36
“เธอต้องการใคร ณิชา” รัฐกฤตญ์ยังคงทรมานเธอด้วยการขยับนิ้วของเขาอย่างเชื่องช้า ใบหน้าของณิชาส่ายไปมา ตอนนี้แรงปรารถนาที่เขาเป็นผู้ก่อ มันทำให้เธอไม่อาจต้านทานได้ เรียวปากของรัฐกฤตญ์ขบเม้มที่เม็ดบัวสีชมพูอ่อนของเธอเบาๆ หลายครั้ง ร่างของณิชาสั่น หัวใจเต้นแรง
“ว่าไงณิชา เธอต้องการใคร” รัฐกฤตญ์ถามพร้อมกับเลื่อนริมฝีปากของเขาขึ้นสูงมาถึงลำคอและแก้มนวล ก่อนจะหยุดนิ่งที่ริมฝีปากของเธอ
“ฉัน...ฉันต้องการคุณ” ณิชาพูดออกไปด้วยเสียงที่สั่น โกรธตัวเองที่ไม่อาจต้านทานเขาได้ อายที่ต้องยอมรับว่าต้องการเขาในเวลานี้มากที่สุด รังเกียจตัวเองที่ยอมให้เขาทำกับเธอทุกอย่างโดยไม่คำนึงถึงสถานที่และเวลา เขายิ้มกับคำตอบที่ได้รับ รอยยิ้มของผู้มีชัยชนะเหนือศัตรู
“จะมีผู้ชายที่ชื่อรัฐกฤตญ์เท่านั้นที่ทำกับเธอแบบนี้ได้ จำไว้”
รัฐกฤตญ์จูบณิชาอีกครั้ง ซึ่งเธอก็จูบตอบเขาอย่างกระตือรือร้น รัฐกฤตญ์นำนิ้วเรียวของเขาออ
