บทที่ 12 โหมกระหน่ำ NC 20++ (2)

1566 คำ

อัศวินขยับเข้ามาใกล้อีกนิด แต่เพราะระยะห่างของเรามันน้อยมากอยู่แล้ว การที่ขาแกร่งสาวเท้าเข้ามาส่งผลให้ปลายบานฉ่ำเฉียดแก้มใสไปมา แต่ที่น่าแปลกคือพิกุลไม่แม้จะถดตัวหนีด้วยซ้ำ และท่าทางอย่างนั้นมันทำให้อัศวินคิดอยากทำมากกว่าที่เป็นอยู่ มือหนาจับโคนอวบก่อนจะบังคับทิศทางให้ส่วนหัวเกลี่ยริมฝีปากสวยจนถูกเคลือบไปด้วยน้ำสีใส “อ้าปากหน่อย” “มะ...ไม่เอา อื้อ” อัศวินยกยิ้มเมื่ออีกคนเสียรู้จนได้ ลำกายใหญ่ถูกโอบล้อมด้วยความร้อนจากโพรงปากจนกระตุกหงึก ท่อนเนื้อของอัศวินใหญ่มาก ทั้งที่เข้ามาแค่ครึ่งลำแต่กลับอัดแน่นเต็มปากเธอแล้ว และส่วนปลายยังสอดเข้ามาถึงลำคอตีบ พิกุลร้องอู้อี้พร้อมทุบหน้าขาแกร่งรัว ๆ เมื่ออัศวินพยายามกดศีรษะเธอให้รับตัวตนเขาลึกมากขึ้นไปอีก ทั้งที่ถูกจีน่ายั่วก่อนหน้านี้แต่เขาไม่มีอารมณ์ร่วมกับเจ้าหล่อนเลยสักนิด ในทางกลับกันแค่เห็นพิกุลยืนดื่มน้ำอยู่เฉย ๆ ไอ้นั่นก็แข็งขึ้นมาอย่างกั

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม