เข้ามิติอีกครั้ง
1025 คำ
กลางป่าลึก ชายฉกรรจ์กลุ่มนึงกำลังฝึกกันอย่างขะมักเขม้น ฮั่วเฟยหย่งนั่งยู่บนก้อนหิน มองดูการฝึกด้านล่าง
"ท่านอ๋อง..ซื่อจื่อเหมือนจะเปลี่ยนไปพะยะค่ะ เวลาที่มองแม่นางซ่งดูเหมือนสายตาจะอ่อนโยนกว่าปกติ" จิงอี้กล่าวแก่ฮั่วเฟยหย่ง
"ที่จิงอี้กล่าวมานั้นเป็นความจริงพะย่ะค่ะ กระหม่อมก็เห็นเช่นนั้นวันนี้ยังไปช่วยนางทำรั้ว ตอนเย็นเด็กคนนั้นยังให้ปลามาสามตัวบอกให้ซื่อจื่อทำน้ำแกงให้พระชายาเสวย อีกทั้งให้ต้มมันเทศใส่ขิงให้พระชายาเสวยด้วย นางกล่าวว่าพระชายา ถูกความเย็นตอนที่คลอดท่านหญิงควรทำให้ร่างกายอบอุ่นพะย่ะค่ะ"
"เจ้าหมายความว่านางมีความรู้เรื่องการแพทย์ เช่นนั้นรึ"
"กระหม่อมเองก็ไม่แน่ใจพะย่ะค่ะ"จิงเสวียนไม่กล้าบอกว่ามีหรือไม่แต่อาการพระชายาก็ดีขึ้น
"อืม..จิงเสียนเจ้าสืบได้อะไรมาบ้าง"
"ที่เด็กซ่งจื่อหรูคนนั้นพูดเป็นความจริงพะย่ะค่ะ ผู้เฒ่าซ่งหนีสงครามมา แต่งงานกับสตรีแซ่เหวินที่เจอกันที่ค่ายผู้ลี้ภัย จากนั้นมีบุตรสาวหนึ่งคน ต่อมาบุตรสาวแต่งงานกับลูกชายคนที่สามสกุลหลี่ เรื่องหลังจากนั้นก็ตามที่ท่านอ๋องทรงทราบ"
"คุณชายเฟิ่งก่อนที่ตระกูลถูกกวาดล้าง ดูเหมือนจะแต่งงานกับคุณหนูสายรองสกุลหลิวมีบุตรชายหนึ่งคน แต่หลังจากตระกูลเฟิ่งถูกอ๋องเฉิงกวาดล้างกลับไม่พบทั้งสามคนนี้พะย่ะค่ะ ตอนนั้นได้ยินว่าทะเลาะถึงขั้นแตกหักกับท่านผู้นำตระกูลคนก่อนเฟิ่งจื่อหยวนเรื่องที่เขาห้ามมิให้ออกไปทำการค้า คุณชายเล็กเฟิ่งจื่อหยางท่านนั้นหยิ่งทะนงนักไม่ฟังคำบิดาแต่ก็ค้าขายจนร่ำรวย น่าเสียดายสุดท้ายการค้ากลับถูกตระกูลหลิวเอาไปเป็นของตนหลังจากตระกูลเฟิ่งแตกสลาย ตระกูลหลิวหน้าด้านยิ่งนักได้ข่าวว่าตอนนี้องค์ชายแปดได้แต่งตั้งเป็นรัชทายาทแล้วพะย่ะค่ะ องค์ชายสามไม่ได้เป็นรัชทายาทดูท่าแล้วหลิวกุ้ยเฟยคงเจ็บแค้นเซียวฮองเฮาไม่น้อย ไม่รู้ว่าเสนาบดีหลิวจะทำเรื่องลับหลังฝ่าบาทอย่างไร บ้างโชคดีที่ซื่อจื่อไม่ต้องเกี่ยวดองกับสกุลหลิวสารเลวนั่น" จิงอี้รายงานด้วยน้ำเสียงที่รังเกียจคุณหนูหลิวผู้นั้น
"ช่างเถอะ จิงอี้เจ้าหาคนไปคุยกับหลี่เจิ้งที่นี่ ดูว่ามันเทศนั้นสามารถปลูกที่อื่นได้หรือไม่ หากสามารถปลูกได้ ฝ่าบาทจะได้กังวลพระทัยน้อยลง เรื่องในวังอย่าเอ่ยต่อหน้าน้าสาวเจ้า อย่าไรนางก็เป็นน้องสาวฮองเฮาย่อมต้องกังวลใจ"
จิงอี้กับจิงเสวียนรับบัญชาทั้งสองคนมีอีกฐานะนึงนอกจากองครักษ์คือพวกเขาเป็นหลานเมียของฮั่วเฟยหย่ง คืนนั้นหลี่ฝูเหยาจึงได้ต้อนรับบุคคลของทางกสร ส่วนตัวเขาไม่กล้ารับปากเพียงแค่บอกว่าคนที่ค้นพบไม่ใช่เขาแต่จะเป็นธุรกิจระถามไถ่ให้แล้วให้รอคำตอบวันรุ่งขึ้น
ซ่งจื่อหรูพาเด็กทั้งสองเข้านอนเติมฟืนในหลุม ดูท่าทางพายุคงผ่านพ้นไปแล้วคงเข้าหน้าร้อนอย่างจริงๆเสียที แต่เนื่องจากอยู่เชิงเขากลางคืนหนาวยิ่งนัก หญ้าฟางแม้จะแข็งเวลาปูนอนแต่ไม่อาจปฏิเสธได้ว่า มันสามารถทำให้อบอุ่น
"รอให้ซ่อมหลังคากับกำแพงบ้านเรียบร้อย พี่จะนำผ้าห่มออกมาอีกผืนสำหรับปูนอนเวลานี้ยังไม่มีรั้วรอบขอบชิด เอาสิ่งใดออกมาล้วนแต่ล่อตาล่อใจ"
"พี่ใหญ่ แค่มีท่านอยู่ต่อให้นอนกลางป่ากลางเขาข้ากัอจื่อห่าวก็ไม่กลัวเจ้าค่ะ"จื่อเย่วกอดพี่สาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงปะจบ
"พี่ใหญ่ ข้าคิดถึงท่านแม่ขอรับ"ซ่งจื่อห่าวจำหน้ามารดาไม่ได้แต่พอจะจำความรู้สึกความรักจากมารดาได้
"จื่อห่าวเด็กดีพี่เองก็คิดถึงแต่ท่านแม่จากเราไปแล้ว ต่อไปทั้งสองคนต้องเป็นเด็กดีท่านแม่อยู่บนสวรรค์คอยคุ้มครองพวกเราอยู่ตรงนั้น"
"พี่ใหญ่ ท่านพ่อหน้าตาเป็นเช่นไรขอรับ"
"ท่านพ่อสง่าผ่าเผยเป็นคนมีน้ำใจชอบช่วยเหลือผู้อื่นซื่อสัตย์ต่อท่านแม่และรักพวกเรายิ่งนัก"
"ข้าจะเป็นเหมือนท่านพ่อขยันซื่อสัตย์และอ่อนโยนแบบท่านแม่เจ้าค่ะ"
"เอาล่ะๆ ดึกแล้วนอนเถอะ วันรุ่งขึ้นยังมีงานรออยู่ พี่มีนิทานมาเล่าให้ฟังด้วย"
ทั้งคู่ตื่นเต้นแม้แต่ซ่งจื่อห่าที่ดูเงียบขรึมก็ยังตื่นเต้น ซ่งจื่อหรูเล่านิทานเรื่องเมาคลีให้น้องๆฟัง เพียงแต่ปรับรายละเอียดและชื่อตัวละครให้เข้ากับที่นี่ ไม่นานทั้งสองก็หลับไป
ซ่งจื่อหรูอยากเข้าไปสำรวจห่วงกำไลอีกครั้ง ดังนั้นจึงหยิบผ้าห่มมาห่มให้ทั้งคู่มองดูเด็กทั้งสองหลับสนิท ก็เพ่งจิตพริบตานางก็ปรากฏตัวในห้วงมิติเรียบร้อยซ่งจื่อหรูพิจารณาสรรพสิ่งตรงหน้าอย่างละเอียดที่นี่ไม่มีกลางคืน เริ่มสำรวจจากสวนผลไม้ก่อนมีอะไรบ้างมีทั้ง ต้นทับทิม ต้นท้อหรือต้นพีช ต้นลูกแพร์ องุ่น หลายสายพันธุ์ อีกทั้งยังมีสาลี่ แอปเปิ้ล กีวี่
"เดี๋ยวไซมัสตัสเจ๊ล่ะ ซื้อกล้ามาต้นละ300หยวนเชียวนะ ลำไยกับลิ้นจี่ที่อุตส่าห์ซื้อพันธุ์กล้ามาจากเมืองไทยอีก อย่าบอกนะว่าไม่มาด้วยกันเจ๊ร้องไห้แล้วนะ"
ซ่งจื่อหรูสำรวจต่อ ก็เห็นลูกรักเรียงราย นางนึงว่าจะเสียลูกรักไปเสียแล้ว ต้นชาที่ปลูกไว้ตอนแรกเกือบสามร้อยต้นตอนปลูกไม่คิดว่าจะขายแต่อย่างใดแต่ตอนนี้นางคิดแล้ว สิ่งใดทำเงินได้ไม่มีทางปล่อยให้พลาดโอากาส
"เอ๊ะ นั่นแปลงนาทดลอง ใช่สิฉันเอาพันธุ์ข้าวหอมมะลิมาจากทางภาคอีสานของไทยนี่นาทดลองปลูกจนเกี่ยวเรียบร้อยแล้วนี่ ว่าแต่ข้าวที่เกี่ยวแล้วอยู่ที่ไหนกันนะ"
- ผู้เขียน
