"รบกวนน้องปลายบอกทางพี่ด้วยครับ"
พี่เอ็กซ์ พี่รหัสของฉัน ถามขึ้นขณะกำลังขับรถออกจากมหาวิทยาลัย
ฉันบอกทางให้กับพี่เอกซ์ จนรถมาจอดที่คอนโด
"ขอบคุณมากๆนะคะ พี่ขับรถกลับดีๆนะคะ"
ฉันบอกลาพี่เอ็กซ์ ก่อนจะเปิดประตูลงจากรถ
"ครับ น้องปลายขึ้นห้องไปเถอะ"
หลังจากนั้น พี่เอกซ์ก็ขับรถออกไป ฉันรีบตรงไปยังห้อง เผื่อว่าพี่สายธารจะกลับห้องมาแล้ว
2 ขารีบก้าวเดินอย่างไว จนมาถึงห้องก็พบแต่ความว่างเปล่า พี่สายธารไม่ได้กลับมา ฉันกระวนกระวายใจมาก พยายามกดโทรหาเขา
ซ้ำแล้วซ้ำอีก แต่ก็ไม่มีแม้แต่วี่แววของพี่สายธารที่จะรับสาย ฉันนอนร้องไห้ทั้งคืนด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย เขาจะไปไหนทำไมไม่บอกฉัน ทำไมต้องปล่อยให้รอ ฉันร้องไห้จนเหนื่อยไม่รู้หลับไปตั้งแต่ตอนไหน เมื่อรู้สึกตัว ฉันรีบกวาดมือไปที่นอนข้างๆ ที่พี่สายธารเคยนอน แต่มันก็ว่างเปล่า ตอนนี้มันเคว้งคว้างไปหมด
"เขาไม่กลับมาจริงๆ"
ตอนนี้ใจของฉัน มันรัดแน่นไป
