ตอนที่ 13
“คนมองเยอะๆ สิดี ทุกคนจะได้รู้ว่าลูกสาวเจ้าของไร่ฉัตรธราลักษณ์เป็นคนรักของผม” รามยักคิ้วหลิ่วตาให้คนข้างกาย ที่ตอนนี้สองแก้มแดงเป็นผลเชอร์รี่สุกไปแล้ว
“พูดบ้าอะไร”
“นี่ผมพูดจากใจเลยนะทูนหัว” รามขยับใบหน้าเข้ามาใกล้ๆ ที่คนอื่นมองอาจจะคิดว่าคนทั้งสองกำลังหอมแก้มกัน แต่ก่อนที่ทุกคนจะคิดเลยเถิดไปกันใหญ่ นิรัสยาก็ใช้ศอกกระทุ้งสีข้างคนหน้าไม่อายไปหนึ่งครั้งจนอีกฝ่ายสะดุ้ง
“สมน้ำหน้า”
“อย่ารุนแรงกับคนแก่นักเลยทูนหัว เกิดกระดูกกระเดี้ยวผมหักจะแย่เอานะครับ”
“ไหนบอกไม่แก่ แล้วทำไมต้องกลัวกระดูกหัก”
“ก็ผมอยู่ตัวคนเดียว ถ้ากระดูกหักก็ต้องใส่เฝือก แล้วระหว่างใส่เฝือกใครจะมาอยู่ดูแลผมล่ะครับ” รามแสร้งทำหน้าน่าสงสาร
“ผู้หญิงในประเทศอยากมาดูแลคุณตั้งมากมาย คุณก็เลือกมาสักคนสิ” นิรัสยาบอกอย่างหมั่นไส้กับหน้าตาที่เขาทำอยู่ ที่เธอก็ไม่รู้หรอกว่าทำจริงหรือแสแสร้งกันแน่ แต่คนที่เล่นละครเก่ง
