มึงกูใครจะอยู่ ( ใครจะรัก )

เธอเป็นใคร

“ ว่ายังไง ใครใช้ให้พวกมึงมาทำร้ายกู มึงจะบอกกูได้หรือยัง หึ “ บลูเริ่มรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาแล้วเมื่อเธอรอคำตอบแล้วยังไม่ได้คำตอบ ด้วยความที่เพื่อนของพวกมันตายแล้วหนึ่งคนชายคนที่โดนจิกหัวอยู่ก้รู้ได้ทันทีว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดาที่จะฆ่าเธอได้ง่ายๆอย่างแน่นอน เมื่อมันคิดได้แบบนั้นบวกกับสภาพศพของเพื่อนมันที่นอนตาตาค้างโดยที่มีมีดเสียบอยู่ที่หัวอยู่ มันก็เลยพูดออกมาว่าใครเป็นคนสั่งให้มันมาทำอะไรแบบนี้กํบเธอ

“ ผู้ใหญ่ขจรให้พวกข้ามาฆ่าเอ็ง อ๊ากกกกก “ เมื่อบลูได้ยินแบบนั้นเธอก็จิกหัวพร้อมกับเบิกตากว้างมองไอ้สารเลวคนนี้ด้วยสายตาโกรธแค้น เมื่อไอ้เดนมนุษย์โดนแบบนั้นมันก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดทันที บลูเธอค่อยๆปล่อยมือออกจากหัวของไอ้หอกหักนั้น แล้วก็ลุกขึ้นยืนอย่างเต็มตัวก่อนจะพูดออกมาด้วยเสียงเรียบนิ่งว่า

“ มึงไปบอกนายมึงซะว่า ไม่ต้องมาฆ่ากูหรอกเดี๋ยวกูไปให้มันฆ่าเองถึงที่เลย // ออ้ แล้วมีอีกอย่างกูลืมบอกถ้ากูไม่ตายบอกมันด้วยคนสที่ตายอาจจะเป็นมันและก็ลูก รวมทั้งพวกมึงทุกคนด้วย หึหึหึ “ บลู พูดจบเธอก็แสยะยิ้มมุมปากด้วยท่าทางเหี้ยมเกรียม ชายหนุ่มทั้งห้าที่รอดจากยมบาลมาได้ก็รีบลุกขึ้นพร้อมกับนำร่างของเพื่อนตนที่ไร้วิญญาณขึ้นรถก่อนจะขับออกไปที่บ้านของเจ้านาย

บรื้น…..บรื้น…..บรื้น

บ้านผู้ใหญ่ขจร

ปึก ผลัก ตุ๊บ ตั๊บ

“ อีบลูกูจะฆ่ามึง……..” ปัง ปัง ผู้ใหญ่ขจร เมื่อได้รับข่าวจากคนที่เขาส่งไปพร้อมกับเห็นศพที่โดนมีดเสียบของลูกน้องที่เขาส่งไปให้จัดการกับหญิงสาวแม่ค้าหาบเล่ห์ แต่พอได้ยินสิ่งที่ลูกน้องพูดให้ตนฟังแค่นั้นแหละความโกรธ โมโห จิตรสำนึก ทุกอย่างที่มีอยู่รวมกันก็ระเบิดออกมาทันที ขจรจัดการซ้อมลูกน้องอย่างบ้าคลั่งด้วยความโกรธที่โดนหญิงสาวตัวเท่าลูกมดลูบคมครั้งแล้วครั้งแล่า ก่อนจะตะโกนออกมาด้วยความโกรธแค้นพร้อมกับยิงปืนขึ้นฟ้า ชบา ดอกไม้ และลำใย เมื่อเห็นพ่อและก้ผัวใช่แล้วคะ ดอกไม้และก็ลำใยเป็นเพื่อนของชบาและก็เป็นเมียของผู้ใหญ่ขจร ทั้งสามสาวที่นั่งมองเหตุการณ์บวกกับเรื่องราวที่ลูกน้องของผัวและก็พ่อเอามารายงานให้ผู้เป็นนายฟัง ทั้งสามสาวต่างก็มองหน้ากันอย่างตื่นตะหนกว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใครกันแน่

“ พี่ผู้ใหญ่คะอีแม่ค้าอะไรนั้นมันเป็นใครกันแน่คะ ทำไมมันถึงได้กล้าฆ่าคนของเราตายได้ แล้วอีกอย่างมันยังกล้ามาขู่ฆ่าพวกเรา // ชบาว่าเราแจ้งตำรวจกันไหมคะคุณพ่อ “ ดอกไม้พูดขึ้นมาก่อน ชบาที่อยู่ที่นั้นเหมือนกันเธอก็พูดสวนขึ้นมาด้วยความร้อนรนทันที ผู้ใหญ่บ้านขจรเมื่อได้ยินแบบนั้นก็หันขวับมามองที่เมียทั้งสองและก็ลูกสาวด้วยสายตาดุดัน สามสาวเมื่อเห็นแบบนั้นก็ก้มหน้ามุดด้วยความรู้สึกหวาดกลัว ทั้งสามรู้ดีว่าผู้ใหญ่ขจรคนนี้เป็นอย่างไร เขาไม่ใช่แค่ดุแต่เหี้ยมโหดผิดมนุษย์ มนาเลยอีกด้วย

“ เอ็งสามคนขึ้นบ้านไปซะ ไม่เสือกกูว่าไม่หน้าจะตายหรอกมั้งไป……” ขจร ตวาดออกมาเสียงดังลั้น บ้าน บอกให้สามคนเข้าบ้านไป ด้วยความดุดันของขจร ทั้งสามสาวเมื่อได้ยินแบบนั้นทั้งสามก็เลยรีบหันหลังวิ่งเข้าบ้านตามคำสั่งทันที

“ หึม……อีบลูมึงจะฆ่ากูอย่างนั้นเหรอ …….มึงอย่าคิดว่าเรื่องนี้กูจะปล่อยให้มึงรอดไปได้ “ ผู้ใหญ่ขจร กัดกรามแน่นพูดเสียงรอดไรฟันออกมาด้วยความโกรธแค้นหฐิงสาวที่กล้ามาลูบคมมาเฟียเสือแก่อย่างเขาได้ เมื่อพูดจบขจรก็หันหน้ามาสั่งลูกน้องเสียงเข้มทันทีด้วยสายตาดุดันอย่างกับซาตาน

“ ไอ้ห้าว มึงไปหาไอ้หมอผีเข้มแล้วก็เอาศพไอ้กบไปให้ไอ้ปอบกล่ำมันจัดการด้วย // มึงบอกมันด้วยว่าคืนนี้กูอยากให้อีบลูเด็กเมื่อวานซื่นตาย “ ขจร สั่งลูกน้องพร้อมกับกัดกรามกำมัดแน่นด้วยความโกรธแค้นที่โดนเด็กสาวเยียบหน้าด้วยการฝากลูกน้องมาบอกตัวเอง ลูกน้องเมือได้ยินแบบนั้นก็ก้มหัวรับทราบแล้วก็รีบวิ่งอุ้มศพของเพื่อนมาขึ้นรถก่อนจะขับออกไป

บรื้น…..บรื้น…..บรื้น

กระท่อมท้ายหมู่บ้าน

“หมอผีเข้ม นายฝากให้แกจัดการด้วย “ ผลึบ หาญคนสนิทของผู้ใหญ่ขจร เดินอุ้มร่างไน้วิญญาณของลูกน้องมาวางที่แคร่ไม้ไผ่หน้ากระท่อมหมอผีเข้ม หมอผีเข้มเมื่อเห็นแบบนั้นก็แสยะยิ้มพร้อมกับพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งว่า

“ ใครฆ่ามันละ “ หมอผีเข้มยืนมองร่างไร้วิญญาณของลูกน้องผู้ใหญ่ขจร ด้วยความสงสัยว่าทำไมถึงได้มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับลูกน้องของเสือเฒ่าอย่างผู้ใหญ่ขจรได้ เมื่อหาญได้ยินแบบนั้นเขาก็เลยเล่าให้หมอผีเข้มฟังว่าเรื่องเกิดขึ้นแบบนี้เป็นเพราะอะไร เมื่อหมอผีขจรได้ยินแบบนั้นเขาก็ถึงกับขมวดคิ้วหนาด้วยท่าทางสงสัยและก็รู้สึกตะหงิดๆในใจว่าเรื่องนี้ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน เพราะผีปอบตากล่ำที่โดนสะกดด้วยอาคมของตน อาคมของหมอผีเข้มที่ว่าแน่ยังแพ้หญิงสาวคนนี้เลย

“ อื้ม……นังเด็กคนนี้เห็นทีจะไม่ธรรมดาแล้วสิ “ หมอผีเข้มพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งสายตาของเขารี่ลงมองศพพร้อมกับคิดว่าเด็กผู้หญิงคนนี้เป็นใคร แล้วทำไมเธอถึงได้ฆ่าคนได้อย่างกับ ฆ่าตกร ที่โดนฝึกมาอย่างดี หมอผีเข้มยืนมองศพด้วยสายตาที่คิดหนัก

“ ผู้ใหญ่สั่งให้จัดการเธอซะก่อนที่เธอจะเป็นปัญหาสำหรับงานใหญ๋ที่รอเราอยู่ “ หาญ สั่งหมอผีเข้มให้ฆ่าหญิงสาวตามที่ผู้ใหญ่ขจรสั่งมา หมอผีเข้มเมื่อได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้าเบาๆอย่างเห็นด้วย จากนั้นเขาก็พยักหน้าเรียกให้คนของตนเองมายกร่างไร้วิญญาณของลูกน้องผู้ใหญ่ นั้นทำให้รู้ว่าหมอผีเข้มไม่ได้มีแค่ลูกน้องที่เป็นผีเท่านั้น แต่มีลูกน้องเป็นมนุษย์ด้วย เมื่อทุกอย่างถูกจัดการเสร็จเรียบร้อยแล้ว ไอ้หาญก็ขับรถกะบะออกมาจากกระท่อม โดยที่ไม่ณู้เลยว่ามีสายตาของใครบางคนจับจ้องอยู่

“ ลูกพี่ครับสงสัยเรื่องที่คุณบลูพูดจะเป็นเรื่องจริงซะแล้วซิ แล้วแบบนี้เราจะเอายังไงดีละ “ หิน ลูกน้องของสิงพูดออกมาด้วยสีหน้าเคร่งเครียดเมื่อท่าทางของลูกน้องของผู้ใหญ่ขจรบวกกับคำพูดของที่ไอ้หาญคุยกับหมอผีเฒ่านั้นเลยทำให้สิงและก็หินที่แอบดูอยู่ถึงกับรี่ตามองกันอย่างใช้ความคิด สิงที่ยืนนิ่งอย่างใช้ความคิดอยู่นั้นก็พูดออกมาด้วยเสียงเรียบนิ่งอย่างคนรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว แต่เขาแค่อยากมาดูให้แน่ใจเท่านั้นว่าเรื่องนี้เกี่ยวกับผู้ใหญ่ขจรอย่าง100เปอร์เซ็นหรือไม่

“ อื้ม กูรู้แล้ว “ สิงพูดออกมาด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง หินเมื่อได้ยินแบบนั้นมันก็อ้าปากค้างอย่างตกใจเพราะคำพูดของลูกพี่ที่พูดเมื่อกี่เหมือนกับว่ารู้เรื่อนี้อยู่แล้ว สิงพูดจบเขาก็เดินออกมาโดยที่ไม่พูดอะไรอีก หินที่ยืนนิ่งอ้าปากค้างอย่างไม่อยากจะเชื่อเลยว่าลูกพี่จะเป็นคนฉลาดเพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาสิงจะทำตัวเป็นนักเลงหัวไม้ แต่ก็ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน นั้นเลยทำให้หินแปลกใจไม่น้อยเมื่อได้ยินคำพูดนั้นของลูกพี่