วธุกาอ้าปากน้อยๆ เมื่ออีกสองคนก็บ้าจี้ตามเขาไปด้วย เดินตามหลังสามีผ่านจุดบริการลงไปยังทางลงแพ หญิงสาวหันหลังกลับไปมองคนทั้งคู่ พบว่าพวกเขาพากันปิดปากหัวเราะอย่างขำขัน
“กลายเป็นตัวตลกไปเลยทั้งคุณและฉัน” มีบ่นลอยๆ อยู่ข้างหลังสามี
“มีแต่คนจะอิจฉาล่ะไม่ว่า”
“ใครเขาจะมาอิจฉาเรากันล่ะ ไม่มีหรอก”
“มีสิ ก็คนที่ยังไม่มีคู่ยังไงล่ะ เอามานี่” วิเนตย์เอื้อมมือมาดึงกระเป๋าเสื้อผ้าออกจากมือของภรรยา เมื่อเดินมาถึงบันไดไม้ที่วางพาดจากบนฝั่งไปยังบ้านพักบนแพ ซึ่งความชันของมันก็ทำให้เดินได้ลำบากอยู่ไม่น้อย เขาเกรงว่าภรรยาจะหิ้วกระเป๋าที่ใส่เสื้อผ้ามาค่อนข้างเยอะจะเดินผ่านจุดนี้ไม่สะดวก
“ขอบคุณค่ะ” วธุกามองเขาแล้วยิ้มพร้อมเอ่ยคำขอบคุณ
“กลัวจะพลัดตกน้ำไปให้ปลามันแทะเล่นต่างหาก”
“บ้า” ตวัดตามองค้อนเขาแล้วก้มลงไปมองด้านล่าง มีปลาสีสวยว่ายน้ำไปมาเหมือนทุกวัน
“เอ้า มัวแต่มองปลาอยู่นั่นแหละ เดินลงไปก่อนผม
