เสียงลมหายใจที่ดังขึ้นอย่างสม่ำเสมอ ทำให้ณธายุเปิดโคมไฟอันเล็กบนหัวเตียงฝั่งเขา ชันศอกขึ้นมามองคนหลับ ซึ่งตอนนี้พลิกตัวมากอดเขาด้วยความเคยชิน ผู้หญิงคนนี้เขาไม่ได้ปรารถนาจะแต่งงานด้วย ไม่คิดแม้แต่จะแตะต้อง เพราะกลัวมีปัญหาในวันที่หย่ากัน
‘ผมไปแค่ไม่กี่วันเอง คุณก็เตรียมหาคนใหม่เลยเหรอคุณนันท์’ เสียงถอนหายใจดัง ๆ ตามมา ใบหน้าของพิมพ์พลอยที่เจอในภูเก็ตผุดขึ้นมา ก่อนจะถูกซ้อนทับด้วยใบหน้าของคนที่อยู่ในอ้อมกอดของเขาตอนนี้ ความรู้สึกเหมือนเป็นพื้นที่ทับซ้อนกันอยู่ ไม่ชัดเจนเลยสักอย่าง เขาจะยังไม่ทำร้ายธารินันท์ จนกว่าจะจัดการกับความรู้สึกของตัวเองได้
“ขอโทษนะครับคุณนันท์” พูดเบา ๆ แล้วก้มลงแตะจูบที่หน้าผากมนหนึ่งที ต่ำลงไปที่ปลายจมูกรั้น และแตะแผ่ว ๆ ที่ริมฝีปากนุ่ม ก่อนจะรีบถอยออกห่างอย่างตัดใจ
‘บ้าจริง’ รีบปิดไฟหลับตาลงในทันที ก่อนที่จะคิดอะไรฟุ้งซ่านไปมากกว่านี้ แต่แล้ว
ตึ้ง ! ไฟหน้าจ
