คลั่งรักเมียครึ่งคืน

7

จิรภัทรดันเธอไปตรงริมน้ำตก กอดรัดทาบทับร่างน้อยเอาไว้ มือหนานวดเฟ้นไปทั่ว พร้อมทั้งจุมพิตริมฝีปากน้อยอย่างดูดดื่ม อารมณ์เตลิดอย่างไม่น่าเชื่อ รังรองรู้สึกใจสั่นระริก เมื่อเขาดูดเลียแล้วกดแทรกเรือนกายเข้ามาหา เธอตกเป็นของเขาอย่างเต็มใจเป็นครั้งแรก

บทรักของเขาดุดันเร่าร้อน เธอโดนกระแทกจนร่างสั่นคลอนเสียดสีไปกับโคลนและน้ำริมน้ำตก เปียกปอนไปทั้งร่าง บทรักของเขาทำเอาเธอแทบขาดใจ

จิรภัทรอุ้มร่างน้อยขึ้นแนบอก พาเธอเดินกลับบ้านอย่างอารมณ์ดี บทรักครั้งใหม่เกิดขึ้นอีกครั้งและอีกครั้งจนรังรองหลับไปอย่างอ่อนเพลีย

รังรองปรือตาตื่นด้วยความง่วงงุน เธอควานหาโทรศัพท์มือถือของตัวเอง พบว่าถูกซุกเอาไว้ในลิ้นชิ้น

พบว่ามีข้อความเข้ามาพอดี จากใครสักคนที่เธอไม่รู้จัก บอกว่าถ้าอยากรู้เรื่องจิรภัทรให้ไปเจอกันหน่อย แต่อย่าบอกให้จิรภัทรรู้ สถานที่นัดหมายถูกส่งมา รังรองรู้จักดี จึงลบข้อความนั้นทิ้งไป เพราะกลัวจิรภัทรมาเห็นเข้า

เธอค้นหาของในห้อง อาจจะมีเรือให้เธอขับหนีออกไป ด้วยความอยากรู้ว่าคนที่ส่งข้อความมาจะบอกอะไรเรื่องของจิรภัทร รังรองก็สามารถหากุญแจจนเจอ

พี่ชายเคยสอนขับเรือมาก่อน เริงฤทธิ์สอนอะไรเธอหลายอย่างมาก และคนที่คอยอยู่ข้าง ๆ แนะนำโน่นนี่ก็จิรภัทรนั่นแหละ เขามักเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเธอในทุก ๆ เรื่อง

ที่ยอมจิรภัทรเพราะอยากให้เขาตายใจ เธอไม่ได้คิดจะหนีแล้วให้เขาวิ่งตาม แต่ไม่ชอบถูกจับมากักขังเอาไว้แบบไม่เต็มใจเช่นนี้

“เริงจะไปไหน” จิรภัทรที่วิ่งตามออกมาเอ่ยถาม เมื่อเห็นว่าเธอกำลังมุ่งหน้าไปยังชายหาด

“เริงจะกลับบ้าน” รังรองวิ่งหนีสุดชีวิต ก่อนที่จะสะดุดหกล้ม ศีรษะของเธอกระแทกไปกับโขดหินตรงหน้าเต็มแรง เพราะจิรภัทรวิ่งตามเธอเร็วมากจนเธอกลัวจะหนีไม่พ้น

ร่างน้อยสลบลงไป ในขณะที่จิรภัทรวิ่งตามมาช้อนร่างของเธอเอาไว้อย่างตกใจ

“เริง เริง” จิรภัทรร้อนใจเขารีบช้อนร่างของเธอขึ้นมาจากพื้นทราย ก่อนจะอุ้มขึ้นและรีบพาเข้าไปในบ้าน

เลือดที่ไหลออกมาจากศีรษะเพราะหัวแตกทำให้เขารีบจัดการพันแผลให้เธอเพื่อห้ามเลือด

“เริงอย่าเป็นอะไรนะ ห้ามเป็นอะไรเด็ดขาด” เขาห้ามเลือดให้เธอเสร็จก็จัดการเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้เธอ ก่อนจะเผลอหลับไป

เสียงครางด้วยความเจ็บที่ดังขึ้นทำให้จิรภัทรลืมตาตื่น เขาผงกศีรษะขึ้นจากข้างเตียง ก่อนจะถลาเข้าไปหาคนที่นอนอยู่บนเตียง

“เริงเป็นยังไงบ้าง” เขาเอ่ยถามอย่างห่วงใย

“ที่นี่ที่ไหนคะ แล้วคุณเป็นใคร” รังรองกะพริบตาปริบ ๆ ก่อนจะเอ่ยถามออกไป นั่นทำให้จิรภัทรอึ้งไป

“เริงจำอะไรไม่ได้เหรอคะ” เขาเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง แต่ก็นึกดีใจวูบขึ้นมาในอกอย่างคนเห็นแก่ตัว

“จำไม่ได้ค่ะ ฉันชื่ออะไรคะ เป็นใครมาจากไหน โอ๊ย! ปวดหัวจัง ทำไมถึงจำอะไรไม่ได้เลย”

“ชื่อเริง ชื่อจริงว่ารังรอง เริงเป็นเมียของพี่ไงคะ” จิรภัทรสมอ้างว่าตัวเองเป็นสามี

“คุณเป็นสามีของฉันเหรอคะ” เธอขมวดคิ้วเข้าหากัน ขมวดคิ้วพลางมองหน้าเขา

“ใช่ค่ะ เริงกับพี่เป็นสามีภรรยากัน เริงเผลอหกล้มที่ริมหาดหัวฟาดพื้น พี่เลยพามาทำแผลห้ามเลือดให้ ไม่คิดเลยว่าตื่นขึ้นมาจะความจำเสื่อม”

“ฉันจำอะไรไม่ได้เลย” เธอกุมศีรษะตัวเอง

“แทนตัวเองว่าเริงสิจ๊ะ” จิรภัทรกุมมือน้อยเอาไว้ด้วยหัวใจสั่นรัว สวรรค์ช่างเป็นใจโดยแท้ หญิงสาวที่เขาแอบรัก ได้เป็นเมียเขาจริง ๆ

“ระ... เริงเหรอคะ”

“ใช่ค่ะ นอนพักซะนะ ตื่นมาจะได้กินข้าวกินยา พี่ดูแผลให้แล้วไม่เป็นอะไรมาก เดี๋ยวก็หายค่ะ” จิรภัทรบอกให้เธอพักผ่อนอย่าเพิ่งคิดอะไร รังรองก็นอนหลับไปอย่างง่ายดายเพราะอ่อนเพลีย

ชายหนุ่มลุกไปจัดการทำข้าวต้มกุ้งหอมกรุ่นเอาไว้ให้เธอ เขาดูแลเธออย่างดี จนแผลที่ศีรษะของรังรองหายเป็นปกติ

จิรภัทรคิดว่าคืนนี้เขาควรหลับนอนกับเธอเหมือนสามีภรรยาทั่วไป แต่ก่อนหน้านี้เขาแค่ต้องการให้เธอได้พักผ่อนและไม่ตื่นกลัวกับเขาเท่านั้น เพราะเธอความจำเสื่อมจึงเห็นเขาเป็นคนแปลกหน้า แต่กระนั้นเขาก็ยังนอนเตียงเดียวกันกับเธอ กอดเธอเอาไว้ในทุกค่ำคืน ให้เธอได้คุ้นเคยกับเขา

รังรองที่จำอะไรไม่ได้เมื่อถูกดึงไปกอดเธอก็รู้สึกเกร็งทุกครั้ง แต่สักพักก็ผ่อนคลายเมื่อเขาแค่กอดแต่ไม่ได้ทำอะไร แต่คืนนี้มันไม่ใช่ เขาสอดมือเข้ามาในเสื้อนอนของเธอ อีกทั้งยังเริ่มขยำเต้านมอวบอิ่มของเธอเป็นจังหวะรุกเร้า

“พี่จอมจะทำอะไรคะ” รังรองเอ่ยถามเสียงสั่น แม้เขาจะบอกว่าเป็นสามีของเธอ แต่เธอก็จำเขาไม่ได้ เธอเลยกลัว

“ขอพี่นะเริง แผลที่หัวของเริงหายดีแล้วไม่ใช่เหรอ พี่หิวมากเลยรู้ไหม” น้ำเสียงของเขาที่กระซิบมาตรงริมหูแหบพร่าจนรังรองสัมผัสได้

“เริง เริงยังไม่ชินเลยค่ะ”

“เดี๋ยวก็ชินครับ” จิรภัทรหอบหายใจสะท้านด้วยความกระหาย เขาฟอนเฟ้นเต้านมของเธอหนักมือขึ้น สะกิดยอดถันเพื่อรุกเร้าเล้าโลม ริมฝีปากร้อนก็ดูดเม้มติ่งหูเนียนละเอียดของเธออย่างหยอกเอิน ทำเอารังรองต้องหลุดเสียงครวญครางออกมาไม่ขาดปาก

จิรภัทรกดร่างเธอให้นอนหงาย ก่อนจะสอดศีรษะเข้าไปในเสื้อนอนแล้วดูดนมอวบอัดของเธอ ทุกคืนเขาไม่ได้ให้เธอสวมใส่ชุดชั้นใน สวมแค่ชุดนอน มันเลยไม่มีด่าน ทำให้เขาเข้าจู่โจมได้โดยง่าย

รังรองหยัดหน้าอกให้เขาอย่างเสียวซ่าน ให้เขาเลียให้เขาไล้อย่างรัญจวน นิ้วแกร่งเสียดสีอยู่ตรงร่องหยาดเยิ้ม ก่อนจะก้มลงไปตวัดลิ้นระรัวอย่างกระหาย

ท่าทางเหมือนคนหิวโซของเขาทำให้รังรองท้องไส้ปั่นป่วน เขาจูบซับไปทั่วเนื้อตัวของเธออย่างหิวโหย ก่อนจะรูดรัดแก่นกายไปมา เธอเผลอผงกศีรษะขึ้นมองเมื่อเห็นท่อนกายของเขาก็ตกใจกับความใหญ่โตนั้น เธอรู้สึกเสียววาบไปหมดทั้งช่องท้อง แต่ไม่ทันห้ามปรามอะไร เขาก็กดแทรกเข้ามาเสียก่อน

กลีบสวาทที่ถูกชำแรกเข้ามาโอบรัดความเป็นชายเอาไว้อย่างแน่นถนัด รังรองขยับสะโพกไปมาเพราะอึดอัด แต่นั่นก็ทำให้เขาฝังกายเข้ามาในร่องจนมิดโคน

“อ๊า...” สองเสียงครางประสานกันลั่นด้วยความเสียดเสียว จิรภัทรกอดรัดร่างน้อยแนบอกก่อนที่สะโพกสอบจะทำงานอย่างดีเยี่ยมยิ่งกว่าเครื่องกลประสิทธิภาพสูง เขาอัดกายเข้าออกในร่องสวาทเน้น ๆ ย้ำ ๆ จับขาเธอขึ้นพาดบ่าจนสะโพกลอยเด่นยกขึ้นจากพื้น ให้เขาสอดเสยเข้ามาอย่างแนบชิดสนิทเนื้อ

รังรองเสียวซ่านจนแตกพร่า เธอหวีดร้องเกร็งกระตุกทำให้เขารับรู้ได้ถึงความสุขสุดยอดของคนใต้ร่าง จิรภัทรโยกคลอนเข้าหาพร้อมซาดซัดหยาดน้ำรักเข้าไปในร่องของเธอจนหมดสิ้น แบบที่เธอจะไม่มีทางปฏิเสธน้ำรักของเขาอีก

หลังจากยินยอมเขาในค่ำคืนนั้นรังรองก็ต้องเจอศึกหนักเพราะโดนลากขึ้นเตียงอยู่บ่อย ๆ เธอครวญครางแทบขาดใจอยู่บนเตียงตลอดสัปดาห์จนแข้งขากระปลกกระเปลี้ยไปหมด

“พี่จอมขา พอก่อนค่ะ เริงไม่ไหวแล้ว” เธอร้องประท้วงอยู่ใต้ร่างแกร่งที่ยังกระแทกเข้าออกไม่ยอมหยุด

ยิ่งเธอร้องประท้วง เขาก็ยิ่งกระแทกแรงขึ้นจนเธอต้องหวีดร้องและหลับคาอกเขาไปเพราะเสียวสุดยอดและอ่อนเปลี้ยเพลียแรงไปหมด

ยิ่งกว่าคืนเข้าหอหรือดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์เสียอีก จิรภัทรไม่ห่างจากร่างของรังรองเลย ยิ่งได้เธอเขายิ่งคลั่ง มีอาหารป้อนให้ถึงเตียง เข้าห้องน้ำก็แทบอุ้ม เขาชอบอาบน้ำให้เธอ จับเธอแต่งตัวเหมือนตุ๊กตาแสนสวย