บทที่5.มนต์จันทรา

1560 คำ

“ทำไมคะ ทำไม!!” หญิงสาวยังพูดย้ำๆ อยู่แค่นั้น ดวงตาคลอขังด้วยน้ำใสๆ มันเป็นน้ำตาของความเสียใจ เสียแรงที่เธอเทิดทูนเขา เหนือคนอื่นๆ “โจเซ่!!” ชายหนุ่มร้องเรียกบอดี้การ์ดส่วนตัว เพราะชายหนุ่มจะอยู่ไม่ไกล คอยอารักขาความปลอดภัยของเขา พร้อมจะขจัดปัญหากวนใจที่ทำให้เขาหงุดหงิด “ครับบอส” “เคลียร์ด้วย... อย่าให้ฉันเห็นหน้ามัสลินอีก นับตั้งแต่วันนี้!...” เสียงเย็นชากับแววตาอำมหิต คาลิกซ์โต้ตัดฉับ เขาไม่ต้องการผู้หญิงที่ล้ำเส้น พวกหล่อนเป็นแค่สิ่งสวยงามให้เขาชื่นชม แต่หากหล่อนก้าวข้ามข้อตกลง ก็คงต้องทางใครทางมัน “ปล่อยฉันน่ะ ปล่อยสิไอ้บ้าโจเซ่!! คาลิกซ์คะๆ... อย่าทำแบบนี้... อย่าทำแบบนี้กับฉ้านนนน...” เสียงหญิงสาวโหยหวนชวนให้สงสาร แต่ผู้ชายใจดำคนนี้ยังยืนเฉย แววตาเย็นชามองตามเธอกับบอดี้การ์ดส่วนตัวไปจนลับหาย เมยานีเกือบกดปลายเล็บกับแผงอกของคาลิกซ์โต้แล้ว หากแต่ว่าเธอฉุกใจไว้ได้ก่อน เธอต้องการเห็นแบบนี้ไม่ใช่เหรอ อยากให้เขาแสดงความเลวสุดๆ ออกมาให้เห็น หล่อนจะได้ตัดใจ!! “ปล่อย...ปล่อยสิ!!” เสียงเขียวขุ่น กับร่างอวบอัดเริ่มขยับตัวขยุกขยิก... “ขอโทษนะเมย่า ไม่คิดว่าจะเจอเรื่องแย่ๆ แบบนี้ ทั้งที่กำลังสนุก” ชายหนุ่มพูดแก้ตัว เขายิ้มแผล่และพยายามทำหน้าตาให้น่าสงสาร “ชิ!!” หญิงสาวยกมือผลักแผงอกของคาลิกซ์โต้แรงๆ เธอสะบัดหน้าหนี เดินเชิดหน้าหนีไปก่อน แอบแลบลิ้นปลิ้นตาให้คาลิกซ์โต้ รู้สึกเกลียดเขาเพิ่มขึ้นอีกพะเลอเกวียน เมื่อเขาแสดงธาตุแท้ออกมาให้เห็นจะๆ ตา ผู้ชาย!! “ไปเถอะคนมองกันใหญ่แล้ว ไม่อยากให้เธอพลอยเสียชื่อไปด้วยนะเมย่า” คาลิกซ์โต้เอื้อมกุมมือของเมยานี เธอรีบสะบัด และมองเขาตาขุ่นเขียว!! นึกเกลียดเขาหนักกว่าเดิมหลายเท่าตัว!! “อย่า-มา-ถูก-ตัวเมย่า...คุณก็ไม่ต่างอะไรกับพวกมักง่ายพวกนั้นหรอก เธอไม่มีความผิดอะไรเลยสักอย่างเลย ถ้าผิดก็ผิดที่มาหลงรักคนเย็นชาอย่างคุณ!! คาลิกซ์” หญิงสาวตวาดเสียงเขียว ไม่ว่าเมื่อไรคาลิกซ์โต้ก็เป็นเหมือนเดิม มักง่ายและสำส่อน!! แถมแก่... ชายหนุ่มมองตามเมยานีไปอย่างงงๆ เป็นอะไรไปอีกล่ะ เขาปกป้องเจ้าหล่อนน่ะ ยอมตัดผู้หญิงที่อยู่ในสังกัดทิ้งเพียงเพราะหล่อนทำให้เมยานีขุ่นเคืองนี่เขาผิดอะไรอีกล่ะ...ไม่เข้าใจผู้หญิงจริงๆ ความคิดของพวกเธอซับซ้อน อยากที่จะเดาได้... มือแข็งแรงยกขึ้นเกาท้ายทอยแกร็กๆ ก่อนจะเดินตามหญิงสาวไปช้าๆ งงเฟ้ย!! โจเซ่เดินย้อนกลับมาคอยอารักขาบอสหนุ่มอีกครั้ง เขาขมวดคิ้วเมื่อมองเห็นเจ้านาย ยืนอยู่คนละมุมกับคุณเมยานี โดยที่หญิงสาวเดินเที่ยวจับจ่ายคนเดียว มีเจ้านายหนุ่มเดินตามไปห่างๆ และหากเข้าใกล้เกินกว่าที่เธอต้องการ หญิงสาวจะหันกลับมาแยกเขี้ยวใส่ จนทำให้เจ้านายหนุ่ม หยุดชะงัก คอตก และหงอยๆ พิกล “ฉันไม่เข้าใจผู้หญิงเลยว่ะ ทั้งๆ ที่เราเลือกเขาแท้ๆ ทำไมยังถูกโกรธ” โจเซ่เดินเอาขวดน้ำเย็นเฉียบไปส่งให้เจ้านายหนุ่ม เสียงรำพันเปรยๆ ถึงสิ่งที่เกิดขึ้น คาลิกซ์โต้ไม่เคยพบเจอเหตุการณ์เช่นนี้ เขาไม่เคยงอนง้อใคร เคยแต่เป็นคนกำหนด ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่มีผู้หญิงพยศใส่ เธอมองเขาเหมือนเป็นปฏิกูล...เธอจะขยับถอยหนีหากเขาเข้าไปใกล้ โจเซ่ก้มหน้าลง เขาซ่อนรอยยิ้มไว้ เพราะหากเจ้านายเห็น เผลอๆ อาจจะถูกบาทาใหญ่ยักษ์ เข้าตามลำตัว เพราะเวลานี้เจ้านายกำลังอารมณ์เสียสุดขีด!! “ผู้หญิงเป็นมนุษย์ที่เข้าใจยากที่สุดครับบอส...คงต้องปล่อยให้เธอคลายความโกรธลงเสียก่อน แล้วค่อยตะล่อมๆ ด้วยของกินอร่อยๆ พวกเธอแพ้ของอร่อย แม้จะกลัวอ้วน แต่ก็ชอบรับประทานครับ” “ก็คงต้องเป็นอย่างนั้นแหละ จองร้านให้ด้วยนะเฟ้ย!! ขอทั้งร้านเลยล่ะ บรรยากาศดีๆ หน่อยแล้วส่งพิกัดร้านอาหารนั่นเข้ามือถือฉัน ฉันจะได้พาเมย่าไปเอง เผื่อหล่อนจะอารมณ์ดีขึ้นบ้าง” การงอนง้อผู้หญิงครั้งแรกของคาลิกซ์โต้ เขาทุ่มไม่อั้น ถึงขนาดเหมาร้านอาหารทั้งร้าน เพื่อรับประทานมื้อค่ำกับเมยานี ในบรรยากาศแสนจะโรแมนติก... ร้านอาหารบรรยากาศแสนสบาย แต่...กลับเงียบสงบ ไร้ผู้คนเดินไปเดินมาและไม่มีแม้แต่นักท่องเที่ยวแวะเข้ามาใช้บริการสักโต๊ะเดียว เมยานีเดินเข้าไปตามคำเชิญของคาลิกซ์โต้ ชายหนุ่มส่งยิ้มแจ่มใสให้กับเธอ แต่ไม่ได้ทำให้ความขุ่นเคืองในใจของเธอจางหายไป ภาพแสนทุเรศทุรังของเขา ยังคอยตามหลอกหลอนเธอตลอด ผู้ชายเป็นแบบนี้ทุกคนเหรอไง? และหากบิดาตัวเองเป็นดั่งเช่นที่ชายหนุ่มพูดให้ฟังจริง เธอจะทำใจได้หรือไม่? มันเป็นธรรมชาติปรกติของเพศชายจริงๆ เหรอ? ความคิดนั้นยังวนเวียนอยู่ในสมองเล็กๆ ของเมยานี เธออยากเจอผู้ชายแสนดี จะได้เอามาคัดง้างคำพูดของชายหนุ่ม...แต่ก็นั่นแหละ...คนที่เธอเห็นว่าแสนดีก็คือบิดา ชั่วชีวิตของเธอ เห็นเมฆาเป็นบิดาที่ดีมาตลอด เธอไม่เคยเห็นท่านเจ้าชู้ไก่แจ้ ไม่เคยมองผู้หญิงแปลกหน้าด้วยสายตาหวานเชื่อม ไม่เคยเห็นพฤติกรรมโฉด ต่ำทรามเหมือนที่เห็นจากคาลิกซ์โต้ เพราะฉะนั้นเธอจึงไม่เชื่อคำพูดของเขา... “โกรธฉันเหรอ?” เสียงนุ่มๆ เอ่ยถาม กับแววตาออดอ้อนของผู้ชายตัวโต ไม่ได้ทำให้เธอใจอ่อนลง เธอจะไม่ยอมให้มารยาของผู้ชายทำให้ตัวเองยอมยกโทษให้เขา...เรื่องความปากพล่อย เขาใส่ร้ายบิดาเธอแถมยังร้ายกาจกับคู่ควงของตัวเอง เขาเลว!! แทบจะไม่มีข้อดี “พอเหอะค่ะ เลิกพูดเถอะ!! เมย่าไม่อยากฟัง” เธอข่มความโกรธเก็บไว้ที่เดิม ไม่มีทางให้อภัยคนนิสัยไม่ดีอย่างคาลิกซ์โต้แน่ๆ “ฉันขอโทษก็ได้... แต่ฉันก็อยากรู้นะเมย่า...เธอโกรธอะไรฉัน...ฉันว่าตัวเองทำดีที่สุดแล้วนะ” ชายหนุ่มพูดเสียงเคร่ง กำลังงงและไม่รู้สาเหตุอาการตะบึงตะบอนของหญิงสาว เมยานีหันควับ เธอจ้องมองคาลิกซ์โต้ตาวาว นี่เขาไม่รู้ตัวหรือว่าทำอะไรให้เธอโกรธ ไหนว่าเขาเป็นเซียนผู้หญิงไง ไม่รู้หรือไงว่าสิ่งที่ตัวเองทำลงไปสร้างความไม่พอใจให้กับเธออย่างที่สุด ในเมื่อเขาก็รู้ว่าเธอ เกลียดผู้ชายเจ้าชู้!! เกลียดๆ และคาลิกซ์โต้ก็จัดอยู่ในหมวดนั้นเช่นกัน พ่อปลาไหลตัวพ่อ “ช่างเถอะค่ะคาลิกซ์ คุณไม่ผิดหรอก มันเป็นพื้นฐานนิสัยของคุณ และเมย่าไม่มีสิทธิไปตำหนิ” หญิงสาวพูดเสียงเย็นเฉียบ เป็นการด่าอ้อมๆ ที่ทำให้ชายหนุ่มสะดุ้ง ความหมายโดยรวมๆ คือการว่ากล่าวว่ามันเป็นสันดานประจำตัวของเขา เมยานีนี่ร้ายกว่าที่เขาคิดนะ อย่างนี้ค่อยสนุกในการปราบพยศเจ้าหล่อนหน่อย เขาเคยเจอแต่ผู้หญิงคอยตามพะเน้าพะนอ มาเจอดื้อๆ บ้างก็สนุกดีเหมือนกัน มันไม่น่าเบื่อ... แต่คาลิกซ์โต้ลืม!! เมยานีไม่ใช่ผู้หญิงที่เขาคิดจะปราบพยศ เธอมีบิดาที่เป็นตาแก่ขี้หวง หวงลูกสาวยิ่งกว่าชีวิตตัวเอง “เอาล่ะ...เรามาทิ้งความไม่พอใจไว้ข้างหลังก่อนดีกว่า ตอนนี้ถึงเวลาทานอาหารอร่อยๆ และฉันคิดว่าเธอต้องชอบ” ชายหนุ่มพูดเสียงดัง เขาปรบมือสามครั้งเป็นการส่งสัญญาณ จากนั้นไม่ถึงนาที พนักงานในร้านก็ทยอยนำอาหารออกมาเสิร์ฟ กลิ่นเครื่องเทศหอมกรุ่นลอยฟุ้ง เมยานีชะเง้อมองจานอาหารที่พนักงานเสิร์ฟนำมาวางตรงหน้า ดวงตายิบหยีและรู้สึกหิวขึ้นมาติดหมัด เนื่องจากออกกำลังด้วยการเดินมาตลอดช่วงบ่าย “คาลิกซ์นี่เรียกว่าอะไรคะ น่าทานจัง” หญิงสาวปล่อยวางความขุ่นเคือง พักรบให้กับอาหารการกินก่อน ...ต่อจากนั้นค่อยปะปากกันใหม่ก็ไม่สาย “อ๋อ...นี่เขาเรียกว่าชูเลตียัส (Chuletillas) เป็นเนื้อแกะที่เลี้ยงด้วยนมนำมาย่างไฟอ่อนๆ จนสุก...อร่อยนะลองซิ” “เหรอคะ น่าทานจัง” เป็นกริยาตามธรรมชาติ เมยานีไร้จริต และมันเป็นเสน่ห์ส่วนตัวของเธอ “ทานคู่กับรีโอคา (Rioja) ไวน์จากแคว้นลารีโอคา รสดี แอลกอฮอล์ไม่เยอะ เด็กๆ อย่าเมย่าก็ทานได้” ชายหนุ่มยิ้มแป้น เมื่อเผลอตัวสัพยอกเมยานีไป เธอเงยหน้าจากจานอาหาร แยกเขี้ยวใส่เขาอย่างเคืองๆ เด็กที่ไหนเธอไม่เด็กแล้วย่ะ “มีปาเอย่าด้วย เห็นเธอชอบ...ไม่กลัวอ้วนหรือไง กินแบบนี้ ฉันเห็นผู้หญิงคนอื่นแทบจะดมแทน” ชายหนุ่มพูดกลั้วเสียงหัวเราะ เพราะเมื่อหญิงสาวได้ยิน เธอช้อนสายตามองเขาตาขวาง

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more