ร้านอาหารญี่ปุ่น
แทนไทสั่งอาหารเสร็จก็นั่งเงียบ สายตาเหลือบมองเหล่าบอดี้การ์ดของบุษกรที่นั่งคั่นระหว่างโต๊ะของเขา ห่างออกไปอีกสองโต๊ะก็มีผู้ชายในชุดสูทอีกสี่คน
“สี่คนนั้นเป็นบอดี้การ์ดของคุณด้วยหรือเปล่า”
“สี่คนไหนหรือคะ” บุษกรถามอย่างสงสัย วันนี้เธอพาบอดี้การ์ดมาแค่สี่คนเท่านั้น
“ห่างออกไปจากโต๊ะของเราสี่โต๊ะ ผู้ชายในชุดสูทสีดำสี่คน”
แทนไทก้มหน้าเข้ามากระซิบบอก ถ้าไม่ใช่บอดี้การ์ดของบุษกร แล้วสี่คนนั้นเป็นใคร
“ไม่รู้เหมือนกัน คงเป็นลูกน้องของคุณเจี้ยนมั้ง”
“แน่ใจนะครับว่าเป็นลูกน้องของคุณเจี้ยน”
“ไม่ต้องห่วงหรอกคุณแทน ถึงฉันจะมีบอดี้การ์ดแค่สี่คนก็เหมือนมีเป็นสิบนั่นแหละ”
แค่ฉีเทียนกับจงเจี้ยนก็เกินพอแล้ว ถึงยามาบุสะไม่เก่งเหมือนอีกสองคน แต่ถ้ามีดาบอยู่ในมือ ชายหนุ่มก็โหดเหมือนกัน คุณปู่เคยเล่าให้ฟังว่าตระกูลยามาบุสะเป็นตระกูลนักดาบมาหลายชั่วอายุคน ซ้ำยังมีโรงตีดาบที่ขึ้นชื่อ
