“ไปพามานอนที่นี่ด้วยกันสิ” ตฤณภพพูดจบะก็รีบเบือนหน้าหนี เขาจะใจดีแค่วันนี้แหละ แต่วันต่อๆ ไปจะไม่มีแบบนี้อีกแล้ว
“ไม่ค่ะ ฉันกับลูกไม่มีใครอยากจะนอนกับคุณหรอก” ญาณิสามองคนที่หันหน้าหนีไปอีกทาง ราวกับรังเกียจ
เธอกับเขาไม่เคยนอนด้วยกันนี่นา ตลอดทั้งอาทิตย์ที่เธอไปดูแลเขาที่บ้านหลังนั้น เธอนอนห้องรับรองแขกที่อยู่ข้างๆห้องเขา ไม่เคยนอนกับปีศาจแบบเขาหรอก เขาคือฝันร้ายในชีวิตเธอ แค่หายใจร่วมกันก็ลำบากจะแย่อยู่แล้ว และเขาก็แสดงออกชัดเจนว่ารังเกียจเธอ
“ฉันคงใจดีมากไปจนเธอลืม ว่าฉันแต่งเธอมาเป็นเมียไม่ใช่แม่ และคนเป็นเมียเขาต้องนอนกับผัว ไม่ใช่นอนกับลูก ถ้าไม่พามานอนที่นี่ด้วยกัน งั้นเธอก็นอนกับฉันสองคนนี่แหละ”
ตฤณภพพูดจบก็ลงมือปลดชุดแต่งงานตัวเองออก ในขณะที่เท้าก้าวไปหาคน ที่ยืนทำหน้าเรียบเฉยอยู่ใกล้ประตูทางออก
“คุณอย่าลืมว่าคุณทำอะไรกับฉันไว้บ้าง ที่ฉันยอมแต่งกับคุณไม่ใช่ว่าฉันกลัวคำขู่ของคุณ
