My doctor 4…NC+

3210 คำ
“อ๊าาาาาา นุช อื้ม อ๊า ดีมาก อื้อ อ๊าาาาาา” เสียงครวญครางเริ่มดังขึ้นเมื่อปากเล็กอันแสนช่ำชองทั้งดูดทั้งเลียแท่งรักอย่างกับว่ามันเป็นขนมหวานชิ้นโปรดจนร่างใหญ่เริ่มหดเกร็งเมื่ออีกไม่นานจะปลดปล่อยออกมาถ้าเธอยังไม่หยุดทำ “พะ...พอแล้วนุช อ๊า นุช ผม...ผมจะไม่ อ๊ะ ไม่ไหวแล้ววววว กึด! อ๊า!” ยิ่งได้ยินเสียงครางของเขา นีรนุชยิ่งทำเร็วขึ้นเรื่อยๆจนวาคินทานทนต่อไปไม่ไหวปลดปล่อยออกมาเต็มปากเล็กของเธอ นีรนุชกลืนกินมันจนหมดทุกหยาดหยดก่อนจะเลื่อนตัวขึ้นยืนมองคนตรงหน้าอย่างเสน่หา “อร่อย” เธอบอกขึ้น ก่อนที่ปากร้อนของวาคินจะกดจูบลงมาบนปากเล็กอย่างรุนแรง เรียวลิ้นสากตวัดดูดดึงด้วยแรงจากราคะทั้งหมดที่มี เมื่อทั้งสีหน้า คำพูดและการกระทำของเธอนั้นสามารถดึงความดิบเถื่อนภายใต้จิตใจของเขาออกมาได้จนหมด มือใหญ่เอื้อมลงไปกระชากแพนตี้น้อยจนขาดวิ่นพร้อมกับกดเอ็นร้อนสอดใส่เข้าไปในร่องรักสาวอย่างไม่ปราณี “อื้อออออ อ๊าาาาาา คินคะ อ๊า ที่รัก เร็ว อื้อ นุชต้องการคุณ อ๊า คิน...” จากนั้นวาคินก็ไม่รีรออีกต่อไป เขามอบบทรักหนักหน่วงรุนแรงใส่นีรนุชไม่ยั้ง ชายหนุ่มนั้นเป็นพวกที่มีความต้องการทางเพศเข้าขั้นสูงมาก ตลอดเวลาที่คบกับมิรันเขาแทบไม่อยากรอให้ถึงวันแต่งงานตามที่เธอขอไว้จนในที่สุดนีรนุชก็เดินเข้ามาเสนอทางเลือกนี้ให้กับเขา คนแก้ขัดเวลาที่เขาต้องการ เขาคิดว่าหลังจากแต่งงานแล้วจะขอยุติความสัมพันธ์กับเธอแท้ๆ ทั้งสองเฝ้าเริงรักกันจนกระทั่งถึงเวลาต้องไปทำงานต่อ นีรนุชที่อิ่มเอมรีบจัดเสื้อผ้าให้กลับเข้าที่ ก่อนจะมองไปที่แพนตี้ตัวจิ๋วของตัวเอง ที่นอนหมดอายุการใช้งานอยู่บนพื้น “นุชรบกวนให้คุณหมอเก็บให้ด้วยนะคะ คงใช้งานไม่ได้แล้ว...” พยาบาลสาวพูดขึ้นพร้อมกับช้อนตามองไปที่ร่างใหญ่ของวาคิน ที่นอนหอบหมดแรงอยู่บนเก้าอี้ทำงานก่อนจะเดินออกจากห้องทำงานของเขาไปทั้งๆที่ไม่ได้ใส่ซับในอย่างไม่คิดอายใครเมื่อเธอยังมีกระโปรงปกคลุมอยู่ “อ๊ะ! อ๊าย! นี่ทำอะไรของพี่ห๊ะ อ๊ะ อยะ...อย่านะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า” พอเดินออกจากห้องทำงานของวาคินมาได้สักพัก ร่างบางของนีรนุชก็ถูกกระชากหลบเข้าไปที่ใต้บันไดหนีไฟ ก่อนปากเล็กที่กำลังจะอ้าร้องถูกปิดลงด้วยปากร้อนที่คละคลุ้งไปด้วยกลิ่นบุหรี่ “อื้อๆๆๆ อ๊ะ อ๊า หยุดนะ พี่จะทำอะไรน่ะ ไม่นะ พี่ชัช อื้อออออ” “ฮึ่ม พี่รู้นะว่านุชไปทำอะไรมา อื้ม ยังแฉะอยู่เลย แล้วไม่ใส่กางเกงในรึไง ฮึ่มมมมมม อื้มมมม” เสียงแหบกระสันของ ชัชวาล บุรุษพยาบาล แฟนหนุ่มของนีรนุชเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งดูดเลียไปตามซอกคอขาวอย่างตะกละตะกลาม มือใหญ่เอื้อมเข้าไปลูบไล้กลางกายสาวอย่างหนักมือก่อนจะพบว่ามันไร้สิ่งกีดขวาง เขาถึงกับครางออกมาอย่างพึงพอใจ นิ้วยาวเลื่อนไล้สอดใส่เข้าไปในร่องรักที่ยังอ้าหลวมของแฟนสาวอย่างต้องการพร้อมกับยกขาเรียวขึ้นสูง ส่วนอีกมือร้อนรนดึงกางเกงที่ใส่อยู่ของตัวเองลงเพื่อปลดปล่อยความต้องการออกมา “อ๊ะ! อ๊า พี่ชัช อื้มมมมม นุช อ๊ะ นุชไม่ไหวแล้ว....อ๊า พี่ชัช...” “อ๊าาาาา ทำไม ไปอ้าให้มันเอามาแล้ว พอผัวจะเอาบ้างทำไมจะไม่ได้ห๊ะ พี่เป็นผัวเธอนะ หรือว่าอยากเอามันมาแทนห๊ะ! ฮึ่มมมม” ชัชวาลกระซิบชิดหน้าสวยของนีรนุชพร้อมกับยกมือขึ้นกอบกำไปที่ลำคอระหง แก่นกายใหญ่ที่สอดใส่เข้าไปกระแทกสุดแรงที่มีไม่ยั้งจนนีรนุชแทบพูดอะไรไม่ออก เมื่อทั้งจุกทั้งเสียวจากแรงรักของแฟนหนุ่ม “อ๊ะ! อ๊ะ! อ๊ะ! อื้อออ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า อ๊า พี่ชัช อื้อ อ๊า อู้ว พี่ชัช...” “พี่ให้เธอไปเอากับมันไม่ใช่ให้ไปรักมันเข้าใจไหม เธอจะเอากับมันมากขนาดไหนก็ได้แต่เธอไม่มีวันหนีพี่ไปหามันได้ จำเอาไว้ ถ้าเอากับมันตอนไหนพี่ก็จะเอากับเธอหลังจากที่เธอเอากับมันมาอย่างนี้ เข้าใจไหม” ชัชวาลบอกขึ้นอย่างไม่ได้ลดแรงกระแทกสอดใส่ลงเลยสักนิดแถมยังหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆจนนีรนุชแทบอยากสลบลงตรงนี้เมื่อแค่เอากับวาคินเธอก็แทบไม่มีแรงเหลือแล้ว แล้วยังมาเจอกับคนอย่างชัชวาลที่มีความต้องการมากมายและหนักหน่วงอีก มีหวังวันนี้เธอได้แกล้งป่วยอีกเป็นแน่แท้ เธอกับชัชวาลนั้นคบกันมาก่อนที่จะไปมีความสัมพันธ์กับวาคินเสียอีก เธอไปแอบมีความสัมพันธ์ลับๆกับคุณหมอหนุ่มและโดนแฟนจับได้คาหนังคาเขาจนโดนทำโทษเกือบตายมาแล้วรอบนึง แต่สุดท้ายชัชวาลก็ต้องยอมให้เธอมีอะไรกับวาคินเพื่อผลประโยชน์ของเขาและเธอเอง แต่มีข้อแม้ว่าเธอจะให้แค่ร่างกายแต่ห้ามให้หัวใจกับคุณหมอหนุ่มเด็ดขาด และนีรนุชก็คิดว่าทำได้แน่นอน ทุกอย่างจึงไม่มีปัญหานานนับสองปีแล้ว “แกว่ายังไงนะ! ตาคิน...ตาคินเนี่ยนะนอกใจแก นี่แกคิดไปเองรึเปล่า” พอเริ่มได้สติ มิรันเลยตัดสินใจบอกความจริงกับคุณเนตรา ทำเอาคุณเนตราที่เห็นว่าที่ลูกเขยเป็นสุภาพบุรุษแถมยังเป็นคุณหมอหนุ่มหล่อมาตลอดถึงกับไม่อยากเชื่อ “แต่รันได้ยินมากับหูเห็นมากับตา ฮึก รันก็ไม่อยากเชื่อ เขาทำอย่างนั้นกับรันได้ยังไง” “โธ่ ถ้ามันเป็นเรื่องจริงแกก็ควรจะบอกแม่สิ แม่จะได้จัดการให้ เอาเก็บไปคิดคนเดียวแล้วยังหนีไปแบบนั้น รู้ไหมว่าแม่เป็นห่วงขนาดไหน” “รันขอโทษ ตอนนั้นรันแค่อยากจะแก้แค้นคนเลวๆแบบนั้นจนลืมถึงคุณแม่ไปเลย...” “เฮ้อ แกคิดถูกแล้วที่ไม่อยู่แต่งงานกับคนแบบนั้น ขืนแต่งไปก็คงมีแต่ทุกข์เปล่าๆ โธ่เอ้ยยัยรัน” สองแม่ลูกนั่งปรับทุกข์กันอยู่นานสองนาน ก่อนที่มิรันจะขอตัวไปพักผ่อน เมื่อเธอนั่งทนฝืนร่างกายมานานจนตอนนี้แทบอยากล้มตัวลงนอนเสียตรงทางขึ้นบันไดของชั้นสอง ปัญหาแรกมารดารู้เรื่องแล้วแต่อีกปัญหาที่เธอพึ่งสร้างขึ้นนั้น เธอคิดว่าจะไม่มีวันบอกคุณเนตราอย่างเด็ดขาด และก็เป็นเวลากว่าสองอาทิตย์ที่มิรันขอหยุดงานไป ก่อนที่วันนี้เธอตัดสินใจที่จะกลับไปทำงานและเผชิญหน้ากับปัญหาทุกอย่าง “นั่นพยาบาลรันนี่ ฉันนึกว่าลาออกไปแล้วซะอีก” “จะบ้าเหรอ เห็นว่าแค่ลาพักร้อน” “แล้วสรุปเรื่องแต่งงานมันเป็นยังงะ...” ทันทีที่เดินเข้ามาในห้องพักพยาบาล เสียงซุบซิบของเพื่อนร่วมงานก็ดังแว่วเข้าหูของมิรันไม่หยุด หญิงสาวตัดสินใจที่จะไม่พูดและไม่อธิบายอะไรออกมาทั้งนั้น ก่อนจะสนใจแค่งานที่ทำ “ถ้ายังมัวแต่เอาเวลามานั่งซุบซิบกันอยู่อย่างนี้ ไปทำงานเอกสารที่ตึกหนึ่งกันดีกว่าไหม?” ทันทีที่ได้ยินเสียงเตือนของ เตือนใจ หัวหน้านางพยาบาลของแผนกนี้ พวกนางพยาบาลที่เอาแต่พูดถึงเรื่องของมิรันถึงกับรีบเงียบเสียงแล้วแยกย้ายกันออกไปทำงานทันที เตือนใจจึงหันมาหาตัวต้นเหตุในครั้งนี้ “อย่าไปสนใจเลยนะ เดี๋ยวก็คงเงียบไปเอง” “ขอบคุณนะคะพี่เตือน...” มิรันเอ่ยขึ้นจากใจจริง ก่อนจะหันไปกลั้นน้ำตาเพื่อไม่ให้หลั่งรินออกมา เตือนใจเดินเข้าไปใกล้ๆพร้อมกับยกมือขึ้นลูบไหล่เล็ก “อันที่จริงรันไม่ต้องทำงานก็อยู่ได้สบายแล้ว ถ้าคิดจะออกพี่ก็ไม่ว่าอะไรเราหรอกนะ คนมีความสามารถแบบรัน หางานใหม่หรือทำงานที่อื่นได้สบายๆเลย” “ไม่ค่ะ รันไม่ได้ทำอะไรผิด รันจะไม่ไปไหนคะ” “อื้ม ถ้าอย่างนั้นก็ไปทำงานและก็ไม่ต้องใส่ใจพวกนั้น เข้าใจไหม” “ค่ะ” พูดจบมิรันก็เดินออกไปโดยมีสายตาเห็นใจของเตือนใจมองตามไม่วางตา ทีแรกเธอไม่เข้าใจว่าลูกสาวเศรษฐีอย่างมิรันทำไมต้องมาทนทำงานหนักแทบไม่ได้พักอยู่ที่โรงพยาบาลด้วย จนกระทั่งได้ร่วมงานกันเธอถึงได้เข้าใจ รูปร่างบอบบาง ผิวขาวซีดราวน้ำนมบวกกับหน้าหวานๆนั้น กลับทำงานได้อย่างน่าทึ่ง มิรันไม่เคยบ่นหรือเกี่ยงงานที่ได้รับแถมยังช่วยคนอื่นทำงานไปทั่วจนเป็นที่รักของเพื่อนร่วมงานมาตลอด แต่พอมีเรื่องหนีงานแต่งงานเข้ามาเลยทำให้ทุกคนที่ยังข้องใจและสงสัยอดที่จะพากันตั้งคำถามกับเธอไม่ได้ก็เท่านั้นเอง “คุณลุง...เรียกรัน มีอะไรรึเปล่าคะ” ช่วงบ่าย เลขาของคุณทรงยศก็โทรไปแจ้งมิรันให้ขึ้นมาพบคุณทรงยศที่ห้องทำงาน ทำเอามิรันที่คิดว่าพร้อมเผชิญหน้ากับทุกอย่างแล้วนั้นกลับไม่เป็นอย่างที่คิดเมื่อเธอลืมไปเลยว่าบิดาของวาคินคือผู้บริหารของโรงพยาบาลแห่งนี้ “อ่าว นั่งก่อนสิ พอดีลุงมีเรื่องจะคุยด้วย” มิรันเดินเข้ามานั่งลงที่โซฟารับแขก ก่อนที่คุณทรงยศจะเดินมานั่งลงอีกฝั่ง “เอ่อ ลุงขอเข้าเรื่องเลยแล้วกันนะ เรื่องหนูกับลูกชายลุง มันมีทางที่จะ...” “เราจบกันแล้วค่ะ และหนูก็ไม่ได้คิดจะกลับไปคบกับลูกชายของคุณลุงอีกแล้ว” “เฮ้อ โอเค ถ้าหนูพูดออกมาถึงขนาดนี้แล้ว งั้นลุงขอเข้าเรื่องจริงๆเลยแล้วกันนะ ลุงคิดว่ามันจะดีกว่าที่หนูจะย้ายไปทำงาน...ที่อื่น” มิรันถึงกับเงยหน้ามองคุณทรงยศนิ่ง เธอเคยเคารพนับถือเขามาได้อย่างไรตั้งนานสองนาน ไม่นึกเลยว่าคนที่อาวุโสอย่างคุณทรงยศจะแยกเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวไม่ออกขนาดนี้ “รันไม่ได้ทำอะไรผิด ถ้ามีคนควรไปก็ควรเป็นลูกชายของคุณลุงไม่ใช่รัน! รันขอตัวกับไปทำงานต่อนะคะ” มิรันสะกดความโกรธเอาไว้ก่อนจะเอ่ยขอตัวแล้วลุกเดินออกไปทันที โดยมีคุณทรงยศมองอย่างหมดหนทาง เขาอุตส่าเห็นแก่ที่เคยรู้จักกันดีเลยให้โอกาสเธอแล้วแท้ๆกลับปฏิเสธเสียงแข็งขนาดนั้น เขาคงไม่มีทางเลือก เพราะถ้าเธอยังอยู่มันก็เหมือนเป็นการตอกย้ำเรื่องงานแต่งอยู่อย่างนี้ “คุณจี ให้หัวหน้าฝ่ายบุคคลเข้ามาพบผมที ด่วนเลยนะเดี๋ยวผมจะออกไปข้างนอก” คุณทรงยศเดินมาหยิบโทรศัพท์โทรออกไปหาเลขาหน้าห้องทันที เมื่อคิดว่ามิรันออกไปเร็วได้เท่าไหร่ยิ่งดี “เดี๋ยวไปเตรียมห้องผ่าตัดเลยนะ เคสนี้คงต้องผ่าตัดด่วน” “ค่ะคุณหมอ ว่าแต่หมอผู้ช่วย...” “ไม่ต้อง ไม่มีประโยชน์...เดี๋ยวก่อนนะ...” ทางด้านไบรอันที่กำลังสั่งงานพวกพยาบาลอยู่ถึงกับชะงัก เมื่อเห็นร่างบอบบางคุ้นตาเดินผ่านหน้าไปราวกับพายุหมุน เพราะมันรวดเร็วจนตอนนี้เธอเดินลับหายไปเรียบร้อยแล้ว “คะ? คุณหมอ เอ่อ มีอะไรรึเปล่าคะ” “หืม? อ้อ เปล่าๆ ไปทำตามที่ผมสั่งได้แล้วไป” ไบรอันจบการสนทนาเพียงเท่านั้นก่อนจะตัดสินใจเดินตามทางที่ร่างบางที่เขารู้สึกคุ้นตาไป แต่กลับไม่พบใครเลยเดินกลับห้องทำงานแทน “รัน! แกเป็นยังไงบ้าง ฉันพึ่งได้ยินเรื่องของแก” ทางด้านมิรันที่เดินออกไปสงบสติอารมณ์ในสวนหลังโรงพยาบาลหันไปมองตามเสียงเรียกที่คุ้นเคยของ นิรดา เพื่อนสนิทอดีตนางพยาบาลของที่นี่กำลังเดินเข้ามาหาเธออย่างรีบร้อนหลังจากพึ่งบินกลับมาจากต่างประเทศ จากที่ก่อนหน้านี้เธอไม่สามารถมาร่วมงานแต่งงานของมิรันได้เพราะแพ้ท้องหนักมาก แต่พอได้ข่าวว่างานแต่งล่ม เธอก็ทิ้งผู้เป็นสามีไว้ที่โน่นแล้วบินกลับมาที่นี่อย่างไม่สนใจอาการแพ้ท้องของตัวเองเลยสักนิด “ยัยดา! ฮึก! ทำไมแกพึ่งมา” มิรันลุกขึ้นพร้อมกับวิ่งเข้าไปกอดร่างบอบบางของเพื่อนอย่างขอที่พึ่ง เพราะนิรดาเป็นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวที่เธอมี ทั้งสองเติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เล็ก นิรดานั้นเป็นเด็กกำพร้าที่คุณเนตราและสามีรับมาเลี้ยงดูเหมือนบุตรสาวอีกคน คู่กับมิรันที่เป็นลูกแท้ๆ แต่ตอนนี้เธอกำลังตั้งครรภ์อ่อนๆสามีผู้หวงแหนเธอดั่งชีวิตจึงไม่ยอมให้นั่งเครื่องบินกลับมาที่นี่ แต่ครั้งนี้เธอไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เพราะโทรมาหามิรันก็ไม่รับสายมีแต่คุณเนตราที่คุยกับเธอ “ไม่เป็นไรนะ ฉันอยู่นี่แล้ว” “ฮึก แล้วอดัม...” “ฉันก็ปล่อยไว้โน่นคนเดียว ตอนนี้คงกำลังบินตามมาแน่นอน ว่าแต่แกเถอะ ทำไมยังมาทำงาน ลาออกไปเลยดีกว่า” “แต่ฉันไม่ผิด ฮึก ฉันไม่ผิดยัยดา” “ฉันรู้ แต่มาอยู่ใกล้ๆพวกเลวพวกนั้นมีแต่จะทำให้แกไม่สบายใจนะ” มิรันไม่ได้พูดอะไรขึ้นมาอีก เมื่อมีแต่คนแนะนำให้เธอลาออกทั้งๆที่เธอไม่ได้ทำอะไรผิด คนผิดคือพวกนั้นต่างหากยิ่งคิดเธอก็ยิ่งแค้นใจ ก่อนจะปลดปล่อยจนพอใจ แล้วกลับไปทำงานต่อ ส่วนนิรดาก็กลับบ้านไปไหว้คุณเนตรา “อะไรนะครับ รันกลับมาทำงานแล้ว!” “นี่แกไปอยู่ไหนมาถึงไม่รู้ คนเขาพูดกันทั่วโรงพยาบาลแล้ว” “เอ่อ ผมพึ่งเข้ามา” ทางด้านวาคินที่มาทำงานสาย เนื่องจากเมื่อคืนไปนอนกับนีรนุชที่คอนโดมาเลยทำให้แทบลุกจากที่นอนไม่ไหวพึ่งมารู้ว่าอดีตคู่หมั้นสาวอย่างมิรันกลับมาทำงานแล้วหลังจากหายหน้าไปเกือบสองอาทิตย์ “ฉันคิดว่าจะเอาเธอออก คงไม่เหมาะสมที่เธอกับแกจะยังทำงานที่เดียวกัน” “นี่คุณพ่อพูดจริงเหรอครับ!...คือว่าให้ผมลองคุยกับรันดูก่อนได้ไหม เผื่อว่าเธอจะเข้าใจผิดอะไรบางอย่าง” “นี่แกยังจะเสียดายอยู่อีกเหรอ” “ผมคิดว่าผมยังรักเธออยู่...” “เฮ้อ จะทำอะไรก็รีบทำ ถ้ามันไม่ได้ผลก็ตัดทิ้งซะ อนาคตของแกยังอีกยาวไกลอย่ามาเสียเวลากับอะไรที่มันไม่ใช่” วาคินตอบรับออกมาก่อนจะเดินออกจากห้องทำงานของบิดาไป เมื่อตลอดเวลาสองอาทิตย์ที่มิรันหายไปเขาเริ่มรู้สึกว่าเธอมีความสำคัญกับเขาขึ้นเรื่อยๆ เมื่อก่อนหน้านั้นแทบไม่มีวันไหนที่เขาและเธอไม่ได้เจอกัน แต่พอมาหายไปแบบนั้น เขาเอาแต่คิดและเป็นห่วงถึงแม้แรกๆเขาจะทั้งโกรธและแค้นกับสิ่งที่เธอทำก็ตามที “รัน...” “..............” วาคินตัดสินใจไปหามิรันที่ห้องพักพยาบาล ทำเอาพวกเพื่อนร่วมงานพากันมองมาที่นายแพทย์หนุ่มนิ่งก่อนจะรีบพากันลุกออกไปจากห้องนี้ “คุณเป็นยังไงบ้าง...” “...............” มิรันไม่ได้ตอบอะไรออกมา และไม่ได้แม้แต่จะหันไปมองวาคินด้วยซ้ำ เธอคิดแล้วว่าจะอโหสิกรรมและปล่อยวางจากเรื่องของเขาทั้งหมดแล้วเริ่มต้นชีวิตใหม่ ถือว่ายังดีที่เธอรู้ตัวก่อนแต่งงาน เพราะสวรรค์ยังเมตตาเธออยู่ “ผมทำอะไรผิดไปรึเปล่า ทำไมคุณถึง...” มิรันหันมามองคนที่เคยรักและรู้สึกดีด้วยอย่างไม่อยากเชื่อ เธอเคยเห็นว่าเขาคือคนที่ดีที่สุดที่เธอจะฝากชีวิตไว้ทั้งๆที่ไม่รู้เลยว่าเขาหักหลังเธอเอาไว้มากมายขนาดไหน ขนาดเกิดเรื่องขนาดนี้แล้วเขายังมาทำหน้าตาใสซื่อเหมือนกับว่าเขาไม่ได้ทำอะไรผิด นี่น่ะเหรอคนที่เธอเคยรัก ยิ่งคิดหญิงสาวยิ่งรู้สึกว่าตัวเองโง่เง่าสิ้นดี “กลับไปเถอะ ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับคุณ” “ทำไม ผมไปทำอะไรผิดนักหนาคุณบอกผมมาได้ไหม ผมอาจแก้ไขหรือคุณอาจเข้าใจผิดอะไร...นะรัน บอกผมมาเถอะ” “หึ! ทำอะไรก็ย่อมรู้อยู่แก่ใจ อย่าทำให้ฉันรู้สึกแย่กับคุณไปมากกว่านี้เลย แล้วก็ออกไป ฉันต้องทำงาน” “คุณพ่อจะไล่คุณออก...กลับมาหาผมเถอะนะรัน เรายังเริ่มใหม่กันได้” มิรันที่กำลังจะเดินออกจากห้องไปถึงกับหยุดชะงักแล้วค่อยๆหันมามองหน้าวาคิน นี่เป็นครั้งแรกหลังจากงานแต่งงานที่เธอได้มองหน้าเขาตรงๆแบบนี้ “มีเหตุผลอะไรฉันถึงต้องออก เป็นคุณมากกว่าที่ต้องออกหลังจากทำเรื่องเลวๆพวกนั้น” “เรื่องเลวอะไรบอกผมมาสิ นี่ผมไม่รู้ว่าไปทำเลวอะไรขนาดที่ทำให้คุณกล้าทิ้งผมไว้กลางงานแต่งแบบนั้น!” วาคินยิ่งคิดก็ยิ่งไม่เข้าใจ เพราะคิดว่ามิรันต้องโกรธเขาในวันแต่งงานแน่นอน แต่วันนั้นเขาไม่ได้ทำอะไรผิดเลยสักนิดโดยที่ไม่รู้เลยว่าเรื่องเลวที่ทำนั้นมิรันรู้ก่อนวันแต่งงานแล้ว และที่เธอยังทำให้วันแต่งงานเกิดขึ้นก็เพื่อแก้แค้นเขาเท่านั้น “มีเรื่องเลวอะไรที่คุณทำลับหลังฉันบ้างละวาคิน หรือมันมีมากกว่าที่ฉันรู้มา หึ!” วาคินมองคนตรงหน้าอย่างเริ่มแปลกใจ ก่อนจะคิดไปถึงนีรนุช หรือว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นนั้นเป็นนีรนุชที่บอกมิรันเรื่องความสัมพันธ์ของเขากับเธอ พอคิดมาถึงตรงนี้ ชายหนุ่มเริ่มไม่แน่ใจกับสิ่งที่เคยมั่นใจเสียแล้ว “หึ! เริ่มคิดได้แล้วสินะ อย่ามายุ่งกับฉันอีกถ้าไม่อยากให้เรื่องเลวๆพวกนั้นหลุดออกไป” มิรันบอกขึ้นก่อนจะเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้วาคินคิดหนักถึงเรื่องที่มิรันรู้มา เพราะคงมีแค่เรื่องเดียวที่เขาทำผิดต่อเธอ นั่นคือแอบมีความสัมพันธ์กับนีรนุช
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม