“คิวต่อไป มาได้เลย “ คุณหมอสาวสวมเสื้อยืดกางเกงยีนส์ธรรมดา มีเสื้อคลุมสีขาวอีกตัว และมีสายคล้องคอที่ใช้เอาไว้ฟังปอดคนไข้เกี่ยวที่คอเอาไว้ ใบหน้าใสไร้เครื่องสำอางค์มีเหงื่อซึมออกมาเพราะอากาศร้อนจัด
“โถ ที่1ในรุ่นแต่มาเป็นหมอชายขอบ “ หมอรุ่นพี่ที่มาช่วยงานแซวออกมา แล้ววางกระติกน้ำแดงลงบนโต๊ะ
“โด้ปน้ำตาลหน่อยหมออิง ออกหน่วยวันนี้รับรองสามทุ่ม “ รุ่นพี่แซวหมอรุ่นน้องแล้วเดินจากไป พยาบาลที่มาจากหน่วยทหารในพื้นที่มองคุณหมอจบใหม่ด้วยรอยยิ้ม
“คุณหมอขา จะมาลำบากทำไมคะ ทั้งสวยทั้งสาวแบบนี้ ไปตรวจเอกชนเงินเดือนเป็นแสนไม่ดีกว่าหรอคะ “
น้ำอิงรู้ว่าคนพูดไม่ได้มีเจตนาดูถูกเลย แต่พูดจากใจจริงมากกว่า เพราะเคยร่วมงานกันมาหลายครั้งแล้ว
“คราวนี้แค่ออกหน่วยนะคะ รอบหน้าอิงจะไปประจำการที่อำเภอเลยคอยดู “
ใบรายชื่อประกาศแพทย์ใช้ทุนออกแล้ว เพื่อนร่วมรุ่นพากันมองที่1ของรุ่นด้วยความไม่เข้าใจ หลายคนพยายามวิ่งเต้นเพื่อให้อยู่ในจังหวัดที่ใก้ลเมืองใหญ่ ใก้ลความเจริญ แต่คุณหมอสาวคนสวยตัวเล็กกว่าใคร กลับเลือกไปยังที่สุดทุรกันดาร
“ไหวหรอหมออิง “ เพื่อนสาวตบบ่าแล้วถามย้ำอีกที
“เราเลือกเองกับมือเลยนะหมอฝ้าย เราจะไปชายขอบ เราจะเป็นหมอที่นั่น ถ้าไม่ไหว ถ้าเดือดร้อน จะโทรมาขอความช่วยเหลือหมอฝ้ายนะ “
น้ำอิงบอกเพื่อนรัก ที่เป็นลูกสาวนายแพทย์ใหญ่ และเป็นเจ้าของมูลนิธิช่วยเหลือคนยากไร้อีกด้วย
“โทรมานะอิง ต้องโทรมา อยากได้อะไร อยากเอาอะไร ฝ้ายจะหาให้อิงทุกอย่าง แล้วถ้าเหนื่อยมาก ไม่ไหว อยากจะกลับมาชาร์จพลังใจ ฝ้ายก็จะไปรับถึงที่ “ ผมอฝ้ายคนสวยกอดเพื่อนรักเอาไว้ ก่อนจะแอบซับน้ำตาเร็วๆกันทั้งคู่
โทรศัพท์มือถือรุ่นล่าสุดถูกยื่นส่งให้ที่สถานีขนส่ง “ถ้าอิงไม่ใช้ ฝ้ายจะโกรธมาก และคุณพ่อคุณแม่คงไม่สบายใจ เปิดทุกอย่างหมดแล้ว มีเบอร์จำเป็นครบถ้วน ค่าบริการรายเดือนจะถูกตัดผ่านบัตรของคุณพ่อ หมอน้ำอิงแค่โทรมารายงานตัวบ่อยๆก็พอ “