เชื่อฉันเถอะนะ

1511 คำ

คอนโดของนนทชัย ตลอดทางที่ขับรถมานนทชัยไม่พูดอะไรสักคำ เขาเอาแต่นั่งนิ่งและคิดถึงของที่เขาเห็นในถังขยะเมื่อกี้นี้ จนมาถึงที่คอนโดของเขา เธอเข้าไปเก็บเสื้อผ้าในห้องโดยที่เขายังยืนนิ่งอย่างใช้ความคิดอยู่แบบนั้น เขายืนมองเธอนิ่งคิดว่าจะถามเธอดีมั้ย เขาเดินวนไปวนมาจนดึกและเธอก็เริ่มสงสัยว่าเขาเป็นอะไร "คิดอะไรอยู่ ฉันเห็นคุณเดินวนไปวนมาอยู่แบบนี้ตั้งแต่เช้าแล้วนะ..?" เขาหันมามองหน้าเธอนิ่ง “คือผม...” “มีอะไรก็พูดสิ อ้ำๆ อึ้งๆ อยู่ได้” เขาตัดสินใจเดินไปหยิบของบางอย่างในกระเป๋าของเขา แล้วมายื่นให้เธอตรงหน้า “นี่มัน..?" เธอเห็นแล้วถึงกับอึ้งขึ้นมาทันทีกับของที่อยู่ในมือเขา ที่เขายื่นมาตรงหน้าเธอ “ยาของคุณ...” "เอ่อ.!..ฉันว่าแล้วว่ามันหายไปไหน ฉันคงลืมไว้ที่โรงแรมแน่เลย ขอบใจนายมากนะ” เธอรีบกลบเกลื่อนเรื่องแล้วรับยาจากมือเขาไป "ผมเจอมันในถังขยะ...” เธอหันมามองเขาอย่างอึ้งๆ “คุณตั้งใจ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม