ตอนที่ 3
1900 คำ
ไอลดาตื่นขึ้นมาอีกทีก็สิบโมงกว่าๆแล้ว เธอรู้สึกปวดเนื้อปวดตัวไปหมด เธอจึงโทรไปหาสายน้ำ เพื่อฝากเพื่อนสาวลาป่วยให้เพราะวันนี้เธอมีเรียนบ่าย..เธอคงไม่ไม่ไหว
"ฮัลโหล~"....สายน้ำรับสายด้วยเสียงคนพึ่งตื่น
"น้ำตื่นรึยังเนี่ย!! กลับมาหอรึยัง?" หญิงสาวพยายามพูดให้น้ำเสียงปกติ
"น้ำนอนที่บ้านซันอะ...เดียวไว้เจอกันที่มหาลัยนะไอ"
"อ่อ..น้ำ...วันนี้ไอฝากลาป่วยให้หน่อยได้ไหม? พอดีไอไม่ค่อยสบายน่ะ!!
"ไอ..เป็นอะไรมากรึเปล่า?
"ไปหาหมอมารึยัง? " สายน้ำถามเพื่อนด้วยความเป็นห่วง
"ยังจ้า พักผ่อนก็คงดีขึ้นแล้วล่ะ!! น้ำ..ยังไงไอฝากลาป่วยกับอาจารย์และลางานที่พี่ยาให้ด้วยนะ สัก2วันก็ได้"
"โอเคจ่ะๆ ได้ๆ เดียวน้ำลาให้นะ!! เลิกงานแล้วเดียวน้ำไปหานะ ดูแลตัวเองดีๆนะคะคุณเพื่อน!!
"จ้า..ไอขอบคุณน้ำมากๆนะ!! ไว้เจอกันจ้า..."
"จ้าาา..บาย"... สายน้ำก็กดวางสายไป...
หลังจากวางสายจากสายน้ำแล้ว ไอลดาก็พาตัวเองไปอาบน้ำ..แต่สิ่งที่ทำให้เธอต้องอึ้งเมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ในกระจก เรือนร่างเปลือยเปล่าของเธอที่เต็มไปด้วยรอยช้ำ ตั้งแต่ลำคอจนถึงเนินอกมีแต่รอยที่ชายหนุ่มทำไว้..หญิงสาวก็ปล่อยโฮ..ร้องไห้อย่างอดไม่ได้ทำไมเธอต้องมาเจออะไรแบบนี้ เธอจึงเดินไปอาบน้ำชำระร่างกายขัดคราบที่ชายหนุ่มทำไว้....ต่อไปเธอจะต้องเข้มแข็ง...และเรื่องนี้จะต้องไม่มีใครรู้เด็ดขาด!! จากนั้นเธอก็ออกมาทานข้าวทานยาและก็นอนพักผ่อนต่อไป...
ด้านวินเซนต์ตลอด2วันที่ผ่านมาชายหนุ่มก็วุ้นวายกับการเคลียงานเรื่องการทุจริต จนตอนนี้ทุกอย่างเกือบเสร็จสิ้นแล้ว..ตั้งแต่วันที่เขามีอะไรกับผู้หญิงคนนั้น...เขาก็สั่งให้มาร์คตามหาผู้หญิงคนนั้น..แต่ผ่านมา2วันแล้ว ก็ไม่มีอะไรคืบหน้าสักอย่าง มันน่าโมโหจริงๆ
ส่วนไอลดาที่หายจากอาการไข้เธอก็กลับมาเรียนและทำงานตามปกติ เพราะผู้ชายคนนั่นคนเดียวที่ทำให้เธอต้องไม่สบายขนาดนี้ คิดแล้วก็น่าโมโห...ไอลดาคิดอย่างเหม่อลอยจนเดินไปชนกับผู้ชายคนหนึ่งเข้า..โชคดีที่เขารับตัวเธอไว้ได้..
"โอ๊ะ!!" ชายหนุ่มที่เดินลงมาสำรวจโรงแรมอยู่ที่โซนพนักงานทำความสะอาดก็ชนเข้ากับหญิงสาวคนหนึ่ง โชคดีที่เขารับยัยซุ่มซ่ามนี่ไว้ทัน.. เขามองสำรวจผู้หญิงในอ้อมกอดของเขาที่มองเขาอย่างตกใจ เธอเป็นผู้หญิงที่สวยมากคนหนึ่ง ปากอมชมพูสดใส น่าตาอ่อนหวานชวนฝันซะจริงๆ
"เป็นอะไรรึเปล่า? " ชายหนุ่มถามออกไปเมื่อเห็นว่าเธอยังมองเขาอยู่เขาจึงคิดว่าสงสัยเขาคงจะหล่อบาดใจหล่อนละมั้ง
"นี่!! เธอลุกออกไปได้แล้ว ฉันหนัก!! " ชายหนุ่มย้ำอีกครั้ง เธอก็รีบผลักชายหนุ่มออกทันที
เมื่อไอลดาได้สติ เธอก็รีบผละออกจากเขา ทำไมเธอต้องมาเจอเขาด้วยนะ โลกมันจะกลมไปไหมเนี่ย!! หญิงสาวคิดอย่างสงสัย
"ฉันก็ไม่ได้อยากแตะต้องตัวนายหรอก!! ไอลดาพูดออกไปเพราะเธอยังเกลียดเขาที่ทำเลวกับเธอไว้
"นี่แม่คุณ!! ฉันช่วยเธอไว้นะ เธอควรจะขอบคุณฉันสิยัยผู้หญิงบ้า!!! " ชายหนุ่มพูดอย่างโมโห
"ช่วยหรอ~ นายลำลายชีวิตฉัน!!
"ฉันไปทำลายชีวิตเธอยังไง? ฉันไม่รู้จักเธอด้วยซ้ำ!! " วินเซนต์พูดขึ้นอย่างงงๆอยู่ยัยนี่ก็มาหาว่าเขาไปลำลายชีวิตเธอ
ไอลดาได้ยินดังนั้นกถึงกับสะอึก..นี่เขาจำเธอไม่ได้หรือว่าเขาอาจจะเมาหนักจนจำเรื่องราวเมื่อคืนเกี่ยวกับเธอไม่ได้ เธอคิดได้ดังนั้นก็ดีใจที่อย่างน้อยเขาก็จำเธอไม่ได้
"อ่อ ฉันขอโทษคุณละกัน!! ฉันคงจะจำคนผิด..." หญิงสาวบอกเขาไปเพราะอยากจะไปจากตรงนี้แล้ว
"อะไรนะ จำคนผิด!! งั้นฉันก็ขอทำโทษเธอหน่อยละกันยัยผู้หญิงบ้า" พูดแล้วเขาก็จูบสาวตรงหน้าอย่างดูดดื่ม เธอพยายามผลักเขาออก เขาก็ดันลิ้นเข้าไปชิมความหวานจากปากของเธอ ปากร้ายๆอย่างนี้ทำไมมันหวานขนาดจับใจเขานัก...จากนั้นหญิงสาวผละเขาออกแล้ววิ่งหนีออกไปทันที
หลังจากที่ไอลดาวิ่งหนีออกมา เธอก็มานั่งร้องไห้ตรงบันไดหนีไฟ ทำไมเธอต้องมาเจอเขาด้วยนะ ทำไม~~
ส่วนวินเซนต์ที่จูบทำโทษเธอไป เขาก็แค่แกล้งหล่อนเท่านั้น แต่ทำไมเขาถึงรู้สึกคุ้นๆหน้าหล่อน เหมือนเคยเจอเธอที่ไหนมาก่อน..คิดแล้วเขาก็เดินไปสำรวจโรงแรมต่อ...
ด้านไอลดาพอร้องไห้เสร็จ เธอก็ไปยังแผนกทำความสะอาด เพราะเธอสายมากแล้ว เธอจะไม่ร้องไห้ เธอจะต้องเข้มแข็ง!!
"เอ้า!! ยัยไอมาพอดีเลย~ หายดีรึยังล่ะเรา? ตามิสาถามไอลดาอย่างเป็นห่วงเพราะหลังจากที่สายน้ำมาลางานให้ไอลดาเธอก็พากันไปเยี่ยมไอลดาเมื่อวันก่อน
"หายดีแล้วค่ะพี่สา!!
"หายดีแน่น่ะเรา!! ทำไมตาเรามันแดงๆ " ตามิสาถามออกไปเพราะคิดว่าเธอคงจะยังไม่หายดี
"อ่อ ไอขยี้ตาน่ะพี่สา เดียวก็หาย!! วันนี้ให้ไอทำห้องไหนบ้างคะ?
"อืม..เดียวพี่ดูก่อนนะ!! " พูดแล้วตามิสาก็คลิกหาข้อมูลในคอมพิวเตอร์แล้วเชคว่าเหลือห้องไหนที่ยังไม่ได้ทำบ้าง
"วันนี้ไอขึ้นไปทำห้องวีไอพี1118ก็แล้วกัน ส่วนห้องวีไอพี1119 ไอก็ไปทำตามปกตินะ เพราะ2วันมานี้พี่ให้รินทร์ไปทำแทนแล้ว"
"ค่ะพี่สา งั้นไอเอาของไปเก็บก่อนนะคะ~" ไอลดาพยายามยิ้มให้ตามิสาอย่างสดใสและก็เดินเอากระเป๋าเข้าไปเก็บในห้องพนักงาน เปลี่ยนชุดจากชุดนักศึกษาเป็นชุดพนักงานและขึ้นไปทำความสะอาดห้อง1118 ก่อนเพราะแขกเชคเอาท์ออกไปแล้วแต่ห้อง1119 แขกยังพักอยู่เธอจึงไปทำห้องนั้นก่อน โดยที่เธอไม่รู้ว่านั่นคือห้องของอสรูร้ายฃ
ด้านวินเซนต์ที่เดินสำรวจโรงแรมเสร็จก็กำลังจะกลับขึ้นห้อง แต่มาร์คมาเรียกเขาไว้ก่อน
"นายครับ!!" มาร์ค รีบเรียกเมื่อเห็นเจ้านายที่กำลังจะขึ้นลิฟต์ไปชั้นบนเขาจึงรีบเข้าไปในลิฟต์กับเจ้านาย
"มีอะไร?
"เรื่องการทุจริตผมจัดการตามที่นายสั่งเรียบร้อยแล้วครับ นายจะให้ทำอะไรอีกไหมครับ?
"ไม่ล่ะ!! แล้วเรื่องผู้หญิงคนนั้นหาเจอรึยัง?" วินเซนต์ถามกลับไป
"ตอนเย็นก็น่าจะทราบเรื่องแล้วครับ " มาร์คเอ่ยบอกเจ้านายหนุ่ม
ติ้ง!!~~ประตูลิฟต์ก็เปิดออก ทั้งวินเซนต์และมาร์คก็เดินออกมาและตรงไปที่ห้องของเขาทันที แต่สายตาของวินเซนต์ดันไปเห็นยัยซุ่มซ่ามที่กำลังเข็นรถทำความสะอาดเข้าไปในห้องเขาไป เขาจึงหยุดมอง...
"หึ!! ก็แค่แม่บ้าน!! วินเซนต์คิดอย่างดูถูกเธอที่กล้ามาต่อว่าเขา
"เฮ้ย!! เสียงของมาร์ค ที่ตกใจเห็นไอลดา เขาตามหาเธอมา2วันแล้วไม่เจอ แต่เธอกลับมาให้เจอซะงั้น!!
"ตกใจอะไรของแกห้ะไอ้มาร์ค!! วินเซนต์ถามอย่างตะคอก
"ก็ผู้หญิงคนนั้น ที่เจ้านายให้ผมตามหาไงครับ!!" มาร์ค รีบบอกออกไป
"อะไรนะ!! ยัยนั้นคือผู้หญิงที่ฉันนอนด้วยคืนนั้นงั้นหรอ? " วินเซนต์พูดอย่างไม่น่าเชื่อ อะไรจะบังเอิญขนาดนี้ พูดแล้วเขาก็คิดถึงความหวานเมื่อกี้ที่ทำให้เขาอยากจะชิมอีกสักครั้ง ปากยังหวานขนาดนี้ แล้วส่วนอื่นจะหวานขนาดไหนน่ะ คิดแล้วน้องชายของเขาก็เริ่มจะพองตัว ยัยนั่นมีอิทธิพลกับเขาจริงๆ
"ใช่ครับ เธอชื่อไอลดาครับนาย!! ไม่น่าล่ะเมื่อกี้ที่เขาเจอเธอข้างล่าง เธอถึงมีท่าทีเกลียดเขานัก ในเมื่อเธอทำเป็นไม่รู้จักเขา เขาก็จะยอมเล่นเกมส์กับเธอ งานนี้เธอได้สนุกแน่ "ไอลดา" พูดแล้วเขาก็ยิ้มออกมา~
"นายยิ้มอะไรครับ!! หรือว่าดีใจที่ได้เจอเธอครับ" มาร์คพูดแซวชายหนุ่ม บางทีงานนี้เขาอาจจะมีนายหญิงก็ได้....เพราะเจ้านายของเขาไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนเท่าไอลดามาก่อน เธออาจจะทำให้เจ้านายของเขารู้จักคำว่ารักก็เป็นได้
"แกจะไปทำอะไรก็ไป ถ้าฉันไม่เรียก ก็ไม่ต้องขึ้นมา เดียวฉันจะคุยกับเธอเอง" วินเซนต์รีบสั่งมาร์ค
"คุยอย่างเดียวหรอครับ?..." มาร์คยังคงพูดกวนชายหนุ่ม
"ไอ้มาร์ค..แกอย่ามารู้ดี ไปได้แล้ว!!
"ครับผมมมม"
จากนั้นมาร์คก็เดินออกไปทันที ทำไมเขาจะไม่รู้ทันว่าเจ้านายคิดจะทำอะไร
ส่วนวินเซนต์ก็รีบเดินไปยังห้องของเขาและเปิดประตูเข้าไปอย่างรวดเร็ว แต่ยัยนั่นไปไหนนะ คิดแล้วเขาก็เดินหาเธอจนเห็นเธอกำลังเปลี่ยนผ้าปูเตียงอยู่ เขาก็ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ เสร็จฉันแน่ไอลดา~~
ด้านไอลดาก็ไม่รู้ตัวที่มีคนเข้ามาในห้องจนเธอได้ยินเสียงเขาเอ่ยขึ้น
"ไง!! มาอ่อยฉันถึงที่เลยหรอ หรือว่าอยากให้ฉันจูบอีก" ไอลดาตกใจที่เห็นเขาอยู่ในห้องนี้
"คุณเข้ามาได้ยังไง? หรือว่า....."
"ใช่นี่ห้องของฉัน!! " วินเซนต์เอ่ย จนไอลดาได้ยินดังนั้นก็อึ้งไป...
"ฉะ ฉันไม่ขอโทษคุณหรอกนะ ที่เสียมารยาทเพราะคุณก็ลวนลามฉันเหมืนกัน!!
ไอลดาเอ่ยออกไป..อย่างกลัวๆ เพราะเขาถือว่าเป็นแขกวีไอพีของของโรงแรม หากเขาแจ้งกับทางโรงแรมว่าเธอเสียมารยาทกับเขา เธออาจจะโดนไล่ออกได้ถึงแม้เธอจะผิดหรือถูกแต่กับแขกวีไอพีแล้วพวกเขาถูกเสมอและพวกเธอก็ผิดตลอด โลกนี้ช่างไม่ยุติธรรมเอาซะเลย ไม่ได้เธอจะโดนไล่ออกเพราะเขาไม่ได้ เธอยังต้องจ่ายค่ารับปริญญาและยังช่วยแม่ส่งแอลเรียนอีก ถ้าเขาไม่ใช่แขกของโรงแรม เธอคงจะตะบันหน้าเขาสักสองสามหมัดที่เขาทำเลวกับเธอไว้ แต่เธอก็ทำได้แค่ในความคิด
"ฉันไม่ถือสาเธอละกัน..." พูดเสร็จวินเซนต์ก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ คงคิดว่าเขาโง่มากสินะไอลดา เดี๋ยวป๋าจะเอาคืนทั้งต้นทั้งดอกเลยคอยดูเถอะ จากนั้นวินเซนต์ก็รีบอาบน้ำทันทีเพราะเขากลัวว่าเธอจะหนีเขาไปอีก
ส่วนไอลดาที่ยังหวาดกลัวอยู่นั้นเมื่อเห็นชายหนุ่มเข้าไปในห้องน้ำ เธอก็รีบทำความสะอาดต่อให้เสร็จก่อนที่เขาจะเขาออกมา.....
- ผู้เขียน
