“มันจะไม่เจ็บอีกแล้วครับโรส ผมจะค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป เชื่อใจผมอีกครั้งนะครับ...” ขวัญชีวาพยักหน้ารับทั้งน้ำตา เธอไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้วและมันคงจะดีกว่าถ้าจะให้เขาทำสิ่งที่ค้างคาอยู่ให้เสร็จเพราะวินาทีนี้เธอเองก็รู้สึกทรมานและต้องการการปลดปล่อยมากพอๆ กับเขา หรือบางทีมันอาจจะมากกว่าเขาเสียด้วยซ้ำไป
อลันค่อยๆ ขยับตัวเข้าออกช้าๆ สีหน้าของเขาเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัดจนขวัญชีวาเองก็รู้สึกถึงมันได้ ในห้วงของความคิดเขาทั้งแปลกใจและรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก นี่นับว่าเป็นครั้งแรกที่เขาได้ครอบครองผู้หญิงที่ทั้งสดใหม่และสะอาดสะอ้านไปทั่วทั้งตัวแบบนี้ ซึ่งจริงๆ แล้วนับว่าหาได้ยากเหลือเกินในโลกปัจจุบันที่ผู้คนมองเรื่องแบบนี้เป็นเรื่องปกติ
หรือผู้ชายที่เธอเคยรู้จักมาก่อนที่จะเจอเขามีสมองเท่าเม็ดถั่วกันแน่ถึงได้ปล่อยให้แม่กวางสาวแสนสวยตรงหน้าคนนี้หลุดมาจนถึงมือของเขาได้แบบนี้
