เช้าวันต่อมา
ร่างบางในสภาพสะบัดสะบอมหลังจากเมื่อวานเธอโดนเขากระทำย่ำยีมาตลอดทั้งคืนโดยไม่ได้พัก เธอไม่ต่างอะไรกับนักโทษและนางบำเรอ อยู่เพื่อสนองตัณหาและความโกรธของเขา
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก"
“หนูนาเอาเสื้อผ้ากับอาหารมาให้คุณคลาร่าค่ะ” หนูนาเดินเข้ามาพร้อมกับเสื้อผ้าบางตัวที่เธอไปซื้อมาเมื่อตอนกลับ กทม และเอาอาหารเข้าพร้อมกับยามาให้หญิงสาว
“ขอบคุณมากค่ะคุณหนูนา” เธอไม่รู้จะขอบคุณคนตรงหน้ายังไงดีแล้ว ถ้าหากไม่ได้หญิงสาวเธอคงแย่ไปมากกว่านี้ ปานนี้คงได้สภาพเหมือนซากศพเดินได้
“บอสนะบอส ถ้าหนูนาไม่กลัวว่าตัวเองตกงานนะ จะเอาไม้หน้าสามฟาดหัวบอสเลยคอยดู จิตใจทำด้วยอะไรกันถึงได้ใจยักษ์ใจมารขนาดนี้ เจ็บมากไหม
คะ” เธอจับมือหญิงสาวขึ้นมาแล้วทายาตามรอยช้ำให้ เห็นสภาพของคนตรงหน้าแล้วอยากจะฆ่าบอสเธอให้ตายซะจริงๆ ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเลย
“เจ็บทายไม่เท่าไรหรอกค่ะ แต่เจ็บที่ใจมากกว่า เจ็บที่ตัวเองไม่สามารถ
