"ไม่ค่ะ" พูดพลางขยับออกจากอ้อมแขนเขา ใจฉันอยากตอบไปว่า ‘เจ็บที่สุดตั้งแต่เกิดมาเลยล่ะ’ แต่พูดไปมันจะได้อะไร
"สบายดีใช่ไหม" เขายิ้มให้ฉันเหมือนวันนั้นที่ฉันอยู่ม.5ภาพจำหลายอย่างเริ่มย้อนกลับมา จนมาจบที่เราเลิกรากัน
"ขอทางด้วยค่ะ" เบี่ยงตัวหลบเดินอีกทาง ฉันไม่จำเป็นต้องตอบคำถามเขา ‘สบายดีใช่ไหม’ กล้าถาม ฉันมีความสุขดีมั้ง เขาทิ้งฉันนะ ทิ้งฉันอย่างเลือดเย็น วันนี้มาทำเหมือนไม่มีอะไรงั้นเหรอ
ถามแบบนี้ไม่สู้เดินผ่านไปเฉย ๆ ทำเหมือนไม่รู้จักกันยังดีกว่า
"มันเพิ่งกลับมาเมื่อสามวันก่อนน่ะ เป็นช่วงที่กูไม่ว่างเลยไม่ได้เมลบอกมึง กูไม่รู้ว่ามึงจะมา กูเมลไปตั้งหลายปี มึงก็ไม่เคยมา ไม่คิดว่าพวกมึงจะเจอกัน" ติมรีบบอกขณะที่เดินตามฉันมาติด ๆ
"อืม ช่างเถอะ กูไม่ได้อะไรกับเขาหรอก เขาบอกเองว่าอย่ายุ่งกับเขา กูมีชีวิตใหม่แล้ว กูไม่ได้สนใจเขา น้ากี้นอนอยู่ไหนอะ" เจ็บแค่ไหนก็ต้องบอกหัวใจว่าเข้มแข็ง แม้วันน
