บทที่ 11
จะรอจนกว่าน้องหญิงจะพร้อม
ฟอนเฟ้น
“เด็กดื้อ...เจ้าจะหย่ากับข้างั้นหรือ...”
เขาเอ่ยถามเมื่อค่อยๆ ปล่อยริมฝีปากอวบอิ่มให้เป็นอิสระ ดวงตาคมพิศมองใบหน้าแดงระเรื่อของภรรยาสาวด้วยความหลงใหล
“เจ้าค่ะข้าจะหย่ากับทะ...อื้อ”
เหลียงหลินฮวาพูดได้เพียงเท่านั้นโหวหนุ่มก็ประกบปากปล้นปลิดวาจาให้กลืนหาย จูบร้อนครานี้รุกเร้าด้วยฝ่ามือหนาที่โลมไล้แผ่นหลังก่อนจะเลื่อนขึ้นมาตรึงลำคอของหญิงสาวเอาไว้ไม่ให้นางเบือนหน้าหนีจูบจากเขา
“อื้อ...”
หลินฮวาครางแผ่วอยู่ในปากที่ถูกประกบเบียดชิด โพรงปากของนางคับแน่นไปด้วยลิ้นร้อนๆ ที่เกี่ยวกระหวัดดุนดันลิ้นเล็ก ริมฝีปากหนาหยักได้รูปบดคลึงจนรับรู้ได้ถึงความเห่อร้อนราวกับจะบวมเห่อ
แล้วโดยที่นางยังไม่ทันตั้งตัวเรียวขาทั้งสองข้างก็ถูกสะโพกสอบเบียดชิดจนกางออก เขาเบียดเอาตัวตนเข้ามาแทรกกลางระหว่างเรียวขา แล้วดันแกนกลางกายให้ถูไถเข้าหาโหนกนูนแนบชิด
ตึก! ตึก! ตึก
