ถึงที่หมายเเล้ว
785 คำ
."กรี้ดดดช่วยด้วยยย"
"โฮ่งๆ หื้มม!!!"
"คุณยายยยย" เสียงฝีเท้าวิ่งสุดกำลังของสโนว์ยังคงดังต่อเนื่อง เเต่ก็เร็วสู้ไม่ได้กับสิ่งที่วิ่งตามมาอย่างดุเดือดจากข้างหลัง เพียงหันหย้าไปมองเเปปเดียวก็ไม่สามารถที่จะทำให้เพราะอาจจะทำให้ความเร็วลดลง
"ไอ้หมาป่าชั่ว ไอ้หมาป่าเลวออกไปๆ กรี้ดดดด" คนที่กลัวตายสุดขีดใส่เเรงทั้งหมดที่มีหึดสู้สุดกำลังฝีเท้าซอยยิกๆสายตามุ่งมั่นมองตรงไปทางข้างหน้าขออย่างเดียวที่เขาจะขอขอให้รอดตาย
เพียงภาวนาในใจเหมื่อนพระเจ้าจะมาโปรดนำทางให้เขา ทางข้างหน้าเริ่มเห็นเป็นที่โล่งเเละมีหมู่บ้านหมู่บ้านหนึ่งตั้งอยู่ ที่นี่เเหละร่างบางใส่เกียร์หมาวิ่งสุดกำลัง
"ทุกคนช่วยยยด้วยยยยย!!!" เมื่อวิ่งออกพ้นมาจากเขตป่าร่างบางก็วิ่งเข้าหมู่บ้านทันทีโดยไม่สนใจเลยว่าข้างหลังป่าหมานั้นไม่ได้ตามมาเเล้ว ชาวบ้านที่เห็นเด็กหนุ่มตัวขาววิ่งมาออกจากป่าด้วยความกลัว ก็รีบพากันเข้าไปถามไถ่
"เเม่หนูเอ็งออกมาจากป่านั้นหรออ..."
"ชะ..ใช่ครับ..ช่วยผมด้วย มีหมาป่าตัวใหญ่ใหญ่มากจะกินผม"
"รู้รึไหมว่าในป่านั้นเป็นป่าต้องห้ามมีสัตว์ร้ายอย่างหมาป่าในตำนานครอบครองอยู่ ดีนะเอ็งรอดมาได้อยู่นี่ปลอดภัยเพราะหมู่บ้านนี่เป็นหมู่บ้านศักดิ์สิทธิ์หมาป่ามันไม่เข้ามาที่นี่ไม่ต้องกลัว เเล้วนี่เป็นผู้ชายผู้หญิงกันเเน่ "
"ผู้ชายครับ"
"หื้มม....มองอย่างไงเอ็งก็ผู้หญิง" ชาวบ้านอีกคนที่เดินเข้ามาพูดขึ้น สโนว์ที่ขี้เกียจพูดก็ได้เเต่ยิ้มๆลุงอยากคิดอะไรก็คิดเถอะตอนนี้ใจเขาเเถบหลุดออดจากร่างเพราะหนีตายมา
"เอ่อ..ผมขอถามทางหน่อยได้ไหมครับ....คือผมมาหาคุณยายของผมหนะครับจะเอาขนมกับผลไม้ไปให้คุณยาย"
"เเล้วยายเอ็งชื่ออะไรละ"
"....นั้นนะสิ......เอ่อออผมลืมชื่อคุณยายหนะครับ"
"โอ้ยไอ้หนูมาหาป้าๆ...มาหาคุณยายเอ็งหรอ.....คุณยายบาบาร่าของเอ็งฝากบอกฉันไว้ว่าให้บอกทางเอ็งไปหาเเกหนะ มาๆหาป้า"
"ครับ" สโนว์เดินเข้าไปหาคุณป้าร้านขายผลไม้ที่กวักมือเรียก
"นี่เอาเเผนที่ไปหายายเอ็ง .....ป้าก็งงไม่เคยรู้คุณยายบาบาร่าจะมีหลายพึ่งมารู้วันนี้เเหละ เเกเดินไม่ค่อยไหวเลยฝากฉันไว้ เดินอีกไม่นานก็ถึงเเล้ว"
"ขอบคุณคุณป้ามากเลยครับ"
"ไม่เป็นไรจ้ะอะนี่เอาผลไม้ไปเพิ่มนะจ้ะ" คุณป้าร้านขายผลไม้หยิบเเตงโมใส่ตะกร้าเขามาอีกหนึ่งลูกเพิ่มความหนักให้เขาไม่เบา จากนั้นร่างบางก็หยิบเเผนที่ขึ้นมากลางเเละเดินไปตามทางที่เเผนที่บอกเริ่มจากจุดร้านผลไม้ เดินตรงไปเเละเลี้ยวขวา ขึ้นเนินเขานิดหน่อยจะมีบ้านไม้เล็กๆกับสวนดอกไม้บริเวณรอบๆ
ปล ถ้ามาถึงเเล้วหลานเปิดประตูเข้ามาได้เลย
ในสมองของสโนว์
'ถ้าเราไปถึงมันจะเป็นเเบบใน เรื่องหนูน้อยหมวกเเดงหรือป่าวที่หมาป่าจับกินทั้งคุณยายเเละตัวเขา เอาไงดีวะ"
"เอ่ออคุณลุงครับไปเป็น.....ไปเป็นอะ..."
"จะพูดอะไรละไอ้หนู"
"ทำไมพูดออกมาไม่ได้เนี่ย!"
"ผมจะให้คุณลุงไปเป็น...พะ...พะ...หน่อย"
"ไอ้ไรของเอ็ง ฉันไปทำงานก่อนเเหละมีงานต้องทำอีกเยอะ"
ในหัว
'นายท่านไม่สามารถนำคนอื่นรวมทางไปทำภารกิจได้จงมุ่งหน้าไปส่งของให้คุณยายขอบคุณค่ะ'
"โอ้นไอ้บ้าเอ้ย ถ้าฉันตายขึ้นมาทำไง ในเรื่องหนูน้อยหมวกเเดงถูกหมาป่ากินนะโว้ย"
'พรสามข้อ ทำภารกิจให้สำเร็จนะนายท่าน ดิฉันขอไปผักผ่อนก่อนสวัสดีค่ะ'
"ผักผ่อนอะไรก่อนเเก่พึ่งออกมาเองนะเเล้วเเกเป็นเเค่โปรเเกรมไม่ต้องผักก็ได้มั้ง เลวจริงๆ เอาไงเอากันถ้าเจอก็สู้ตายสถานเดียว คุณยายสโนว์จะรีบไปช่วย"
.
.
.
"เเฮ่กๆ เหนื่อยชิบในป้าบอกเดินอีกนิดเดียวเล่นล่อไปเป็น10กิโล " สโนว์นั่งพักอยู่ตรงโขดหินใกล้ๆทางเดิน เบื่องหน้าเห็นบ้านของคุณยายเเล้ว บ้านเป็นบ้านไม้หลังเล็กๆสำหรับอยู่คนเดียวเเถม รอบด้านมีสวนดอกไม้นานาชนิดเต็มไปหมดซึ่งมันสวยมากๆ
"เห้อกว่าจะถึง"
- ผู้เขียน
