บทที่9
1148 คำ
**Minya Talk :**ฉันกลับมาถึงห้องก็รีบเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำทันทีแล้วใช้สบู่ขัดตัวเองไปมาอย่างโมโหกับสิ่งที่เขาทำ!! เขามันเลวที่สุด ฮึก..ฉันเกลียดเขา เกลียดผู้ชายที่ชื่อเซฟ เขาดูถูกฉันและเขาโหดร้ายจะทำลายชีวิตของฉัน เขามันคนสารเลวที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมา ฉันมองตัวเองใจกระจกก่อนจะมองคอตัวเองที่เป็นรอยแดงเพราะเขาก่อนจะใช้มือถูไปมาอย่างแรงจนเจ็บไปหมด
“ฮึก..คนเลว!! ฉันเกลียดๆๆ” ร่างของฉันทรุดตัวลงกับพื้น ฉันรู้สึกขอบคุณพี่ริวที่เข้ามาช่วยฉันได้ถูกจังหวะถ้าเขาไม่มาฉันก็ไม่รู้ชะตากรรมของตัวเองจะเป็นยังไงต่อไป ถ้าต้องถูกเขาย่ำยีแบบนี้ ฉันเลิกร้องไห้แล้วออกมานั่งที่โต๊ะเขียนไดอารี่ระบายความรู้สึกลงไปก่อนจะหันไปมองของที่พี่ริวให้มา พวกเขาสองคนเป็นคนดีทั้งพี่ริวและคุณโจชัว ฉันสูดลมหายใจเข้าพร้อมกับหัวใจที่แข็งแรงขึ้นเพราะถึงจะโชคร้ายที่มาเจอเขาแต่ฉันก็ดีใจที่ได้เจอกับเพื่อนของเขาที่นิสัยต่างกันราวกับฟ้าและเหว ฉันมองถุงของกินที่พี่ริวซื้อมาให้อย่างเยอะเป็นของดีทั้งนั้นเลย ปกติฉันจะไม่ค่อยได้กินอะไรแบบนี้หรอกเพราะฉันต้องประหยัด เอาเถอะมินญา..เรื่องมันผ่านมาแล้วก็ให้มันผ่านไป พรุ่งนี้จะต้องเป็นวันที่ดีแน่ๆ ..เช้านี้ฉันก็มาทำงานปกติที่ร้านดอกไม้ของคุณโจชัวและแน่นอนฉันต้องเอาผ้าพันคอปิดรอยบ้าๆ นี่ด้วย
“มินญา!!”
“คะ คุณชิน!!” ฉันมองร่างสูงของชินที่ใบหน้ายังคงบอบช้ำกับเรื่องเมื่อคืน ฉันเลยได้แต่อึ้งๆ ที่เขามาหรืออาจจะมาซื้อดอกไม้ก็ได้นะ
“มาซื้อดอกไม้เหรอค่ะ?”
“เปล่าครับ ผมจะพาคุณไปทานข้าวด้วยกัน..”
“เอ๋?? ฉัน..”
“นะครับ แป๊บเดียวก็ยังดี” เขาทำหน้าอ้อนวอนจนฉันได้แต่ถอนหายใจออกมา ก่อนจะพยักหน้ารับแล้วลากลับครึ่งวันเพราะนี่ก็บ่ายกว่าแล้ว เขายิ้มแล้วเปิดประตูรถลีมูซีให้ฉันเข้าไป ก่อนจะสั่งพวกพ้องให้ขับรถไปร้านอาหาร
“คุณทำงานที่ผับเซฟ?”
“ค่ะ”
“เซฟเนี้ยโชคดีจริงนะ มีพนักงานน่ารักๆ แบบคุณแต่ผับผมสิ ขาดพนักงานแบบคุณเยอะเลย”
“ไม่หรอกค่ะ คุณชินก็พูดเกินไป” ฉันมองเขาที่ยิ้มให้อย่างนิ่มๆ ก่อนจะมาถึงร้านอาหารที่เขาต้องการเป็นร้านอาหารที่ฉันเพิ่งเคยเข้ามาครั้งแรกเพราะมันหรูจนฉันเกร็งทันที เขาพาฉันมานั่งที่โซนวีไอพีก่อนจะสั่งอาหารให้ฉันซึ่งเป็นอาหารฝรั่งทั้งนั้น ฉันมองเขาก่อนจะนึกถึงคำพูดของเขาที่พูดกับเซฟ เรื่องของผู้หญิงที่ชื่อว่า ‘ชมพู’ เธอคนนั้นเกี่ยวอะไรกับฉัน? ฉันอยากรู้
“คุณชินค่ะ ฉันขอถามอะไรคุณหน่อยได้ไหม?”
“หือ..ได้สิครับ”
“ผู้หญิงที่ชื่อชมพู เธอเป็นใครเหรอค่ะ?” ชินนิ่งไปก่อนจะยิ้มออกมาพร้อมกับกอดอกมองอาหารที่ถูกนำมาวางอยู่ตรงหน้า
“อยากรู้เหรอครับ?”
“ก็ไม่เชิง ถ้าเมื่อวานคุณกับคุณเซฟไม่เปรียบเทียบกับเธอ..”
“หึครับ ถ้างั้นคุณอยากรู้ผมก็จะเล่า..เมื่อสามปีก่อนชมพูเป็นผู้หญิงที่บอบบาง สวยแต่เธอมีปมด้อยคือเธอไร้เดียงสาและอ่อนโยน เธอไปทำงานอยู่ผับของเซฟและก็ถูกชะตากับหมอนั่นที่เป็นเจ้าของผับ ชมพูเป็นผู้หญิงที่อ่อนหวานและหัวอ่อน..จนกระทั่งเธอพลาดไปมีอะไรกับเซฟ!!” ฉันที่ได้ฟังก็ตกใจทันทีก่อนจะมองชินที่ทำหน้าเคียดแค้นเซฟอย่างมาก
“สองคนนั้นมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันมานาน..จนกระทั่งชมพูท้อง”
“ทะ ท้องเหรอ..ค่ะ?”
“ใช่เธอท้อง แต่คุณรู้ไหมว่าเซฟมันทำยังไง..เซฟมันบอกให้ชมพูไปทำแท้ง และก็ใส่หัวผู้หญิงที่น่าสงสารอย่างชมพูออกจากผับ และตอนนั้นที่ผมบอกตรงๆ ว่าแอบชอบชมพูก็เลยเลือกที่จะช่วยเหลือเธอ แต่ก็โดนเซฟเข้าใจผิดคิดว่าชมพูมีอะไรกับผมจนตั้งท้องและไปบอกว่าท้องกับมัน..”
“….”
“หลังจากนั้น ผมกับเซฟก็มีเรื่องบาดหมางกันตลอด เซฟอ่ะมันรักชมพู..แต่มันก็แค้นที่ชมพูมาอยู่กับผม เพราะมันรู้สึกว่าตัวมันเองโง่ที่โดนผู้หญิงอย่างชมพูหลอก แต่จริงๆ มันไม่ใช่ มันเองต่างหากที่ทำลายเมียและลูกตัวเอง!!” ฉันที่ได้ฟังก็รู้สึกตกใจและใจหล่นไปทันที เขาโหดร้ายถึงขั้นให้ชมพูไปทำแท้งเลยเหรอ? เขามันยิ่งกว่าเลว เขามันสารเลวจริงๆ
“แล้ว..ชมพู?”
“ตอนนี้ผมส่งเธอให้ไปอยู่ที่เมืองนอกแล้วล่ะ เธอไปใช้ชีวิตใหม่พร้อมกับสายเลือดของเซฟที่โตแล้ว 3 ขวบแล้วมั้ง แถมยังเป็นเด็กผู้ชายด้วยนะ”
“มิน่าทำไมเขาถึงดูเกลียดฉัน…”
“ใช่ครับ มันอ่ะเกลียดผู้หญิงที่ทำตัวน่าสมเพช..ขอโทษครับแต่ผมพูดเรื่องจริง มันทำร้ายชีวิตของชมพูและคุณคือคนต่อไป” เขาพยักหน้าแล้วตักอาหารกินอย่างอร่อย จนฉันถึงกับกินอะไรไม่ลงแล้วอ่ะ..ฉันไม่อยากอยู่แล้วอ่ะ!! เรื่องเมื่อวานมันทำให้ฉันกลัวและยิ่งมาฟังชินเล่ามันทำให้ฉันรู้สึกอยากหนีเขาไปอ่ะ ฉันกลัว.. กลัวว่าสักวันฉันจะไม่โชคดีเหมือนชมพูที่มีคนดีๆ อย่างชินช่วยไว้ ฉันกลัวว่าฉันจะเป็นแบบชมพูและยิ่งเขาทวีคูณความเกลียดมากเท่าไหร่ เขาก็จะทำร้ายฉันมากเท่านั้น..ทำไงดีล่ะมินญา ถึงพี่ริวกับคุณโจชัวจะอยู่ข้างฉันแต่แล้วไงพวกเขาเองก็ทำอะไรไม่ได้ ฉันเงยหน้ามองที่ประตูทางเข้าก็ตกใจทันทีกับสายตาคมที่มองอยู่
“คะ คุณเซฟ..”
“ครับ ใคร?” ชินมองฉันที่ตกใจก่อนจะหันไปมองเซฟที่ควงมากับผู้หญิงคนนั้นที่ตบฉัน สายตาเขาที่มองฉันกับชินมันน่ากลัวมากเลยอ่ะ
“คุณชิน ฉันอยากกลับแล้ว..”
“อะ แล้วอาหาร?”
“ฉันขอตัวนะคะ” ฉันรีบลุกขึ้นทันทีก่อนจะเดินสวนเขาไปอย่างกลัวๆ !! ทำไงดีอ่ะ ยังไงฉันก็ต้องเจอเขาอยู่ดี และยิ่งมารู้เรื่องเขาที่ไม่ควรรู้ก็ทำให้ฉันยิ่งหวาดกลัวเขามากยิ่งกว่าเดิมนะ บ้าจริง!!
- ผู้เขียน
