วันนี้พิกุลถูกลากออกมาห้างสรรพสินค้าชื่อดังย่านใจกลางเมืองโดยคนที่อาศัยอยู่ในห้องเดียวกัน
“คุณจะลากฉันออกมาทำไมเนี่ย” พิกุลบ่นกระปอดกระแปด วันหยุดทั้งทีเธอควรจะได้พักผ่อนสิ แถมเมื่อคืนเขาก็สูบพลังงานเธอไปเกือบหมดร่าง แต่ไม่รู้ทำไมขณะที่เธอเหนื่อยล้าจะตายอยู่แล้วแต่อัศวินกลับสดใสราวกับได้นอนเต็มอิ่ม ทั้งที่กว่าทั้งสองจะได้นอนก็เกือบเช้ามืด
“ลากมาถือของน่ะสิ”
“ฉันไม่ใช่คนใช้คุณนะ”
“ก็ไม่ต่างเท่าไหร่หรอก”
พิกุลตวัดสายตามองร่างสูงอย่างเอาเรื่อง แต่ใจจริงก็ไม่ได้โกรธเคืองขนาดนั้นหรอก เพราะตั้งแต่เดินซื้อของมาเขายังไม่ให้เธอถือเลยสักชิ้น
เธอเหลือบมองเสี้ยวหน้าคมอย่างพิจารณา เธอไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ของเรามันดีขึ้นขนาดนี้ได้อย่างไร
ความสัมพันธ์ระหว่างอัศวินกับพิกุลนอกจากที่เธอต้องค*****นให้เขาทุกเดือนแล้วก็ไม่มีอะไรเหมือนกับการเป็นเจ้าหนี้ลูกหนี้กันสักนิด เธอไม่ได้อยากคิดเข้าข้างตัวเองแต่ร
