มึงกูใครจะอยู่ ( ใครจะรัก )

พระปลอม

หลังจากที่บลูเธอได้รู้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างหน้าจะเป็นแผนการของพ่อผู้ใหญ่บ้านอย่างขจร บลูเธอก็เริ่มออกสืบในทันทีว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเพราะผู้ใหญ่บ้านขจรจริหรือไม่ทั้งที่ในใจเธอบอกว่าใช่ เมื่อบลูเธอต้องการอยากรู้เธอก็ต้องสืบให้รู้ให้ได้

ปัก ปัก ปัก ปัก

เสียงสับเนื้ออยู่ในครัว บลูที่ทำกับข้าวเพื่อที่จะไปขายในวันพรุ่งนี้ เธอก็สับเนื้อสับหมู สับไก่ เพราะเมนูพรุ่งนี้ที่เธอต้องขายคือเมนู ขนมจีนน้ำยากระทิไก่ พะแนงหมู และก็ลาบหมู สามอย่างนี้เท่านั้นที่เธอขาย เมื่อทำกับข้าวเสร็จแล้วอีกอย่างที่เธอต้องทำก็คือเอาข้าเหนียวแช่น้ำ ระหว่างที่เธอกำลังจัดเตรียมของเพื่อเอาไว้ไปขายที่ตลาดและก็หมู่บ้านต่างๆที่เธอสงสัยว่า ผู้ใหญ่ขจรเป็นมาเฟียคุมชาวบ้านและก็คอยเป่าหูชาวบ้านให้หวาดกลัวเรื่องผีปอบ

ปัง ปัง ปัง

ระหว่างที่บลูกำลังทำกับข้าวเพื่อที่จะเอาไปขายในวันพรุ่งนี้อยู่ๆก็มีเสียงใครมาเคาะประตูหน้าบ้าน อย่าเรียกว่าเคาะเลยให้เรียกว่าทุบหน้าจะดีกว่า เพราะเสียงมันดังมาก บลูที่ได้ยินเสียงดังมาจากทางหน้าบ้านดังมากขนาดนั้นเธอก็มองไปที่ด้านหน้าทันทีด้วยความสงสัยปนแปลกใจไม่น้อยเพราะเสียงเคาะนั้นมันดังมาก

ปัก

บลูเธอไม่พูดอะไร มีอย่างเดียวที่เธอหยิบแล้วก็เดินมาด้วยท่าทางเรียบนิ่งอย่างกับลมพัดใบไม้นั้นก็คือปังตอเธอตั้งใจว่า ไม่ว่าจะเป็นคนหรือว่าผีถ้ามารบกวนเธออย่างไม่ให้เกียรติเธอแบบนี้ขอบอกว่ามันผู้นั้นไม่มีทางตายดี

ปัง ปัง ปัง

เสียงประตูที่ดังลั้นอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุดแล้วอีกอย่างเสียงของคนที่อยู่หน้าบ้านก็ดูจะไม่ได้ยินเลยแม้แต่เสียงขยับร่างขณะที่เคาะประตู ด้วยความที่เธอเป็นทหารรับจ้างการฝึกฝนทุกอย่างที่หนักหนาสาหัส แม้แต่การฝึกสู้อย่างคนตาบอดอาสัยแค่การสัมผัสของเสียงเท่านั้น เพียงแค่มหายใจ หรือแม้แต่แมลงที่บินไกลถึง100เมตร เธอยังสัมผัสได้ แต่เรื่องนี้โคตรแปลกเลยที่บลูไม่ได้ยินและก็สัมผัสไม่ได้ด้วยซ้ำว่าคนที่มาเคาะประตูเป็นสิ่งมีชีวิต บลูเธอค่อยย่างสามขุมเข้ามาใกล้เพื่อที่เธอจะได้รู้ว่าคนหรือว่าผีกันแน่ที่มาเคาะประตู เมื่อบลูเธอมาถึงหน้าประตูเธอก้ส่องดูที่ตาแมวรูของไม้ที่เธอทำเอาไว้เพื่อดูว่าตอนกลางคืนมีคนมาเยียมเธอหรือเปล่า เมื่อเธอแอบดูที่ช่องของไม้ที่เธอทำเอาไว้ นั้นทำให้บลูเธอเห็นชายแก่ที่เธอเห็นวันนั้นว่าเป็นใคร แต่การมาในครั้งนี้ดูท่าแล้วไม่ดีแน่ เพราะเล็บ หน้าตา และก็ลิ้ที่เลียปากยาวแทบถึงหน้าอก เมื่อเธอเห็นแบบนั้นด้วยความที่เธอไม่กลัวไม่ว่าจะเป็นผีหรือว่าคนเธอตั้งใจไว้แล้วว่าเธอฆ่าทิ้งอย่างเดียว ถ้าฆ่าผีไม่ได้เธอก็จะฆ่าคนที่สร้างผีตนนี้มา เมื่อเธอคิดได้แบบนั้น บลูเธอก็ตัดสินใจเปิดประตูออกมาประชันหน้ากับปอบทันที สิงและก็ลูกน้องที่แอบดูไม่ไกลด้วยความเป็นห่วงว่าหญิงสาวจะเป็นอันตรายเพราะเขามาเตือนเธอตั้งแต่หัวค่ำแล้วว่าห้ามทำเสียงดังตอนตะวันตกดิน แต่เธอก็ไม่สน จนกระทั้งเสียงของการทุบประตูบ้านของเธอที่ดังลั้นไปทั้งหมู่บ้านแบบนี้ ทุกคนที่ได้ยินแบบนั้นต่างก็พากันแอบดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตามช่องลมบ้านของตัวเอง

แอ๊ดดดดดดด

“ นี่ลุงกล่ำ มาเคาะประตูบ้านหนูแบบนี้มันไม่มีมารยาทรู้ไหมคะ เดียวหนูสับด้วยปังต่อลุงจะทำยังไง “ บลูเธอเปิดประตูออกมาพร้อมกับเอาปังต่อชี้หน้าผีปอบ ผีปอบที่ได้รับคำสั่งให้มาจัดการกับศัตรูลูกสาวผู้ใหญ่บ้านขจร เมื่อปอบลุงกล่ำเห็นหน้าหญิงสาวก็ตาเบิกโพลงอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าแม่หนูที่เขาเจอที่ป่าช้าวันนั้นจะเป็นศัตรูของชบาลูกสาวผู้ใหญ่บ้าน

“ แม่หนู….เจ้า เจ้า “ ผีปอบอาคมตกใจเป็นอย่างมากเมื่อเห็นว่าเด็กสาวที่เขาได้รับคำสั่มาจัดการ นั้นคือเด็กสาวที่เขาเจอเมื่อหลายวันก่อนนั้น บลูเมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็ยิ้มหวานจนตาหยี๋ให้ลุงปอบทันที สิงที่เห็นแบบนั้นก็แปลกใจแต่ด้วยความเป็นห่งหญิงสาวเขาก็เลยรีบเข้ามาช่วยก่อนที่มันจะสายเกินไป

“ หยุดเดี๋ยวนี้ไอ้ปอบ ชั่วแกไม่รู้เหรอว่าการฆ่าคนมันบาป “ สิง เดินเข้ามาพร้อมกับเอาพระยื่นมาทางด้านหน้า เพื่อให้ผีปอบกลัว ปอบอาคมเมื่อเห็นว่ามีคนเข้ามาช่วยหญิงสาว แถมยังเอาพระที่อยู่ในมือยื่นให้มาทางผีปอบ ปอบลุงกล่ำเมื่อเห็นแบบนั้นจากตอนแรกที่ไม่คิดจะทำร้ายใครพอเห็นว่ามีคนเข้ามายุ่งเรื่องนี้ ท่าทางของปอบก็เปลี่ยนไปในทันที

“ ฮ่าาาาาาา กูกำลังหิวอยู่พอดีเลย มึงคิดว่าพระปลอมที่อยู่ในมือของมึง จะทำอะไรกูได้อย่างนั้นเหรอว่ะ ฮ่าๆฮ่าๆฮ่า “ ผีปอบ เมื่อได้ยินเสียงของคนที่เข้ามาใหม่ ปอบอาคมหันมาจะเล่นงานสิงที่ถือพระเข้ามาจะช่วยในทันที สิงเมื่อได้ยินแบบนั้นก็ถึงกับหน้าเสียเพราะไม่รู้มาก่อนเลยว่าพระที่เขาซื้อมาจากเซียนพระเมื่อหลายวันก่อนนั้นจะเป็นพระปลอม บลูที่ได้ยินแบบนั้นเธอก็มองพร้อมกับเอามือปิดปากอย่างรู้สึกขำ สิงที่เข้ามาช่วยเมื่อเห็นว่าหญิงสาวขำเขาก็เดินเข้ามากระซิบข้างๆเธอทันที

“ นี้คุณผมอุตส่าห์มาช่วยนะ ยังจะมาหัวเราะกันอีกมันหน้าปล่อยให้ปอบกินจริงๆเลย “ สิงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่น้อยใจ เมื่อเห็นท่าทางของเธอแทนที่จะรู้สึกสำนึกแต่กับกันเธอกับหัวเราะเขาอย่างตลกขบขันซะงั้น

“ แล้วใครให้คุณมาละ ใช่มั้ยคะลุงกล่ำ “ บลูเธอเรียกชื่อผีปอบออกมานั้นทำให้ตากล่ำและก็สิงต่างมองเธอด้วยความแปลกใจว่าเธอรู้จักชื่อปอบตนนี้ได้ยังไง ขนาดชาวบ้านที่นี้ยังไม่รู้จักเลยแล้วเธอรู้จักเขาได้ยังไง โดยเฉพาะปอบกล่ำที่ตกใจเป็นอย่างมากว่าเธอรู้จักชื่อเขาได้ยังไง

“ อะไรมองอะไรของคุณ “ บลูเธอพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง พร้อมกับมองหน้าของสิงและก็ปอบอาคมสลับกันไปมา สิงเมื่อได้ยินเธอถามแบบนั้นด้วยความสงสัยเขาก็เลยถามออกมาทันที

“ คุณรู้จักปอบตนนี้ได้ยังไง นี้อย่าบอกนะว่า……” สิง เมื่อความสงสัยวิ่งเข้ามาความกลัวก็เข้ามาด้วย บลูเมื่อเห็นท่าทางแบบนั้นเธอก็รู้สึกขำแล้วก็รำคาญ ชายหนุ่มบ้านนอกตนนี้ที่ดูโง่เง้าเต่าตุ่น เมื่อเธอเห็นแบบนั้น บลูเธอก็เดินเข้ามาขนาบข้างของผีตากล่ำนั้นทำให้ปอบตากล่ำถึงกับตกตะลึงไม่อยากจะเชื่อเลยว่าหญิงสาวจะไม่กลัวเขาแถมยังมายืนเกาะแขนตนยิ้มหวานให้อย่างน่ารักน่าเอ็นดูอีกต่างหาก

“ นี้คุณ จะไม่ให้รู้จักลุงเขาได้ยังไง ก็ลุงเขากินข้าวฉันทุกวัน แล้วอีกอย่างที่ลุงเป็นแบบนี้ลุงเขาไม่ได้เป็นปอบเพียงแต่ลบุวเขาป่วยก็เท่านั้น // เป็นถึงลูกกำนันทำไมโง่เชื่อเรื่องอะไรแบบนี้ได้ ให้ตายสิ “ บลูเธอพูดกับสิงก่อนจะหันหน้ามากระพลิบตาข้างหนึ่งส่งซิกให้ผีแก่รู้ว่าเธอจะจัดการเรื่องนี้เอง เมื่อผีแก่ที่โดนปกป้องเป็นครั้งแรก ตั้งแต่โดนไอ้หมอผีเข้มหลอกเอาตนมาใช้งานตั้งหลายปี พอเห็นเด็กสาวคนนี้วิญญาณของปอบที่ดุร้ายกับกลายเป็นออ่นโยนลง หมอผีเข้มที่ทำพิธีอยู่ที่ป่าช้า เมื่อรู้สึกถึงพลังของปอบที่อ่อนลงก็ถึงกับโกรธเป็นฟืนเป็นไฟทันที

เพล้ง ตึม

“ เหี้ย เอ้ย….ไอ้อีคนไหนมาทำให้วิญญาณไอ้กล่ำเป็นแบบนี้ได้ว่ะ “ หมอผีเข้ม ทั้งทุบทั้งพังข้าวของเมือ่สัมผัสได้ถึงทาศที่เลี้ยงเอาไว้ ออ่นกำลังลง หมอเข้มก็ถึงกับฟิวขาดแทบพังกระท่อมได้เลยละ