“เต็นจ๋า” วาโยถอนนิ้วออกมาจากแอ่งเนื้อสาว เขาเคลื่อนกายลงไปคุกเข่าอยู่ระหว่างสองขาเรียวอย่างรวดเร็ว ดึงรั้งวันพีซสวยเซ็กซี่ทว่าขัดตาเขาออกจากร่างงามจนหลุดพ้นปลายเท้า แล้วโยนทิ้งขว้างไม่แยแส สองมือรีบช้อนข้อพับขาของหญิงสาวชันขึ้นแล้วแยกกว้าง
“เต็น...สวยเหลือเกิน ทูนหัวของพี่” เมื่อได้ชื่นชมความงามของผืนเนื้อสาวเต็มตา หัวใจหนุ่มก็เต้นโครมคราม ลมหายใจสะดุดขาดห้วง ความฉ่ำวาวเปียกชื้นช่างยั่วยวนใจ ให้ต้องก้มหน้าลงแนบชิดเพื่อดื่มด่ำกำซาบกลิ่นหอมหวนและรสชาติแสนหวานของดอกไม้สาว
“พี่โย...” พลอยไพลินสะดุ้งเฮือก สองมือขยุ้มศีรษะทุยของคนที่ซุกหน้าลงกลางกายของตน หญิงสาวออกแรงดึงหวังให้เขาเงยหน้าขึ้นมา ทว่าคนหลงเนื้อนวลนางไม่แม้แต่จะเสียเวลาเหลือบตาขึ้นมองเธอด้วยซ้ำ
ลิ้นสากอุ่นร้อนลากไล้ฉกชิมพื้นที่ความสาวถ้วนทั่ว ริมฝีปากประกบดูดดึงเนื้ออ่อนอย่างมันเขี้ยว น้ำหวานสาวที่อาบชโลมผืนเนื้ออ่อนนุ่มถูกฉกชิ
