พิฆาตรักมาเฟีย EP.08 ปฏิบัติการตีตราจอง(1)
1431 คำ
บุษกรรีบก้าวเท้าเดินตามดอกเตอร์หนุ่มไปอย่างรีบร้อน เผลอแป๊บเดียวชายหนุ่มก็หายไปจากการมองเห็นของเธอ ริมฝีปากอิ่มเม้มเข้าหากันอย่างหงุดหงิด เมื่อคิดว่าตัวเองคงทำพลาด การเดินหาคนในห้างสรรพสินค้าไม่ใช่เรื่องง่ายเลย มีคนเป็นร้อยเป็นพันที่เดินขวักไขว่กันไปมาเต็มไปหมด แล้วผู้ชายที่รูปร่างสูงกำยำ ผิวสีแทนน่ารัดน่าฟัดอย่างดอกเตอร์แทนไทก็มีอยู่ไม่น้อย
‘บ้าเอ๊ย! คลาดกันจนได้ ทีนี้จะทำยังไงล่ะเฉินหงเหลียน’
“สวัสดีครับคุณใบบัว มาทำอะไรที่นี่หรือครับ”
เสียงที่ดังอยู่ด้านหลังทำให้เจ้าของร่างเพรียวระหงหันกลับมามองด้วยความตกใจเล็กน้อย ไม่คิดว่าคนที่กำลังตามหาอยู่จะดันมายืนอยู่ด้านหลังเธอแบบนี้
“สวัสดีค่ะดอกเตอร์ ดอกเตอร์มาซื้อของหรือค่ะ”
บุษกรกล่าวทักทายและถามคำถามกลับไปแทน เธอคงตอบคำถามของเขาออกไปไม่ได้หรอก ขืนบอกความจริงไปสิ มีหวังชายหนุ่มเดินหนีหรือไม่ก็หนีหายไปจากชีวิตเธอแน่
“ครับ ถึงรอบที่ต้องซื้อของเข้าห้องแล้วน่ะครับ ว่าแต่คุณใบบัวมาทำอะไรแถวนี้หรือครับ”
ถ้าจำไม่ผิดที่พักของบุษกรอยู่คนละโซนกับเขา การที่หญิงสาวปรากฏตัวแถวนี้ถือเป็นเรื่องแปลกทีเดียว แทนไทมองลูกศิษย์สาวด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย
“พอดีเจ้านายของฉันนัดแฟนเอาไว้ที่นี่น่ะค่ะ แล้วตอนนี้เจ้านายฉันกับแฟนก็ชวนกันไปดูหนัง ฉันก็เลยต้องรอน่ะค่ะดอกเตอร์”
“เป็นอย่างนี้นี่เอง”
“ฉันขอเดินด้วยคนได้ไหมคะดอกเตอร์ เพราะฉันก็ไม่รู้จะไปไหนเหมือนกัน เจ้านายฉันนัดให้มารับอีกทีก็ห้าทุ่ม”
หญิงสาวเริ่มแผนโกหกด้วยสีหน้าที่ระบายไปด้วยรอยยิ้ม สายตาก็เงยขึ้นไปมองเจ้าของใบหน้าหล่อคมเข้มนิ่ง
“ห้าทุ่มเลยหรือครับ เจ้านายคุณดูหนังรอบกี่โมงครับเนี่ย”
“รอบหนึ่งทุ่มครึ่งน่ะค่ะ” บุษกรตอบ
“อืมๆ”
แทนไทพยักหน้าอย่างเข้าใจ พลางก้มมองนาฬิกาบนข้อมือก็พบว่าตอนนี้เพิ่งจะหกโมงกว่า เท่ากับว่าบุษกรต้องนั่งรอเจ้านายหลายชั่วโมงทีเดียวกว่าจะถึงเวลานัด
“หรือดอกเตอร์มากับแฟน”
“เปล่าหรอกครับผมมาคนเดียว งั้นเราก็ไปกันเถอะ ผมมีรายการที่ต้องซื้อหลายอย่างเลย”
“หลังจากซื้อของแล้ว ฉันขอรบกวนดอกเตอร์หน่อยได้ไหมค่ะ”
แผนขั้นต่อไปก็ต้องหลอกล่อให้ชายหนุ่มเดินตามเธอเข้าไปในร้านขายจิวเวอร์รี่ของห้างนี้ให้ได้ บุษกรยิ้มหวาน มองเจ้าของร่างสูงที่เอาแต่ยืนจ้องหน้าเธอ
“ก็ได้ครับ ว่าแต่เราเดินคุยกันไปดีกว่าครับ ว่าแต่คุณใบบัวมีเรื่องอะไรให้ผมช่วยหรือครับ ถ้าผมช่วยได้ผมก็จะช่วย”
ดอกเตอร์หนุ่มบอกด้วยรอยยิ้มอบอุ่น หากนักศึกษามีปัญหาเขาก็สมควรช่วยหรือให้คำปรึกษา ถึงแม้ยังไม่รู้ปัญหาที่หญิงสาวต้องการให้ช่วยก็เถอะ เขาคิดว่าสิ่งที่เธอขอคงไม่ใช่เรื่องแปลกประหลาดพิสดารอะไรหรอก
“พอดีฉันอยากซื้อของขวัญให้น้องชายน่ะค่ะดอกเตอร์ ปีที่แล้วเป็นสร้อยคอ ปีนี้ฉันก็เลยคิดว่าจะซื้อแหวนให้ แต่ฉันลืมถามว่าเขาสวมแหวนไซน์อะไร น้องชายฉันก็สูงพอๆ กับดอกเตอร์นี่แหละค่ะ แต่ผอมกว่าดอกเตอร์นิดหน่อย ฉันก็เลยอยากขอความช่วยเหลือจากดอกเตอร์หน่อย คือ...ที่จริงอยากยืมนิ้วของดอกเตอร์ไปลองแหวนนะคะ”
“แล้วทำไมไม่โทรถามล่ะครับ”
ซื้อของขวัญให้น้องชายก็ต้องโทรถามจากน้องชายสิ มาให้เขาช่วยเรื่องแบบนี้ไม่ประหลาดไปหน่อยหรือไง ที่สำคัญนิ้วเขากับนิ้วน้องชายหญิงสาวเท่ากันเสียที่ไหน การมาขอความช่วยเหลือแบบนี้น่าสงสัยสุดๆ
“อยากไปเซอร์ไพรส์ในวันเกิดเลยน่ะค่ะ เพราะปีที่แล้วฉันดันหลุดปากไปว่าจะไม่ซื้อของขวัญในปีนี้ให้”
บุษกรก้มหน้าทำเสียงเศร้าเล็กน้อย เพื่อขอความเห็นใจจากดอกเตอร์หนุ่ม
“อย่างนั้นหรือครับ”
“ก็อย่างนั้นแหละค่ะ” บุษกรตอบแล้วก็ยิ้มหวาน
แทนไทยืนนิ่ง มองลูกศิษย์สาวอย่างพิจารณาอีกครั้ง คำพูดที่หญิงสาวพูดออกมานั้นชวนให้สงสัยจริงๆ นั่นแหละ แต่เธอจะโกหกเขาเพื่ออะไรกัน บางทีเขาอาจคิดมากไปเอง
ลูกศิษย์ที่เรียนเก่ง นิสัยดี ไม่มีทางทำอะไรในแบบที่เขากังวลไปได้หรอก
“คุณไม่ได้หลอกผมใช่ไหม” ชายหนุ่มถามเพื่อความแน่ใจ
“ฉันจะหลอกดอกเตอร์ไปทำไมล่ะคะ มีใครที่ไหนหลอกลวงอาจารย์ตัวเองบ้าง ไม่มีหรอกค่ะ”
เธอไม่ได้หลอกเสียหน่อย แค่ใช้แผนเล็กน้อยเท่านั้น ที่จริงเรียกว่าหลอกคงไม่ได้ เพราะคนที่เธออยากมอบแหวนให้จริงๆ ก็คือเขา โกหกนิดๆ หน่อยๆ ไม่ทำให้ตกนรกหรอก
“นั่นสิครับ ผมคงคิดมากไปเอง ถ้างั้นไปทำธุระของคุณก่อนแล้วค่อยไปซื้อของก็ได้ครับ เพราะของที่ผมต้องซื้อเยอะมากเลย”
“ขอบคุณดอกเตอร์มากนะคะ ที่ช่วยเหลือฉันในครั้งนี้”
บุษกรเอ่ยขอบคุณเสียงหวาน ไม่นึกเลยว่าเรื่องจะง่ายดายเช่นนี้ หากโทษก็คงต้องโทษที่เขาเป็นสุภาพบุรุษเกินไป ปฏิเสธคำขอของคนอื่นไม่ค่อยเก่ง นี่เป็นข้อบกพร่องใหญ่ของเขาเลย แต่มันก็เป็นผลดีสำหรับเธอ อย่างน้อยแผนการที่คิดไว้ก็ถือว่าสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี
‘คุณจะมาโทษฉันไม่ได้นะคุณแทน เพราะความใจดีของคุณ แผนที่ฉันวางไว้ถึงสำเร็จแบบนี้ อย่าโกรธกันเลย หึๆ’
แทนไทเดินตามลูกศิษย์สาวไปเงียบๆ ในใจก็เริ่มทบทวนบทสนทนาที่คุยกันก่อนหน้านี้ เธอบอกว่าอยากซื้อของขวัญวันเกิดให้น้องชาย แต่ไม่รู้ว่าน้องชายใส่แหวนไซน์อะไร จึงมาขอให้เขาช่วย ที่เขาติดใจอยู่นิดหน่อยก็ตรงที่หญิงสาวมาปรากฏกายอยู่ในย่านนี้มากกว่า ถึงจะบอกว่ามาส่งเจ้านายก็เถอะ
เขาก็ไม่เคยเห็นเจ้านายของหญิงสาวเลยสักครั้ง ที่สำคัญมันไม่บังเอิญไปหน่อยหรือที่ดันมาพบเขาในวันนี้ ชายหนุ่มชะงักเท้าเมื่อเจ้าของร่างเพรียวระหงหยุดเดิน
“หยุดเดินทำไมครับ”
“ถึงแล้วค่ะ”
บุษกรบอกเมื่อเดินมาหยุดอยู่หน้าร้านจิวเวอร์รี่ชื่อดัง ซึ่งแน่นอนว่าธุรกิจนำเข้าส่งออกอัญมณีก็เป็นอีกธุรกิจหนึ่งที่เธอดูแลบริหารอยู่ พูดได้ว่าธุรกิจหลายอย่างในเมืองไทยเป็นของตระกูลเฉินไม่น้อย และยังมีธุรกิจอีกอย่างหนึ่งที่เธอนำมาเปิดที่เมืองไทย นั่นก็คือธุรกิจให้บริการด้านสินเชื่อ
นักธุรกิจหลายรายในเมืองไทยก็เป็นลูกหนี้ของเธอ ผู้ดูแลธุรกิจเงินกู้ก็คือจงเจี้ยน ส่วนธุรกิจเกี่ยวกับอัญมณีมีคริสกับวอเตอร์คอยดูแลประสานงานกับเธอและพี่เลี้ยงหนุ่ม
‘Bsk Gems & Jewelry’
แทนไทพึมพำอยู่ในใจ แหงนหน้าขึ้นมองป้ายชื่อร้านแล้วขมวดคิ้วจนแทบเป็นปม น้องชายของบุษกรมีความสำคัญขนาดนั้นเชียวหรือ ถึงลงทุนซื้อของขวัญที่มีราคาแพงลิบลิ่ว
‘ซื้อของให้แพงขนาดนี้เป็นน้องชายของบุษกรจริงๆ หรือเปล่า หรือจะเป็นมากกว่าน้องชาย’
“ซื้อที่นี่ไม่แพงไปหรือครับคุณใบบัว”
แทนไทถามเพื่อความแน่ใจ ราคาทองหรือเพชรในร้านนี้คงราคาแพงไม่น้อย บุษกรมีเงินเก็บมากถึงขนาดซื้อของแพงๆ แบบนี้ให้น้อง
“สำหรับคนสำคัญไม่แพงหรอกค่ะดอกเตอร์ เราเข้าไปกันเถอะ เดี๋ยวร้านจะปิดเสียก่อน”
จากนั้นบุษกรก็ดึงแขนดอกเตอร์แทนไทเดินเข้าไปยังร้านจิวเวอร์รี่ชื่อดังด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยม แน่นอนว่าก่อนไปดักรอเขาเธอก็มาเตี้ยมกับพนักงานของร้านเป็นที่เรียบร้อยแล้ว อีกทั้งยังมั่นใจว่าพวกพนักงานไม่มีทำพลาดด้วย
‘ลองทำพลาดดูสิ แม่จะตัดเงินเดือนเงินโบนัสให้หมดเลย’
////////////
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
- ผู้เขียน
