คุณอัคคี
1276 คำ
รังสีจากเด็กพะพายมันแรงเหลือเกิน ตอนนี้ทุกคนไม่มีใครกล้าเข้าใกล้เธอแม้แต่คนเดียว เธอนั่งกอดอกมองจ้องคุณอัคคีทำให้อัคคีต้องเดินกอดอกเข้าไปใกล้ๆเธอ
“มองทำไม” ผมถามด้วยน้ำเสียงดุๆเผื่อเธอจะกลัวผมบ้าง
“ไม่อยากให้มองก็ตัดหัวทิ้งสิ!”
“ปากใช้ได้นี่ ฉันจะบอกอะไรให้นะอยู่ที่นี่ก็ทำตัวให้มันเป็นประโยชน์หน่อย ส้มซ่าจะคอยดูแลเธอห้องของเธออยู่ด้านบนรายละเอียดก็รอคุยกับส้มซ่าเอา” ผมเดินกลับเข้ามาในห้องทำงานเพื่อสะสางงานที่ค้างมานาน ตั้งแต่ผมปล่อยปะละเลยงานไปก็มีแต่เรื่องวุ่นวายเข้ามา ไหนจะเรื่องลูกหนี้บนฝั่งอีก
//พระพาย//
ฉันนั่งมองทุกคนที่มองมาที่ฉันมองทำไมนักหนา บ้านนี้มันฮาเร็มชัดๆเคยเห็นแต่ในหนังที่มีสาวๆนุ่งน้อยห่มน้อยแต่นี่มันชีวิตจริง
“นังหนูตามฉันมา”
ฉันเดินตามผู้หญิงคนนึงขึ้นมาด้านบน คนนี้แหละมั้งที่ชื่อส้มซ่า เอาเถอะฉันจะยอมเป็นเด็กดีก็แล้วกัน เพราะพี่ส้มซ่าเธอดูไม่มีพิษมีภัยอะไรถ้าเทียบกับพวกข้างล่างที่นั่งโปรยเสน่ห์ให้ตาอัคคีภัยนั่น
“พี่ชื่อส้มซ่า เป็นพี่ใหญ่ของที่นี่ผู้หญิงที่มาอยู่ที่นี่ต้องผ่านการฝึกอบรมจากพี่ทั้งนั้น”
“พี่เป็นเมียตาอัคคีภัยเหรอคะ”
“อัคคีภัย? ฮ่าๆๆ เข้าใจเรียกนะ พี่ไม่ใช่เมียคุณอัคคีหรอกบ้านหลังนี้ไม่มีใครเป็นเมียของคุณอัคคีเลยแม้แต่คนเดียว ทุกคนอยู่ที่นี่เพื่อปรนิบัติคุณอัคคีและคุณคิน สองพี่น้องเนี่ยร้ายมากแต่ก็ดีกับพวกเราทุกคนนะ”
“ยังไงคะ” ฉันดูแล้วทั้งสองพี่น้องคนพี่ก็ดูบ้าอำนาจส่วนคนน้องก็ดูบ้ากาม มีตรงไหนที่ดีบ้าง
“ทั้งสองคนเมตตาพวกเราทุกคน เงินทองก็หักเท่าที่จำเป็นใช้หนี้เสร็จก็ได้กลับบ้านแล้ว พี่อีกไม่นานก็ได้กลับแล้วล่ะ”
“ที่บ้านหนูผลักไสไล่ส่งหนูให้มาแทนพี่สาว”
“คนภายนอกมักกลัวอำนาจของคุณอัคคี เพราะคุณอัคคีสามารถฆ่าคนได้โดยที่ตำรวจไม่จับ แต่ก็วางมือมานานแล้วนะ ตั้งแต่เลิกลากับคุณแก้วไปก็แทบสิ้นชื่อเลย”
ตาแก่อัคคีภัยเนี่ยนะ สาวๆในบ้านก็เยอะทำไมถึงได้อกหัก รักคุด ตุ๊ดเมินแบบนี้
“เอาเถอะ อยู่ๆไปเดี๋ยวก็รู้เอง อีกเรื่องที่เธอต้องรู้ไว้นะคุณอัคคีไม่ชอบน้ำหอม ถ้าขืนฉีดน้ำหอมเข้าไปหาจะถูกโยนออกมาเหมือนหมาเลยล่ะ”
“หมายความว่าไงหนูต้องเสียตัวให้เขาด้วยเหรอคะ!!”
“ก็ใช่น่ะสิ ถามแปลกๆยิ่งเธอบริสุทธิ์แบบนี้คุณอัคคีไม่ปล่อยไปง่ายๆหรอก”
“นี่น่ะเหรอคนดีของพี่” เฮ้อออ ชีวิตฉันทำไมต้องมาซวยเพราะคนอื่นแบบนี้ นางพี่สาวตัวดีคอยดูเถอะ!!
“เอาเถอะอย่าเพิ่งไปคิดมากเลย เกาะนี้จะมีบ้านใหญ่3หลัง บ้านคุณหญิง บ้านคุณอัคคีและบ้านคุณคินเธอต้องอยู่ที่นี่จนกว่าจะมีคำสั่งการเปลี่ยนแปลง เอาล่ะพี่ต้องไปเตรียมจัดโต๊ะอาหารแล้ว ลงไปก่อน6โมงเย็นนะ ถ้ามาช้ากว่านี้ต้องแบกท้องไปกินพรุ่งนี้เช้าเลย”
หลังจากที่พี่ส้มซ่าออกไปฉันก็ต้องเตรียมตัวเก็บข้าวของที่อยู่ในกระเป๋าเข้าตู้ให้เรียบร้อย แต่ในตู้มีชุดนอนไม่ได้นอนเพียบเลยทุกอย่างเหมือนถูกเตรียมไว้ให้ฉันโดยเฉพาะ
โต๊ะอาหาร
ทุกคนต่างดูแลเอาใจใส่อัคคีจนพระพายเกลือกตามองบน นี่มันวงจรอุบาตรชัดๆ เธอรีบยัดอาหารใส่ปากโดยมีสายตาของอัคคีมองอยู่ที่หัวโต๊ะ
“แนะนำตัวให้ทุกคนรู้จักเธอหน่อยสินังหนู”
ฉันต้องรีบวางช้อนในมือและยืนขึ้นแนะนำตัวให้ทุกคนรู้จัก ถามว่ามีใครอยากรู้จักฉันไหม ก็ไม่!
“ชื่อพระพาย จบ!” ฉันนั่งลงทันทีทำเอาพี่ส้มซ่าถึงกับสำลักน้ำ
“หลังจากวันนี้ไปพระพายจะเข้ามาอยู่กับเรา ตอนนี้ค่าตัวเธอมีค่า5ล้าน ใครทำร้ายหรือทำให้เธอมีบาดแผลแม้แต่ปลายเล็บฉันจะส่งไปอยู่ซ่องอีก5ปี”
“เจ้าค่ะ”
เดี๋ยวนะที่มันนรกชัดๆ ผู้หญิงพวกนี้ยอมได้ยังไงแต่ก็เอาเถอะแบบนี้ฉันจะได้อยู่อย่างสบายใจ
“พระพาย”
ผมมองหน้าเธอที่เอาแต่กินไก่ทอด ยายเด็กนี่ไม่รู้หรือไงว่าอาหารที่เธอกินมันจะทำให้เธออ้วน
“ว่าไง”
“พูดจาให้มันดีๆหน่อยฉันแก่กว่าเธอตั้งหลายปี และหลังจากวันนี้มื้อเย็นเน้นเป็นของเบาของทอดห้ามมี ไก่ทอดก็ห้ามเลยถ้าใครเอาไก่ทอดให้นังหนูนี่กินฉันจะตัดมือทิ้ง!”
“ได้ไง!”
“ได้สิ”
เพียงแค่ผมลุกจากโต๊ะทุกคนก็รีบทานอาหารต่อด้วยความรีบร้อน เพราะถ้าผมหงุดหงิดมากกว่านี้ผมจะเททิ้งให้หมด
วันต่อมา
ฉันเดินเล่นอยู่บริเวณบ้านก็เจอคุณภูที่ออกกำลังกายอยู่จึงเดินไปทักทายแต่คุณภูกับเว้นละยะห่างกับฉันเฉยเลย
“มาเงียบๆผมตกใจหมดมีอะไรหรือเปล่าครับ”
“คุณทำงานที่นี่มานานหรือยังคะ”
“นานแล้วครับ ผมเป็นมือขวาของคุณอัคคีตอนอยู่ประเทศจีนผมก็ถูกเฮียส่งไปดูแลคุณอัคคี กลับมาก็อยู่ช่วยงานที่นี่เลย”
“ฉันจะมีโอกาสได้กลับบ้านไหมคะ”
“มีสิถ้าคุณทำตัวดีๆ หนี้สินก็จะหมดไปคุณก็ได้กลับบ้านพร้อมเงินตั้งตัว คุณอัคคีอาจจะดูใจร้ายแต่ว่าคุณอัคคีเค้าไม่อยากให้ผู้หญิงต้องไปทำงานเป็นผู้หญิงขายบริการนอกเสียจากจะเต็มใจ”
"มีผู้หญิงที่เต็มใจด้วยหรือคะ”
“เยอะแยะครับ ลูกหนี้ส่วนใหญ่มักจะส่งผู้หญิงมาทำงานใช้หนี้ บางคนก็อยากได้ทิปเยอะๆเพื่อจะได้มีเงินเลี้ยงตัวเองเลี้ยงที่บ้าน พวกนั้นคุณอัคคีก็จะส่งไปให้คุณคินคัดอีกที ส่วนคนที่ไม่ยินยอมก็อยู่ที่นี่ไป”
“แบบนี้นี่เอง”
“ไปอาบน้ำแต่งตัวเถอะครับ อาหารเช้าจะถูกจัดช่วง07.30 ช้ากว่านี้โดนทำโทษนะครับ”
พระพายรีบวิ่งกลับขึ้นไปบนห้องเพื่ออาบน้ำแต่งตัวเธอลงมาก็เห็นพี่ส้มซ่ากำลังจัดโต๊ะเธอเลยเดินเข้าไปช่วย ส่วนอัคคีที่ยืนอยู่ด้านบนก็คอยสอดส่องพฤติกรรมของพระพาย
“คุณอัคคีครับเธอไปถามเรื่องกลับบ้านกับผม”
“อืม มีท่าทีจะหนีไหม”
“ไม่นะครับผมบอกไปตามความจริง เธอดูรู้เรื่องไม่ใช่เด็กก้าวร้าวแต่ที่ยังแข็งก็คงเป็นเพราะต้องป้องกันตัวเองจากสังคมภายนอก”
“ก็ดีที่รู้จักป้องกันตัวเอง แต่การพูดจาไม่ได้เรื่องเลยแล้วนี่ไอ้หมอมันกลับบ้านไหม”
ไม่ทันขาดคำอคินก็เดินตรงเข้ามาในบ้านแถมยังถือถุงขนมและไก่ทอดมาให้พระพายอีก
“มาแล้วครับ” ภูตอบอย่างเหนื่อยใจเพราะรู้ดีว่าเนื้อชิ้นนี้พี่น้องได้ตีกันแน่ๆ
- ผู้เขียน
