กันย์ธารากลับมาที่บ้านแล้วก็ไม่เห็นใครสักคน เธอเองก็สงสัยว่าถ้าสายไหมไปเอาเสื้อผ้าที่คอนโดก็น่าจะกลับมาแล้ว พี่ชายของหล่อนที่บอกว่าพักร้อนก็ไม่เห็นว่าจะอยู่บ้าน ไม่รู้ว่าหายไปไหนกันหมดเลย... เธอกลับบ้านมาพร้อมอารมณ์แจ่มใสแต่ไม่มีเพื่อนให้คุยให้แชร์ความสุขทำให้รู้สึกว่าความสุขที่แทบล้นอกนี้จะแบกรับคนเดียวไม่ไหว
กำลังจะถอดใจว่าคงไม่ได้คุยกับใครแล้ว แต่สายเรียกเข้าจากสายไหมก็ทำให้หล่อนยิ้มออกกว้างขึ้น แต่กระนั้นเมื่อรับสายก็บ่นเพื่อนทันที
“ตายยากจริงๆ นะแก ฉันกำลังจะโทรหาแกอยู่เลยว่าอยู่ที่ไหน กลับมาบ้านแล้วไม่เห็นมีใครสักคนเลย” กันย์ธาราบอกสายไหม
“ฉันมาที่คอนโดน่ะ” น้ำเสียงเนือยๆ ส่งผ่านมาตามสาย
“แกเป็นอะไรรึเปล่าทำไมเสียงเป็นแบบนั้น แกไปวิ่งแข่งโอลิมปิคมาหรือไง” หญิงสาวถามถึงที่มาของเสียงอ่อนแรงนั่น แต่ก็ได้กลับมาเป็นเสียงหัวเราะคิก
“แกนี่ก็พูดไปเรื่อยเปื่อย ไม่ได้เห็นหน้ากันทำอย่างกั
