“หึๆ” บุษกรหัวเราะกับท่าทางตื่นตระหนกของเลขาส่วนตัว
“บะ...บอสหัวเราะทำไมครับ”
คนหน้าซีดหันมาถามผู้เป็นนายสาวเสียงขุ่น เขาไม่ได้รู้สึกไปเอง ออร่าที่กระจายออกมาจากร่างเพรียวระหงมันชวนให้เขาคิดหนัก หรือเธอรู้เรื่องระหว่างเขากับจงเจี้ยนด้วย
“สู้ๆ คิทซึเนะที่น่ารักของฉัน”
“บอสพูดอะไรครับ แล้วทำไมต้องทำหน้าเจ้าเล่ห์แบบนั้นด้วย อย่าบอกนะครับว่าบอสอยู่เบื้องหลังของเรื่องทั้งหมด”
คำถามแทงใจดำที่หลุดออกมาจากปากของเลขาส่วนตัว เรียกเสียงหัวเราะจากริมฝีปากอิ่มได้เป็นอย่างดี เพียงแวบเดียวเท่านั้นใบหน้าสวยหวานก็กลับมาเป็นปกติ ตวัดสายตามองสองคนสนิทแล้วยิ้มหวานจ๋อย
“ฉันไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอกคิทซึเนะ อย่ามาใส่ร้ายฉันสิ คนที่ชอบปกปิดเรื่องไม่ดีของตัวเอง ไม่ได้มีแต่ฉันเสียหน่อย จริงไหมคุณเจี้ยน”
บุษกรอธิบาย แล้วก็โบยคำตอบที่ยามาบุสะอยากรู้ให้จงเจี้ยนตอบ ดูเหมือนว่ามันจะได้ผลเสียด้วย เพราะตอนนี้บอดี้กา
