“สวัสดีค่ะคุณลุง”
“สวัสดีลูกพราว เป็นยังไงบ้าง สบายดีใช่ไหม”
“สบายดีค่ะ คุณลุงสบายดีใช่ไหมคะ”
“ลุงสบายดีจ้ะ” พิพัฒน์คุยกับพราวฟ้าอย่างเอ็นดู เห็นมาตั้งแต่หัดเดิน จนโตเป็นสาว แต่เวลานี้เขามีเรื่องอื่นต้องคุยกับเสกสรร พ่อของเธอมากกว่า
“พราวไปเดินเล่นที่สวนรอนะคะ”
ด้วยหน้าที่การงานของพ่อ พราวฟ้ารู้ดีว่าหากจะไปกินข้าวเที่ยงที่บ้านใคร นั่นแปลว่าต้องมีผลประโยชน์มาเกี่ยวข้อง แต่สำหรับบ้านหลังนี้เป็นข้อยกเว้น เพราะความสัมพันธ์ของพ่อกับลุงพิพัฒน์นั้นมีมากกว่าแค่เรื่องเงินทอง และโชคดีที่วันนี้พ่อไม่ได้คุยนาน เดินเล่นชมนก ชมไม้ ที่สวนหลังบ้านยังไม่ทั่ว แม่บ้านก็ตามให้ไปทานข้าวเที่ยงเสียแล้ว
“พราว”
“คะคุณลุง?”
“แบรนด์เสื้อผ้าเป็นยังไงบ้าง”
“ขายได้เรื่อยๆ ค่ะลุงพัฒน์ ไม่ถึงกับขายดีมาก แต่ก็ได้กำไรมากพอที่พ่อจะไม่สั่งให้เลิกทำค่ะ”
“ก็ว่าไปพราว อย่าว่าร้ายพ่อสิ” เสกสรรแกล้งกดเสียงดุลูกสาว แต่ส
