“ที่ร้านขายผ้า ข้าเคยเจอเอ่อ…จะให้ข้าเรียกว่าอะไรดีแม่นาง” ลู่อวี๋นัยน์ตาเบิกกว้าง ไม่รู้จะตกใจเรื่องสถานที่ที่เจอ หรือเรื่องที่อีกฝ่ายเรียกเธอว่าแม่นางดี ก่อนจะพยายามรวบรวมสติที่กระเจิดกระเจิงกลับมา
“ฮ่าๆๆ ท่านนี่ช่างอารมณ์ขันนัก เข้าใจล้อข้าเล่น” เธอพยายามหัวเราะกลบเกลื่อนใจที่กำลังเต้นระทึกของตัวเอง
“วันนั้นข้าตั้งใจจะไปหาซื้อผ้างามๆ มาเป็นของกำนัลเพื่อเอาใจท่านป้า แต่ก็ดันมีคนตัดหน้าซื้อไปเสียก่อน ด้วยความอยากรู้ว่าคนผู้นั้นเป็นใคร ข้าจึงแอบตามไปดู แต่เจ้าเชื่อไหมพอได้เห็นว่าคนผู้นั้นอยู่กับพี่ชายของข้า ความอยากรู้ของข้ามันก็ทวีคูณมากขึ้น มากจนถึงขั้นต้องตามไปดูถึงกระท่อมริมน้ำนั่น เช่นนี้แล้วเจ้ายังคิดว่าข้าล้อเล่นอยู่หรือไม่” ฟางหรงเลิกคิ้วพลางโน้มใบหน้าลงไปถามใกล้ ประจวบเหมาะกับที่ฟาหยางเข้ามาเห็นพอดี
“คิดจะทำอะไร” เสียงเขาดุกร้าวพร้อมกับตรงเข้ามาฉุดแขนเธอออกมา
‘จังหวะนรกชัดๆ’ เ
