“เอ่อ คุณวัสค่ะ แกบอกว่ามื้อพิเศษเลยต้องจัดให้พิเศษหน่อย อ้อ มีไวน์ด้วยนะคะ” น้ำเพลินเดินออกไปนอกห้อง เปิดลิ้นชักรถเข็นแล้วหยิบขวดไวน์กับแก้วออกมาสองใบ
“ฝากขอบคุณคุณวัสด้วยแล้วกัน”
“ได้ค่ะ เพลินจะบอกให้นะคะ” น้ำเพลินยิ้มแฉ่งเพราะคิดว่าจะถูกตำหนิเพราะทำเกินหน้าที่
“ไปได้แล้ว”
“ค่ะ”
“โรแมนติกมากแต่ผมไม่จุดเทียนนะคุณวาท มองไม่เห็นกับข้าวเดี๋ยวก้างปลาติดคอ” วธุกามองค้อนสามีที่หยิบเทียนไขออกไปวางอีกทางหนึ่ง เดินไปหย่อนตัวฝั่งด้านข้างกับสามี มองดูอาหารมื้อพิเศษแล้วก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ ดอกกุหลาบกับไวน์ นานเท่าไหร่แล้วที่ไม่เคยได้สัมผัสกับของสองสิ่งนี้
“นี่ของคุณ ชนแก้วกันหน่อยคุณวาท” วิเนตย์รินไวน์ใส่แก้วแล้วยื่นให้ภรรยา จากนั้นทั้งคู่ก็ยกแก้วขึ้นชนกันเบาๆ ต่างคนต่างจิบด้วยรอยยิ้มเต็มใบหน้า
“กินข้าวเถอะค่ะ”
“อืม”
เป็นมื้อที่อร่อยที่สุดเท่าที่เคยรับประทานอาหารกับเขามา วธุการู้สึก
