“พูดบ้าอะไรของคุณ เอาหน้ามาซุกต้นคอผมทำไม คุณเจี้ยนปล่อยผมเดี๋ยวนี้ อ๊าก! ไอ้บ้า! ไอ้โฮโมวิปริต! แกกล้าดียังไงมากัดต้นคอฉัน”
ยามาบุสะร้องโวยวายเสียงดังลั่น เมื่อสัมผัสได้ถึงความเจ็บบนต้นคอ เขาถูกจงเจี้ยนกัด ชายหนุ่มพยายามดันศีรษะได้รูปออก ทว่ายิ่งออกแรงเท่าไรก็ยิ่งถูกรัดแน่นยิ่งกว่าเดิม
“ถ้านายยังร้องโวยวายด่าฉันอีก ฉันปล้ำนายที่นี่และก็เดี๋ยวนี้”
“ถ้าอยากให้ผมเลิกด่าคุณก็ปล่อยผมสิ ผมไม่ชอบให้ใครมายุ่งวุ่นวายกับร่างกายของผม”
“คนอื่นที่ไหนกัน ฉันเป็นว่าที่สามีนายนะหนุ่มน้อย” คนถูกหาว่าเป็นพวกโฮโมวิปริตบอกอย่างอารมณ์ดี ไม่สนใจท่าทางแข็งขืนของคนในอ้อมกอด อยากดิ้นก็ดิ้นไป เหนื่อยเมื่อไรก็หยุดไปเอง
“สามงสามีอะไรของคุณ ผมเป็นผู้ชายนะ” ยามาบุสะต่อว่าอย่างโกรธจัด ใบหน้าสวยเกินชายแดงก่ำ จนคนมองต้องยื่นหน้าไปหอมแก้มแดงอย่างมันเขี้ยว
“ก็รู้ว่าเป็นผู้ชายไงฉันถึงทำ ถ้านายบอกว่าไม่ชอบสิ่งที่ฉันท
