เรโนลต์ที่คว้าเอวเธอไว้ได้ ไม่ได้โกรธไม่ได้เคืองหรือแสดงความไม่พอใจใดๆ ออกมา เขาใช้สายตาใสซื่อที่ไม่เข้ากับหน้าหล่อโหดมองเธอ “ผมเห็นแล้ว” น้ำขิงที่เริ่มรู้จักเขาแบบสนิทชิดเชื้อได้สองวัน เธอเริ่มชินกับคำพูดส่อลงสู่ที่ต่ำของเขาแล้ว
“ขอบคุณค่ะ” เธอต้องขอบคุณเขาจากใจจริงที่ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าเธอไม่ไหวแล้ว
“ของเมียบวมมากทั้งๆ ที่ผัวเองก็พยายามแล้วว่าจะไม่รุนแรง แต่...” เขาพูดพร้อมกับกอบกุมมือเล็กๆ ของเธอไว้ “แต่ผัวยังอยากอยู่เลย” มือเล็กๆ ที่เขากอบกุมไว้ถูกเลื่อนลงต่ำ “จับของผัวไว้” เขาพูดเมื่อเธอจะผละหนี โอ้ยย ของเขาทำไมถึงใหญ่แบบนี้แล้วมันยังแข็งตรงค้างเติ่ง เหมือนเรโนลต์จะอ่านสายตาที่ไม่เข้าใจของเธอได้
“ตอนที่ผัวจ้องของเมียตะกี้ มันก็แข็งขึ้นมาอีก ของเมียที่บวมเป่งผัวอยากได้อยากได้ อยากทำซ้ำมาก ทำไมก็ไม่รู้ แต่ผัวก็กลัวเมียเจ็บจนอาจต้องพักอีกหลายวัน ถ้าเมียเป็นแบบนั้นผัวคนนี้ได้ลงแดง
