“อะไรนะ! แกลาออกงั้นเหรอ! โอ๊ยยยยย อย่างนี้มันต้องจุดพลุฉลอง สุดท้ายแกก็ยอมลาออกจากที่นั่นสักที โอยยย ฉันละดีใจจริงๆ”
มิรันที่ไม่รู้จะไปไหนเลยขับรถกลับมาบ้านด้วยอารมณ์หงุดหงิดต่างจากคุณเนตราที่พอรู้ว่ามิรันลาออกแทบอยากจัดงานเลี้ยงฉลองกันเลยทีเดียว เพราะไม่เคยอยากให้บุตรสาวเพียงคนเดียวของตนต้องไปทำงานดูแลคนอื่นแถมยังต้องลำบากอดหลับอดนอนอย่างนั้นอีก
“รันจะไม่ยอมให้คนพวกนั้นลากไปลากมาเหมือนรันไม่มีหัวใจอีกแล้วค่ะ”
“แล้วพ่อไบรอันล่ะ รู้หรือยังว่าลูกลาออกมา แล้วเขาไม่พูดอะไรบ้างเลยเหรอ”
พอมารดาพูดถึงคนรัก มิรันก็อดทำหน้าสลดไม่ได้ เพราะเธอแทบไม่ได้เจอเขาเลย โทรศัพท์ก็โทรติดบ้างไม่ติดบ้างจนตอนนี้เธอเป็นฝ่ายรอให้เขาเป็นคนโทรหาเองจะดีที่สุด
“ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ หรือว่าแกสองคนมีปัญหากัน”
คุณเนตราถามออกมาอย่างแปลกใจในสีหน้าท่าทางของมิรัน ส่วนมิรันก็ไม่รู้ว่าจะบอกมารดาว่ายังไงดี ในเมื่อเธอเองยั
