“โอเคคุณนริญา ขอโทษทีที่ผมต้องถาม ไม่ได้ตั้งใจลืมชื่อคุณหรอกแต่ที่ผ่านมาผมไม่ค่อยเรียกชื่อคุณ ยิ่งตอนไม่เจอกันผมก็ยิ่งไม่ได้เรียก ส่วนใหญ่เวลานึกถึงคุณผมจะเรียกคุณว่า เมียมากกว่า”
“ลูคัส!” คำพูดของเขาทำฉันฟิวส์ขาดทันทีถึงแม้เขาจะพูดด้วยน้ำเสียงและสำเนียงของนักธุรกิจก็ตาม!
“ครับ..คุณนริญา”
“...” ฉันกำมือตัวเองแน่นจนมือสั่น อยากตรงเข้าไปข่วนหน้าไอ้หน้าหล่อแต่ดูชำรุดทรุดโทรมตรงหน้าที่สุดแต่ต้องอดทนไว้
“ผมก็แค่บอกให้รู้ อย่าทะเลาะกันเลยเรายังต้องเจอกันอีกหลายครั้ง โปรเจ็คนี้มันยาวร่วมงานกันแบบคนที่ไม่ทะเลาะกันดีกว่า”
“...”
“คุณโอเคไหม?”
“...ค่ะ” ข่มใจไว้ซาเนียร์ อย่าฟิวส์ขาดอีกตอนนี้ไม่ได้เกี่ยวพันกับเขาแค่เรื่องเวรกรรมที่มีต่อกันนะแต่มันมีเรื่องงานด้วย แกต้องอดทนไว้
“ดีครับ” เขาพยักหน้ารับด้วยน้ำเสียงและมาดนักธุรกิจอีกเหมือนเดิมแต่โชคดีที่ไม่ถึงหนึ่งนาทีพี่เจนก็เข้ามาสงครามประสาทของฉ
