Chapter 7 คุณต้องรับผิดชอบ
1489 คำ
ชายหนุ่มมองหน้าหญิงสาวเหมือนต้องการคำตอบที่ชัดเจนในประโยคของเธอ
“คุณต้องรับผิดชอบ พาฉันเข้าไปในงานและออกไปจากงานอย่างสวัสดิภาพ” หญิงสาวบอกเป็นเชิงสั่ง เธอต้องได้เข้าไปเฉิดฉายในงาน ขืนออกไปตอนนี้เนื้อข่าวเมื่อครู่จะไม่สมจริง และจะไม่มีวันตบตาคนอย่างลูกกวางได้เป็นเด็ดขาด
ชายหนุ่มพ่นลมหายใจออกมาอีกครั้ง สวมสูทกลับเข้าไปเหมือนเดิม พร้อมกับใช้มือข้างซ้ายรั้งตัวหญิงสาวให้เดินตามออกไปด้วย ในขณะที่หญิงสาวก็ใช้ท่อนแขนด้านบนแนบลำตัวกดชุดเอาไว้
ภาพผ่านสื่อคือชายหนุ่มผู้ที่ไม่เคยเป็นข่าวกับผู้หญิงใด กำลังโอบประคองหญิงสาวนางหนึ่งอย่างทะนุถนอม เดินทักทายแขกรอบๆ งาน โดยที่ไม่มีใครรู้เบื้องลึกระหว่างสองคน
ต้องรักแอบลอบมองลูกกวางอย่างสะใจ ความสุขเล็กๆ ที่เธอกำลังจะแลกมาด้วยความวุ่นวาย หากพรุ่งนี้ข่าวเช้าออกไปถึงหูเจ้าสัวฉัตรอรุณตาของเธอ มีหวังเธอโดนสับเละไม่มีชิ้นดี
แต่ก็ยังดีหน่อยที่เธอเลือกควงหนุ่มดีกรีสูสีที่ตาของเธอพอจะยอมรับได้ ไม่สิ...ต้องเรียกว่าพึงพอใจถึงจะถูก หากได้ผู้ชายโปรไฟล์อย่างเขามาเป็นหลานเขยจริงๆ
ถ้วยกาแฟสีครีมถูกวางลงบนจานรอง มือหนาของนายหัวหนุ่มคว้าหนังสือพิมพ์ฉบับรายวันขึ้นมา กวาดสายตามองข่าวพาดหัวเร็วๆ แบบจับใจความ ปกติเขาจะสนใจแค่เรื่องข่าวธุรกิจ และมักมีหนังสือพิมพ์เกือบทุกฉบับ
หากคอลัมน์และเนื้อความที่อยู่บนหน้าหนังสือพิมพ์วันนี้ ทำให้เขาต้องเพ่งสายตากลับไปมองอีกรอบ กวาดสายตายามที่ตัวหนังสือขนาดเล็ก เพื่อความแน่ใจว่าเขาอ่านไม่ผิด
ชายหนุ่มวางเล่มที่อยู่ในมือของเขาลง และเลื่อนไปหยิบอีกฉบับขึ้นมา กรอบข่าวหน้าหนึ่งทุกฉบับ มีข่าวเปิดตัวโรงแรมเมื่อวาน แต่ก็ยังมีมุมเล็กๆ ที่แซวว่าเขาใช้งานนี้เปิดตัวว่าที่เจ้าสาว
กรอบข่าวมีภาพของหญิงสาวรูปร่างอ้อนแอ้นที่ตัวสูงแค่ปลายคางของเขา ในขณะที่มือหนาที่โอบประคองเธอไปตลอดงานยิ่งเพิ่มความน่าเชื่อถือในเนื้อข่าวมากขึ้น ทั้งที่ตัวเขาเองไม่ได้รู้จักผู้หญิงคนนั้นแม้แต่น้อย
ในคืนที่ผ่านมาเขาก็ใช้เวลากับเธอเพียงแค่สองชั่วโมงและปลีกตัวออกมาจากงานเงียบๆ จะเรียกได้ว่าเขากับเธอไม่ได้พูดคุยและทำความรู้จักกันเพิ่มขึ้นอีกต่อจากนั้น สิ่งเดียวที่เขารู้คือเธอชื่อว่าต้องรัก ชื่อที่เขาจะจำฝังใจไม่รู้ลืม เพราะชื่อนี้ทำให้รีสอร์ทของเขาวุ่นวายตั้งแต่จบงาน
หลังจบงานเขาหลีกหนีการให้สัมภาษณ์กับเรื่องที่แม่ตัวดีก่อเรื่องเอาไว้ หากเช้านี้ก็ยังหนีไม่พ้นกองทัพนักข่าวอีกหลายสำนัก หลังจากที่ข่าวถูกเผยแพร่ออกไป ทั้งนักข่าวท้องถิ่น หนังสือพิมพ์และสื่อโทรทัศน์ต่างติดต่อขอรับสัมภาษณ์จนวุ่นวายไปทั้งเช้า
ด้านโรงแรมที่เพิ่งเปิดตัวไปเมื่อคืน ต้องรักอยู่ในฐานะแขกพิเศษของโรงแรม หญิงสาวเดินออกมานอกระเบียง วางสองมือเท้ากับลูกกรงขอบระเบียง สูดอากาศชายทะเลเข้าเต็มปอด เธอสวมชุดลำลองเสื้อยืดกางเกงขาสั้นอวดเรียวขาเนียนสวย ด้วยรูปร่างเป็นคนตัวเล็กและค่อนข้างผอม เธอจึงดูอ่อนวัยกว่าอายุจริงหลายปี หลายคนชอบมองว่าเธอยังเป็นเด็กมัธยมด้วยซ้ำ
หญิงสาวยืดมือขึ้นเหนือลำตัว ไขว้นิ้วมือขึ้นเหนือศีรษะ ยืดแขนตรงพร้อมกับบิดตัวไปซ้ายขวายืดตัวออกกำลังกายรับลมทะเลกับอากาศบริสุทธิ์ยามเช้า ถ้าเป็นที่กรุงเทพฯ เวลานี้เธอคงกำลังวิ่งวุ่นนัดลูกค้าเตรียมงาน หรือไม่ก็กำลังขับรถฝ่าจราจรติดขัดเพื่อเร่งเข้าสถานี สภาวะอารมณ์คงไม่เหมือนกับตอนนี้
เสียงโทรศัพท์มือถือในห้องดังขัดจังหวะ เดาได้ไม่ยากว่าคนโทร.เข้าช่วงเวลานี้เป็นใคร หญิงสาวเดินกลับเข้าไปหยิบมัน กดรับและยกขึ้นแนบหูโดยไม่ต้องมองหน้าจอ
เธอเตรียมคำตอบเอาไว้ให้คุณตาของเธอเป็นอย่างดี เวลานี้ท่านคงกำลังรับประทานอาหารเช้าก่อนเข้าบริษัท และเปิดเจอข่าวของเธอ
“งามหน้านักใช่ไหม แกทำอะไรของแกฮึยัยรัก!”
“โถ...หาคุณตาขา อย่าเพิ่งโกรธนะคะ เดี๋ยวความดันขึ้น ระดับน้ำตาลในเลือดลด” หญิงสาวเย้าคนเป็นตาอย่างอารมณ์ดี
“ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดีเลย ไหนแกบอกว่าแกไปทำงาน แล้วนี่ข่าวอะไร” หญิงสาวบอกที่บ้านเพียงแค่ว่าเธอมาทำสกู๊ปที่ต่างจังหวัดอาจจะไม่ได้กลับสักสัปดาห์
“แล้วคุณตากำลังอ่านข่าวอะไรอยู่ล่ะคะ พอดีว่าตอนนี้รักอยู่ต่างจังหวัดกำลังมาทำสกู๊ปงานชิ้นใหม่” หญิงสาวแกล้งทำเป็นไขสือไม่รู้เรื่อง
“แล้วเมื่อคืนแกไปจูบใครที่ไหนถ้าแกบอกว่าไปทำงาน ถ้างานของแกทำให้แกตกต่ำขนาดนี้ ฉันสั่งให้แกลาออกตั้งแต่วันนี้ หรือถ้าไม่สะดวกมาลาออกเองฉันไปจัดการให้ก็ได้” คนเป็นตายื่นคำขาดด้วยความโกรธเกรี้ยว เขาไม่รู้ว่าต้องรักแอบใช้ชื่อบริษัทเพื่อเข้าไปในงาน
“คุณตาไม่รู้จักนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงแห่งปีหรือคะ คุณตาอยากได้หลานเขยแบบนั้นไม่ใช่หรือ รักก็หาให้ได้ตามอย่างที่คุณตาต้องการแล้วไง”
“แล้วแกประกาศแต่งงานโดยที่ฉันยังไม่รู้เรื่องสักนิด จะรอให้ฉันเห็นชื่อตัวเองบนการ์ดเชิญเลยหรือไง”
“รักไม่ได้มาเจอเขาบ่อย ความหวานออกสื่อมันก็ต้องมีบ้าง เขาเปิดตัวโครงการก็อยากใช้เรื่องของความรักสร้างกระแสดึงความสนใจขึ้นไปอีก มันเป็นแผนการตลาดนะคะคุณตา”
“อย่ามาทำเป็นสอนชั้นเชิงธุรกิจกับฉัน ฉันอาบน้ำร้อนมาก่อนแก”
“คุณตาก็อย่าโมโหเยอะสิคะ รักโตแล้วนะคะและตอนนี้ก็มาทำงานจริงๆ”
“ถ้าแกจะทำตัวเหลวแหลกขนาดนี้ฉันก็ไม่เอาล่ะ ฉันจะให้แกลาออก มาทำงานอยู่กับฉัน”
“ถ้ายังไม่ครบสัญญา คุณตาก็ไม่มีสิทธิ์มาทวง อีกเพียงแค่ปีเดียวรักจะกลับไปเรียนการบริหารงานที่บริษัทกับคุณตา และจะสานต่อกิจการให้เจริญรุ่งเรือง ชื่อของนายหัวปัณณ์ ปัณณธร แฟนของรักก็การันตีอยู่แล้ว ไม่เชื่อคุณตาลองให้นักสืบ สืบดูสิคะ!” หญิงสาวเย้าคนเป็นเป็นตา เธอแอบใช้มือของตาช่วยสืบเรื่องราวของชายหนุ่ม มันคงได้เรื่องเร็วกว่าเธอตามสืบด้วยตัวเอง และเธอก็คงไม่มีเวลามากมายขนาดนั้น
“แกไม่ต้องมาท้าฉันนะยัยรัก” เสียงคนปลายสายเข้มจัด หากแต่คนยั่วกลับยิ้มออกมาอย่างพอใจ เธอรู้จักนิสัยตาของเธอเป็นอย่างดี
ต้องรักใช้ไหวพริบยืมมือและอิทธิพลของตาสืบข้อมูลของชายหนุ่ม โดยที่ไม่ต้องลงทุนลงแรงสักนิด อีกไม่กี่วันเธอก็จะกลับไปรับข้อมูลที่ตาจัดการเอาไว้ให้และเดินเข้าไปรับโปรเจกต์ในสถานีอย่างสง่าผ่าเผย
หญิงสาวยิ้มเจ้าเล่ห์กับโทรศัพท์ในมือ แผนของเธอเริ่มดำเนินไปทีละขั้น หมากรุกที่เธอวางหมากเอาไว้อย่างแนบเนียน
ตลอดระยะเวลาในการทำงาน 4 ปีที่ผ่านมาของหญิงสาว เธอได้ยินประกาศิตสั่งให้ลาออกจากงานนับครั้งไม่ถ้วน แต่เธอก็ไม่เคยรู้สึกประหวั่นพรั่นพรึงแต่อย่างใด เพราะไม่ว่าจะอย่างไร ตาของเธอก็ย่อมแพ้ลูกอ้อนของเธออยู่วันยังค่ำ
“ฉันไม่อยากให้แกเดินตามรอยแม่ของแก ฉันเสียใจกับแม่ของแกมามากพอแล้วนะยายรัก”
“รักทราบค่ะคุณตา คุณตาไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ความรักและคำสั่งสอนของคุณตายังฝังลึกอยู่ในหัวสมองของรักไม่มีวันลืมเลือน”
“แล้วที่ไปยืนกอดจูบผู้ชายกลางสาธารณะชนอย่างนั้นมันใช้ได้ที่ไหน ผู้หญิงดีๆ ที่ไหนเขาทำกันบ้าง”
“ใครบอกว่าจูบกันคะ อันที่เห็นเค้าเรียกว่าคิสทักทาย คนเป็นแฟนกันก็แสดงความยินดีอย่างนั้นอยู่แล้วค่ะ คุณตาก็ทำเป็นหัวโบราณไปได้ สมัยรักไปเรียนที่เมืองนอกคุณตาไม่เห็นหัวโบราณอย่างนี้สักครั้ง” หญิงสาวต้อนจนตาของเธอจนมุม เพราะถูกเลี้ยงมาอย่างชาติตะวันตก เรียนจบเมืองนอกมา
- ผู้เขียน
