หมดสิ้น
421 คำ
เสียงสวดมนต์พึมพำภายในบ้าน อามายืนมองดวงจันทร์ที่มืดมิดแล้ว ปลุกลูกสาวที่หลับอยู่ เงินม้วนใหญ่กว่าทุกครั้งถูกพันซุกเอาไว้ในกระเป๋าเสื้อผ้า ก่อนจะส่งให้กับลูกสาวเพียงคนเดียว
“พรุ่งนี้ไปโรงเรียน เอาถุงผ้าที่อามาเตรียมให้ไปด้วยนะ เข้าใจไหม “ อามาบอกให้ลูกสาวรับปาก ก่อนจะดันตัวให้นอนลงไปตามเดิม
น้ำตาคนเป็นแม่ร่วงรินไม่ขาดสายแล้วจัดการงานที่เหลือก่อนจะถึงรุ่งเช้า
คนงานในหมู่บ้านหลายคนเตรียมพร้อมแล้ว อาซอพาลูกชายทั้งหมดขึ้นรถ เพื่อจะเตรียมตัวทำการบางอย่าง ผู้เฒ่ามองครอบครัวที่ทำคิดการใหญ่แล้วถอนหายใจออกมา ได้แต่หวังว่า ชะตาฟ้าลิขิต จะทำให้หนึ่งชีวิตอยู่รอดปลอดภัย
“วันนี้ไม่ต้องไปเรียนหรอพ่อ “ ลูกชายคนโตถามขึ้นมา เมื่อเห็นว่าพี่สาวเตรียมตัวเดินทางไปโรงเรียนเพียงลำพัง
“จะพาไปเที่ยว ไม่ต้องไปหรอก “ เสียงเด็กชายทั้ง4ร้องขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น ก่อนที่รถกะบะจะขับข้ามลงไปที่ถนนอีกเส้นหนึ่ง
ชายชุดดำหลายคนแบกถุงใหญ่ขึ้นหลัง พร้อมกองกำลังอารักขา สินค้าชุดนี้มีมูลค่านับสิบล้านทีเดียว คราวนี้ อาซอจะพาครอบครัว ข้ามกลับไปฝั่งโน้น แล้วเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่มีพร้อมทุกอย่าง ไม่หันกลับข้ามมาฝั่งนี้อีกแล้ว
“พาเด็กข้ามไปก่อนเอาเงินนี้ไปเตรียมการที่ฝั่งโน้นเข้าใจไหม อามา “ เสียงอาซอสั่งออกมาด้วยความเด็ดขาด ก่อนที่รีบพรางหน้าตัวเอง เดินปะปนไปกับชายชุดดำ
แม่ลูกสี่จูงมือลูกชายข้ามเรือข้ามฟากไป เด็กชายทั้ง4ต่างดีใจที่จะได้ไปเที่ยว แต่ไม่มีใครรู้เลยว่าการออกไปครั้งนี้จะไม่มีวันได้กลับมาเหยียบแผ่นดินเกิดอีกแล้ว
อิง เดินหอบย่ามสะพายข้างมาถึงที่โรงเรียน ก่อนจะเปิดของข้างในดู ก็พบเสื้อผ้าและผ้าโพกหัวที่แม่ทอไว้ให้ ความนัยที่แม่เคยบอก
เฉลยหมดแล้ว เด็กหญิงวัยเพียงสิบสี่ปี ร้องไห้ออกมาปิ่มใจจะขาด เงินตั้งตัวที่แม่ทยอยให้มาเก็บไว้กับตัว เป็นสิ่งสุดท้ายที่อามาจะมอบให้ลูกสาวได้
“อามา จะหาอามา “ เสียงเด็กหญิงร้องไห้ออกมาเพียงลำพัง
- ผู้เขียน
