Chapter 2
1254 คำ
Chapter 2
นักสืบเอกชน...
ระดับหมอตฤณคงไม่อยากไปข้องเกี่ยว เขาจึงลังเลใจที่จะเดินเข้าไปหน้าสำนักงาน เปิดโทรศัพท์ขึ้นดูเบอร์คนแปลกหน้า ด้วยกิริยาย้ำคิดย้ำทำแล้วไม่ทำมันสักที
บุคคลพวกนี้ทำงานอย่างมืออาชีพ รับติดตามพฤติกรรมชู้สาว ปัญหาครอบครัว การทุจริตภายในบริษัท และงานอื่น ๆ เช่นกรณีของเขาคือตามหาหญิงสาวคนหนึ่ง
ก็แล้วทำไมต้องไปตาม...?
ยัยหมวยแสบนั่นได้เขาแล้วทิ้ง!
หล่อนควรต้องมาตามร้องขอความเห็นใจจากเขาต่างหาก แม้จะเป็นแค่คนแช็ตคุยกันในช่วงระยะเวลาสั้น ๆ
สามเดือน...
หากวันไหนเขาเข้านอนก่อนหล่อนเลิกงานหรือเข้าเวรดึก เขาจะส่งข้อความหาคนที่ไม่เคยเจอหน้ากันได้ทุกวัน ในวันที่พูดคุยสนิทสนมมากขึ้น ตอนนั้นเขาเดินทางไปหาพ่อถึงจันทบุรีก็โทรคุยกันตลอดพร้อมคำมั่นสัญญา...
ว่าวันหนึ่งจะพบกัน...
คุณหมอหนุ่มยังคงหงุดหงิด กระทั่งตอนนี้ที่หยิบเสื้อยืดทรงหลวมลายขวางงานแฟชั่น กางเกงยีนสีซีดมาสวม หย่อนกายลงนอนราบบนที่นอนนุ่ม
เพดานสีขาวในห้องนอนของเขาเคยเป็นสีสว่างสดใส แค่ก่อนวันที่หล่อนเดินจากไป ตอนนี้มันช่างมืดทะมึนปานเปรียบว่าละเลงด้วยสีเทาคงไม่พอนิยาม
จะโทษใครถ้าไม่ใช่ไอ้ต๊อด!
นึกโกรธเพื่อนตัวดีอย่างโกมินทร์ โทรมาเล่าเรื่องบริษัทจัดหาคู่อะไรสักอย่าง การันตีเรื่องผู้หญิงดี ๆ มีการศึกษา โปรไฟล์แท้ไม่แอปฯ แต่งเยอะตัวจริงหน้าสยอง พร้อมเสนอยื่นโปรไฟล์ของเขาไป ระดับหมอตฤณที่กำลังอยากมีทายาทสักคนให้แม่คงไม่ปฏิเสธ...
แต่อนิจจา...!
เพราะความเมาเป็นเหตุ เขาจำได้เลือนรางว่าพูดคุยกัน หัวเราะคิกคัก ท่ามกลางบรรยากาศสุดแสนโรแมนติก ท้องฟ้าเปิดโล่งมองเห็นหมู่ดาวกะพริบระยิบระยับ บนโต๊ะรับประทานอาคารค่ำที่มีแค่เราสอง ชนแก้วดื่มไวน์องุ่น สนทนางานแพทย์กันอย่างถูกปากถูกคอ
แค่คืนนั้น... คืนสุดท้าย...
ร่างบางส่ายเอวเย้ายวนชวนฝันทิ้งไว้เพียงความทรงจำแสนหวาน ใบหน้างามหมดจดไล่ตั้งแต่ดวงตากลมโต เรียวปากอิ่มงามอมแดงชมพู มอบรสชาติกลมกล่อมไหลผ่านลำคอร้อนผ่าว จุมพิตไร้เดียงสาของหล่อนติดตรึงอยู่ตรงปลายลิ้นและริมฝีปาก
ไม่มีสักค่ำคืนเป็นสุขหากว่าเขาสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึกพร้อมเสียงก้องกังวานอยู่ในหัว
เสียงหวานครางไม่ได้ศัพท์ สีหน้าเร่าร้อนคราถูกกระแทกหนัก ๆ รุกเข้าออกโดยไม่ต้องพักยกกลางคัน ขนาดหนุ่มโสดสายเปิดกว้างทางเพศ LGBTQ อย่างเขายังติดอกติดใจไม่รู้ลืม
รสชาติแสนวิเศษ น่าอัศจรรย์ ถ้ำคับแคบตอบรับตัวตนของเขาอย่างเต็มใจไร้ป้อมปราการขวางกั้นจนสร่างเมา นอกจากมนุษย์หมอต้องมานั่งนึกเสียใจด้วยเหตุน้ำเมาเข้าปาก พาสาวที่เพิ่งพบหน้ากันครั้งเดียวเข้าห้องแห่งความลับ หนักที่สุดคือไม่รู้จักพกถุงยางอนามัย!
สาวร่างบางน้อยเอวเด้งเขย่ามัน ทั้งบนเตียง บนโซฟา ไม่ว่ามุมไหนในคอนโดมิเนียมของเขา แม่เจ้าประคุณรุนช่องดันกลายร่างเป็นซินเดอเรลล่า อันตรธานหายไปจากเตียงก่อนรุ่งฟ้าสางพร้อมหยดเลือดเล็ก ๆ บนผ้าปูที่นอนสีขาว
ไม่สิ... มันไม่ใช่ความฝันแน่นอน...!
เป็นไปได้ไหม? หากว่าหล่อนเกิดทำโทรศัพท์หายเลยไม่รู้ว่าจะติดต่อเขายังไง ในเมื่อตอนคุยก็คุยกันดีทุกวัน เช้ากลางวันเย็น กินข้าวหรือยัง? ทำอะไรอยู่? ทำงานเหนื่อยไหมถึงบ้านหรือยัง? เขาสามารถที่จะคุยกับหล่อนได้ทุกเรื่องแม้แต่เรื่องครอบครัว
หล่อนมีเหตุผลอะไรต้องมาฟันเขาแล้วทิ้ง... ผู้ชายคนแรกของหล่อนเนี่ยนะ!
หมอบ้าเรียนอย่างเขาผ่านประสบการณ์เพศศึกษามาบ้าง จึงแน่ใจต่อให้เมาแค่ไหน
แววตาคู่สวยหวั่นกลัวไม่ได้เสแสร้งแกล้งทำ ขนาดตอนยัดเข้าไป อาหมวยถึกทนของเขากรี๊ดลั่นห้องหูแทบแตก
เขาควรตามหาหล่อนดีไหม? เขาแค่อยากจะรู้ว่ามันเพราะอะไร หล่อนมีเหตุผลอะไร? หล่อนโกรธเขาที่ใจร้อนไปอย่างนั้นหรือ? กำลังเสียใจอยู่รึเปล่า?
หลายครั้งที่เขาพยายามนึกคิด ตามหาตัวหล่อนแม้แต่เข้าไปหาที่บริษัทจัดหาคู่ เขากลับไม่พบข้อมูลของอาหมวย ขอช่องทางติดต่อไม่ได้ต่อให้เป็นระดับแพลตตินั่มเมมเบอร์ หากเจ้าตัวไม่ยินยอมให้ทางบริษัทเปิดเผยข้อมูล
มันไม่ใช่ความรู้สึกเสียดายเพราะแม่สั่งสอนมาดีใช่ไหม? ว่าอย่าทำ... หนุ่มโสดเปลี่ยวเสียวคนเดียวได้ยังไม่เคยฉีกพรหมจรรย์สาวมาก่อนสักอัน
“น้องหมวย... อาหมวย...” เสียงสั่น ๆ พูดกับอากาศ ความเหน็บหนาวภายในใจพาให้เลิกผ้าห่มขึ้นคลุม ปิดตาลงเงียบ ๆ ในวันหยุดที่เขาไม่อยากไปไหนสักที่
กระทั่งเสียงประตูดังให้ลุกไปเปิดออก เชื้อเชิญคนข้างนอกเข้ามา จะเป็นใครไปได้ถ้าไม่ใช่เพื่อนตัวปัญหา
หนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกันแต่งตัวคล้าย ๆ กันแต่เป็นเสื้อยืดสีขาวแฟชั่นตามเจ้าของห้องเข้ามาแล้ว เหลือบตามองคุณหมอหนุ่มเดินกลับไปทิ้งตัวนอนลงบนเตียงอย่างเดิม
โกมินทร์คาดเดาได้เลยว่าหมอตฤณเพิ่งเจอผู้หญิงดี ๆ ใจเต้นตุบตับทุกครั้งที่ได้รับข้อความไลน์จากหล่อน จากนั้นก็โลกสลายลงทั้งใบเหมือนพวกคลั่งรัก
“แต่งตัวหล่อรีดเสื้อซะเนี้ยบ แต่มานอนให้เสื้อยับ อะไรของมึงวะ? หมอตฤณเอ๊ย... ไปเที่ยวกับกูดีกว่า จะได้หายเครียดเรื่องชะนี”
“ของีบอีกแป้บ ครึ่งชั่วโมงค่อยออกไปแรดนะ มึงนั่งเล่นไปก่อน อยากทำอะไรทำเลย”
เจ้าของห้องต้อนรับทนายหนุ่มด้วยความสนิทสนมกันมานาน ตะแคงนอนเท้าแขน ทอดอารมณ์ไปกับกำแพงสีขาว มีเพื่อนหย่อนก้นนั่งลงข้าง ๆ
คอนโดมิเนียมหลักสิบห้าล้านหรูหราที่สุดในย่านใจกลางเมือง ความกว้างขวางสมราคากับที่คุณหมอเสียเงินผ่อน มีสระว่ายน้ำ ฟิตเนส ห้องรับรองการเจรจาธุรกิจ
บางครั้งโกมินทร์ก็มานอนเล่น ซื้อของมานั่งรับประทาน แม้วันนี้ไม่ได้ถือของติดมือมาเพราะตั้งใจจะชวนไปส่องสาว ๆ ข้างนอก
“มึงไม่หิวหรือไง? ปกติไม่นอนก็ไปฟิตเนสนี่หว่า ไปออกกำลังกายดูหนุ่ม ๆ สาว ๆ กับกูไป ลุกเหอะ ไปหาไรกินกันก็ได้ จ่ายค่าส่วนกลางตั้งแพงลงไปใช้บริการหน่อยไป”
ด้วยความเป็นคนดูแลตัวเองให้อยู่ในขนาดสมส่วนพอดี เรือนกายเป็นล่ำสันมีมัดกล้ามแต่ไม่ดูเหมือนพวกบ้าคลั่งความแข็งแกร่งจนเกินไป หมอตฤณออกกำลังกายไม่ต่ำกว่าอาทิตย์ละสองครั้ง
ขณะที่เขากลับไม่อยากทำมันขึ้นมา ปิดตาลงนอนอย่างเหนื่อยหน่าย
“นอนแป้บ อย่าเซ้าซี้ได้ไหม? ขอครึ่งชั่วโมง...”
“เออ... ครึ่งก็ครึ่ง... แต่วันนี้มึงอยากกินกะเทย ทอม ดี้ ผู้สาวผู้บ่าว บอกกูเลย กูจัดให้ ไม่งั้นไปหานักสืบซะให้สิ้นเรื่อง...” เพื่อนสนิทแสนรู้ใจว่าตฤณภพจะเลือกข้อไหน
LGBTQ กลุ่มเพศทางเลือก
Lesbian Gay Bisexual Transgender Queer
- ผู้เขียน
