คืนนี้อยู่กับฉันนะNC
1002 คำ
ผมนอนอยู่บนห้องเสียงห้องหนังสือยังดังกุกกักไม่หยุด เปิดดูกล้องก็เห็นหนูพายยังมาอ่านหนังสือ ดึกขนาดนี้ยังมาอ่านอีกเหรอ ผมเลยหยิบชุดคลุมขึ้นมาใส่จากนั้นก็เดินไปเปิดประตูที่เชื่อมกับห้องหนังสือ
“อุ๊ย!” หนูพายสะดุ้งโหยงเมื่อจู่ๆประตูห้องก็ถูกเปิดออกโดยชายหนุ่มที่ใส่เพียงชุดคลุมเท่านั้น
“ทำไมยังไม่นอนอีก”
“หนูพายนอนไม่หลับค่ะ เลยมาอ่านหนังสือ”
ผมเดินมาดูสิ่งที่จดไว้ก่อนจะอธิบายให้เธอฟังทีละเรื่อง ไม่รู้ว่าผมอธิบายนานไปหรือเปล่าตอนนี้เธอเอียงมาซบไหล่ผม ผมหันไปดูก็เห็นเด็กน้อยหลับไปแล้ว
“หนูพายไปนอนไปพรุ่งนี้ค่อยมาอ่านใหม่”
ครอกกกกก zzzZzzzzZ
สุดท้ายผมก็ต้องอุ้มเธอมานอน นอนห้องผมนะห้องเธอต้องเดินไปอีกตั้ง12ก้าว ห้องผม10ก้าวก็ถึงเตียงแล้ว อุ้มไปไกลไม่ไหวหรอกผมเป็นผู้ชายบอบบาง
ปากเล็กๆของเธอนี่น่าจูบจัง ไม่ได้ๆๆห้องน้ำๆ โทรศัพท์ๆ ผมเริ่มรนรานไม่ได้การแล้วเดือดร้อนน้องอุ้มมืออีกแล้ว
//พระพาย//
ฉันตื่นมาก็พบว่าตัวเองนอนอยู่ที่ห้องของคุณอัคคี ไม่นะ!!! ความบริสุทธิ์ของฉันจะโดนพรากไปไม่ได้
“ตื่นแล้วเหรอ” อัคคีลืมตามองสาวน้อยที่ทำท่ายุกยิกอยู่ข้างกาย สีหน้าดูตกใจสุดขีดอาจเป็นเพราะตกใจในความหล่อก็เป็นได้
“ทะ ทำไมหนูมาอยู่ห้องคุณ ฮึก!”
“ก็เธอหลับ ไปอาบน้ำได้แล้วไปวันนี้ฉันไม่อยู่ อยู่บ้านก็อย่าลืมกินข้าวให้ตรงเวลา ไม่ทำอะไรก็อ่านหนังสือ”
“ค่ะ”
ฉันรีบวิ่งกลับมาที่ห้องก่อนจะสำรวจร่างกายตัวเองเมื่อเห็นว่าทุกอย่างยังปกติดีอยู่ก็โล่งใจเลย เกือบไปแล้ว วันนี้ฉันลงมาทานข้าวพร้อมทุกคน เสร็จจากทานข้าวก็อยู่ช่วยงานพี่ส้มซ่าจนคุณอัคคีเดินผ่านไปพร้อมกับสาวสวยประจำบ้านอย่างพี่ญาญ่า เธอหันมาส่งยิ้มให้ฉันแต่เป็นรอยยิ้มที่ดูเป็นมิตรเหลือเกิน
“พี่ญาญ่าไปทำงานด้วยเหรอคะ”
“ประมาณนั้น วันนี้คงไปอาบ อบนวด แต่คุณอัคคีไม่กินนอกบ้านถ้าต้องไปจริงๆก็จะเอาเด็กในบ้านไป เด็กในบ้านจะต้องตรวจร่างกาย ตรวจภายในทุกเดือน”
“อ๋อ แบบนี้นี่เอง”
“ว่าแต่คุณหมอเหมยฉีดยาคุมให้แล้วใช่ไหม”
“ค่ะ” ก็ฉีดตั้งแต่วันแรกที่มานั่นแหละ
ฉันนั่งถอนหายใจก่อนจะขอตัวขึ้นไปอ่านหนังสือ ทำไมมันจี๊ดๆในใจนะ แล้วฉันเป็นอะไรทำไมอ่านหนังสือไม่รู้เรื่องเลย หึยยย สมองไปหมดแล้ว
อาบ อบ นวด
อัคคีเริ่มประชุมงานกับลูกน้องโดยมีญาญ่าคลอเคลียไม่ห่าง มือไม้ก็ลูบไล้แผงอกจนถึงเป้ากางเกง
“พอก่อนญาญ่าขอทำงานก่อน” ผมพยายามดันเธอออกก่อนที่จะเกิดการปะทะกลางห้องประชุม
“ก็ได้ค่ะ”
ผมเริ่มประชุมต่อแต่ทุกสายตามองมาที่สาวข้างกายของผมหมด พวกมึงไปอดอยากมาจากไหนเด็กในร้านก็เยอะแยะ เลาจน์ก็มีไม่ไปปลดปล่อยกันบ้าง
ภาพบนจอที่ฝ่ายการตลาดกำลังรายงานเริ่มฉายไฟในห้องก็ดับลงผมดึงญาญ่าลงมานั่งจากนั้นก็เอนตัวไปกับเก้าอี้ เธอรู้งานว่าผมจะให้เธอทำอะไร ซิบกางเกงถูกเธอรูดลงจากนั้นลูกชายผมก็ถูกดึงออกมา ปากของเธอเริ่มทำงานแข่งกับเวลา
“อย่าเสียงดัง ถ้ากางเกงฉันเปื้อนเธอโดน!”
ผมดูการบรรยายไปเรื่อยๆมือนึงก็จับหัวเธอกดลงไป เสียงอ๊อกเริ่มดังผมเลยต้องละมือหน่อยเดี๋ยวคนอื่นจะสงสัย
อ๊อก!!!! อ๊อก!!! อ๊อก!!!!
บ๊วบ!!!!
ผมเริ่มครางเบาในลำคอ ปากเธอมันดีมากเลยญาญ่าซี๊ดด หนูพายขออนุญาตจินนาการว่าเป็นเธอหน่อยนะ อ่าาา มันดี ดีมากๆเลยซี้ดดด
อ๊า...
ญาญ่ากินน้ำจนหมดสิ้น เธอเลียรอบลำทำความสะอาดให้ผมอย่างดี ไฟในห้องสว่างทันเวลาที่ญาญ่าขึ้นมานั่งพอดีเลยไม่มีใครจับผิดแต่ไอ้เวร ไอ้หมอบ้าก้ามมันโผล่ขึ้นมาจากโต๊ะพอดี
“มึงลงไปหาพ่องมึงเหรอ”
“มาหาแม่หรอก ชิ!”
“มึงนี่!” สัสเอ้ยเช็ดปากด้วยก็ว่าทำไมวันนี้ญาญ่ามันใช้ปากเก่งจังที่แท้ถูกกระตุ้นนี่เอง
บ้านอัคคี
กลับมาถึงบ้านญาญ่าก็ถูกไอ้หมอเรียกไปต่อที่บ้านผมเลยเดินขึ้นไปหาหนูพายบนห้องหนังสือ ส้มซ่าบอกว่าเธอไม่ยอมออกจากห้องเลย เป็นอะไรหรือเปล่า
เปิดประตูเข้ามาเธอก็ยังก้มหน้าอ่านหนังสืออยู่เหมือนเดิมนี่จะเอาจบด็อกเตอร์เลยหรือไง
“พักบ้างก็ได้นะ”
“กลับมานานหรือยังคะ”
“เพิ่งมาถึง วันนี้เป็นยังไงบ้าง” ผมก้มลงไปดูสิ่งที่เธอจดกลิ่นตัวของเธอหอมจัง กลิ่นที่ไม่ต้องปรุงแต่งอะไรเลย ผมลืมตัวกดจมูกไปที่ไหล่ของเธอเบาๆ
“ตัวเธอหอม”
“ค่ะ” ตึก ตึก ตึก นี่มันเสียงหัวใจของฉันใช่ไหม หัวใจฉันเต้นขนาดนี้เลยเหรอ ครั้งแรกกับการโดนผู้ชายหอมมันสยิวกิ้วจังเลย
“ทำไมหน้าแดงๆ เขินเหรอ”
“คุณอัคคีหนูขอกลับห้องก่อนนะคะ”
ฉันพยายามจะลุกหนีแต่กลับถูกดึงมานั่งตักเดี๋ยวก่อนได้ไหมฉันยังไม่ได้เตรียมใจที่จะทำแบบนี้เลย กรี๊ดดด สั่นหมดแล้วทำไงดีแกล้งตายก่อนดีไหมหรือจะแกล้งเป็นลมดี
“คืนนี้อยู่กับฉันนะ”
- ผู้เขียน
