหันกลับมาตวาดเสียงขุ่น
“คุยกันดีๆ ไม่ได้หรือไง? เราสองคนไม่เจอกันนานแค่ไหนแล้วนะ...เมย่า”
“แล้วไง? เกี่ยวอะไรด้วยล่ะ ปล่อยสักทีสิ เมย่ายังไม่ไปก็ได้...แต่คุณต้องปล่อยเมย่าก่อน” หญิงสาวยวนกลับ ปากอิ่มบิดเบี้ยว เมื่อคาลิกซ์โต้ไม่คิดที่จะปล่อยเธอให้เป็นอิสระ
“ไม่ปล่อยหรอก ปล่อยเธอ... เธอก็หนีสิแม่เด็กขี้กลัว” ชายหนุ่มยังไม่ยอมปล่อยมือ แถมยังกระชากเธอเข้าไปใกล้ๆ เสียอีกด้วย
“ใครเด็ก? ใครกลัว?...เหอะ!!...ตาแก่บ้า” ใบหน้าหวานสะบัดกลับมา เธอถลึงตาใส่เขาและแยกเขี้ยวขู่ พร้อมทั้งกระซิบตอกกลับเสียงขุ่นเขียว
ไรหนวดกระตุกยึกๆ เขาได้ยินชัดเต็มสองหู ยัยเด็กบ้านี่ว่าเขาแก่ ตรงไหน? เขาออกจะเฟิร์มทั้งตัว ถึงจะเลยเลข3 มาหลายปี ก็ไม่ได้ทำให้เขาทรุดโทรมลงนี่นา ปากดีแบบนี้มันน่าปราบพยศนัก หากอ่อนลงเมยานีคงน่ารักกว่านี้หลายร้อยเท่า อารมณ์พุ่งสูงปรี๊ดเพราะโดนว่ากระทบจนเผลอตัวกำมือตัวเองแรงขึ้นกว่าเดิม
“โอ๊ย!! เจ็บ ปล่อยสิ ฉัน...ฉันเจ็บไม่รู้ไง?” เสียงหวานตวาดแว๊ดๆ เมื่อแรงมือที่กำไว้ตรงข้อมือหนักขึ้น และมันทำให้เธอเจ็บแปลบๆ
“โทษที!! ลืมไปว่าหนูเมย่าเป็นตุ๊กตากระเบื้องเคลือบ แตะแรงๆ เดี๋ยวจะแตกหักเอาง่ายๆ”
ชายหนุ่มปล่อยมือ เขายกทั้งสองมือขึ้นแบตรงหน้า พร้อมทั้งขยับห่างออกมานิดหน่อย แต่ไม่ยอมหลีกทางไปทางไหน ยังคงปักหลักลอยคอขวางทางเอาไว้อย่างนั้นเอง...
“ถอยไป!! ไม่อย่างนั้นลุงเจ็บ!!” เสียงขู่ขุ่นขวาง ดวงตากลมโตวาววับดังดวงตาของนางเสือสาว
ลุง!! ช่างว่าเขาดีนัก เดี๋ยวลุงจัดหนักให้รู้เสียเลยนี่ อย่ามาแหย่เสือหลับอีหนู
เพราะถูกสบประมาทด้วยถ้อยคำแสลงหู...คาลิกซ์โต้เลยลืมสิ้นว่าผู้หญิงตรงหน้าคือของต้องห้าม...
มือแข็งแรงสีคร้ามแดด รวบกอดเอวบางใต้น้ำ แล้วจึงกระชากลำตัวนุ่มนิ่มเข้ามาจนชิดแผงอก พร้อมทั้งโน้มใบหน้าลงชิดใกล้ กระแทกปากหนาหยักที่กลีบปากของหล่อนแรงๆ เพราะต้องการลงทัณฑ์ ความปากดีของเจ้าหล่อนเอง
เมยานีตัวชาวูบ!! ริมฝีปากหยาบๆ กระแทกปิดริมฝีปากของเธอ หญิงสาวอยากจะยกมือดันผู้ชายสันดานหยาบคนนี้ให้หลุดออกไป แต่ทำไม? เรี่ยวแรงที่เคยมีกลับหายไป!! ตัวเธอชาวูบ ร่างกายแข็งค้าง ดวงตาเบิกโพลง และเริ่มรู้สึกแปลกๆ กับสัมผัสลุ่มร้อนที่ปิดทับริมฝีปากตัวเอง มันเหมือนกระแสไฟอ่อนๆ วิ่งพล่านจากจุดนั้น ก่อนจะแผ่ซ่านไปทั่วทั้งร่างกาย มันหวิวไหว วูบโหวง สะบัดร้อนสะบัดหนาว ยิ่งอะไรบางอย่างนิ่มๆ และลื่นๆ พุ่งปราดเข้ามาในอุ้งปาก มันเหมือนปลิงทะเลตัวใหญ่ที่กำลังคืบคลานเข้าไปในร่างกายเธอ ความรังเกียจและขยะแขยง ทำให้เมยานีรวบแรงที่เหลือ ตัดสินใจ ยกฝ่าเท้าดันลำตัวของคาลิกซ์โต้ออกไปสุดแรง!!
“โอ้ย!! ยัยบ้า ทำอะไรล่ะนี่...ผีเข้าหรือไงห่ะ?”
ชายหนุ่มถูกถีบจนกระเด็น เขาสบถเสียงขุ่น!! มองผู้หญิงสาวตรงหน้าด้วยดวงตาขุ่นขวาง...มือแข็งแรงยกขึ้นเสยเส้นผมที่เปียกลู่!! นึกอยากจะบีบคอสวยๆ ของหล่อนให้หักคามือโทษฐานที่เจ้าหล่อนขัดความต้องการของเขา จนทำให้เขาอารมณ์ค้าง...
“คุณทำบ้าอะไร...มา...จะ... จูบเมย่าทำไมล่ะ?” หญิงสาวตวาดแว๊ดๆ เธอวักน้ำในสระขึ้นสาดใส่ใบหน้าคมคาย พรางใช้หลังมือตัวเองขยี้ริมฝีปากแรงๆ อยากจะกำจัดความรู้สึกน่าสะอิดสะเอียนนั้นทิ้งไปให้หมด มันน่ารังเกียจและขยักขย้อนเต็มทน
“ก็แค่อยากลงโทษความปากดีของเรา...ทีหลังอย่าไปดูถูกผู้ชายอีกล่ะ ถึงเขาจะแก่!! แต่ก็ไม่ได้หมดเรี่ยวหมดแรงนี่ ยังสามารถทำอะไรๆ ได้มากกว่าที่เธอรู้...มันเป็นศักดิ์ศรีที่ไม่ควรเหยียบย่ำน่ะ” ชายหนุ่มพูดเสียงแข็ง เขาชี้แจงให้เมยานีรู้ ผู้ชายไม่ใช่เพศที่ยอมรับการดูถูก พวกเขาพร้อมจะตอบโต้ หากเกิดความไม่พอใจ...
“ชิ!! ไม่ยอมรับความจริง...พวกอิโก้สูง...อะๆ อย่านะ ไม่อย่างนั้นเมย่าจะฟ้องป๊า ว่าลุง!! จูบเมย่า”
เมยานีถอยหลังกรูด เธอรีบปีนขึ้นจากสระ และวิ่งหนีแบบไม่คิดชีวิต...
หล่อนยกคนที่เขาเกรงใจมาขู่ คาลิกซ์โต้เลยได้แต่หงุดหงิด ชายหนุ่มหรี่ตาลง มองตามบั้นท้ายหนั่นแน่น ที่เดินยักย้ายอยู่ตรงหน้า พร้อมกับพึมพำขู่อาฆาต...งานนี้คงต้องหาทางปราบพยศแม่สาวอวบอึ๋มคนนี้ให้รู้สึกเสียบ้าง ลืมความเกรงกลัวที่เคยมีต่อเมฆาไปหมดสิ้น เพราะเขาถูกลูบคม...
‘เฮีย!! ขอโทษนะคร๊าฟ!! ขอผมปราบพยศลูกสาวเฮียสักหน่อยเถอะ ปากดีแบบนี้...อยากจะรู้นักว่าปากจะหวานสักแค่ไหนกันเชียว?’ ชายหนุ่มนึกขอขมาเมฆาในใจ งานนี้ต้องปราบพยศเมยานีให้อยู่หมัด หล่อนกล้าเกินไป ไม่รู้จักอันตรายจากการสบประมาทผู้ชายวัยฉกรรจ์
หลังจากเมยานีหายลับไปจากสายตา คาลิกซ์โต้ก็แหวกว่ายในสระอย่างหนัก...เพราะต้องการลดความรุ่มร้อนที่เกิดขึ้นในร่างกายให้หมดลง
โจเซ่แอบขำเจ้านาย เขาเห็นฉากเลิฟซีนระหว่างคาลิกซ์โต้กับเมยานีเข้าพอดี จึงรู้สึกแปลกใจไม่ได้ บอสของเขาขึ้นชื่อว่าเป็นคนสุขุม ไม่มีอะไรทำให้เจ้านายหนุ่มขาดสติ จนทำอะไรก่อนความคิด แต่นี่...ที่เขาเห็น ตั้งแต่คุณหนูเมยานีปรากฏตัว...รู้สึกว่าต่อมการควบคุมของเจ้านายจะไม่ทำงาน หรืออาจจะทำงานช้าลงก็ได้ มันถึงได้ทำตามใจตัวเอง แบบไม่คิดถึงผลได้ผลเสีย...ในอนาคตที่จะตามมา หากแตะต้องของต้องห้าม...มันจะเป็นระเบิดเวลาที่รอวันระเบิดตูม!! ขึ้นมา เพราะหญิงสาวเป็นดั่งดวงใจของเมฆา ท่านคงไม่ชอบหากบุตรสาวจะถูกเจ้านายหนุ่มของเขาลวงล่อ และหลอกชิมไข่แดง!!
ห้องอาหารในคฤหาสน์โฮเซ่...
หญิงสาวสะบัดใบหน้าควับ!! เธอแทบอยากจะวางช้อน และลุกขึ้นจากโต๊ะทานอาหารไปเสียเลย เมื่อมองเห็นเจ้าของบ้านเดินผ่านเข้ามาในม่านสายตา...เขาอยู่ในชุดสูทพอดีตัวเนื้อผ้าเรียบกริบ เหมาะกับตำแหน่งใหญ่โตที่ถือครอง คงอาบน้ำแต่งตัวแล้วก็เตรียมตัวจะไปทำงาน องศาความหล่อจึงพุ่งสูงติดฝ้าเพดาน...แต่มันไม่มีผลกับเธอหรอกย่ะ ต่อให้คาลิกซ์โต้หล่อปานเทพบุตรก็เถอะ เธอไม่นิยมบริโภคคนแก่!!
“อยากได้อะไร อยากไปไหน บอกโจเซ่นะเมย่า...ฉันไม่มีเวลาเทคแคร์เธอหรอก งานเยอะ!!”
“ขอบคุณ!! แต่ไม่ต้องหรอกค่ะ เมย่ามีเพลนไว้ในหัวแล้ว เดี๋ยวออกไปตะลอนๆ คนเดียวก็ได้”
“จะบ้าเหรอ!!” ชายหนุ่มตวาดเสียงหลง ยัยนี่คิดว่ามาดริดเป็นกรุงเทพฯ หรือไง มีอาชยากรเต็มถนน มีแต่มิจฉาชีพเดินให้ควัก หากเขาให้หล่อนไปคนเดียว!! เฮียเมฆาจะได้มาฉีกอกเขาเอานะซี ที่เขาปล่อยให้ลูกสาวสุดรัก ออกไปตะลอนๆ โดยไร้คนควบคุม ก็ยัยนี่แสบหยอกเมื่อไรล่ะ หากไปมีเรื่องกับนักเลงโตบนถนนเข้า เกิดบาดเจ็บขึ้นมา คนที่ซวยคือเขานี่ล่ะ “ห้ามไปไหนก่อนที่ฉันจะอนุญาต...ไม่อย่างนั้นฉันจะส่งเธอกลับเมืองไทย เข้าใจ๋!!”
ชายหนุ่มยกนิ้วขึ้นชี้หน้าเจ้าหล่อน พร้อมกับร้องห้ามเสียงขุ่น สำทับให้หล่อนทำตามด้วย ไม่อย่างนั้นมันน่าจะเกิดความยุ่งยากตามมาอีกพะเลอ
- ผู้เขียน
