วังวน

บทที่4ไม่มีเวลาให้

"เขียนคะ วันเสาร์นี้วันว่างเราไปดูหนังด้วยกันไหม"น้ำเสียงออดอ้อนของแฟนสาวดังขึ้นท่ามกลางบรรยากาศการทานมื้อเย็น เขียนฟ้าเงยหน้าขึ้นมาจากจานอาหารริมฝีปากเขาคลี่ยิ้มหวานให้แต่คำตอบที่ออกจากปากของเขานั้นทำให้รอยยิ้มบนใบหน้าของแฟนสาวในตอนแรกเริ่มเลือนหาย

"เอาไว้วันหลังได้ไหม วันเสาร์เขียนมีนัดกับเลขาออกไปดูหน้างานที่กาญจนบุรี"

"แต่เราไม่มีเวลาออกไปไหนมาไหนด้วยกันนานแล้วนะ"วันวานย่นจมูกใส่เธอเริ่มรู้สึกน้อยใจ แม้จะเข้าใจดีว่าต่างฝ่ายต่างมีงานยุ่งแต่เมื่อมีเวลาว่างเธอก็อยากให้เวลานั้นเพื่อได้อยู่กับชายคนรัก

"อย่าน้อยใจไปเลยนะครับที่รัก ที่เขียนทำงานหนักก็เพื่ออนาคตของเราสองคนทั้งนั้น ไม่งอนกันนะครับ"คำว่าอนาคตของเราสองคนที่ออกมาจากปากของเขาช่วยทำให้ความรู้สึกน้อยใจในตอนแรกเลือนหายไป วันวานพยักหน้าอย่างจำใจ แม้ลึก ๆ ภายในใจแล้วเธอเองก็ยังต้องการเวลาจากเขาเหมือนกัน

แต่ยิ่งนับวันความรู้สึกเหล่านั้นมันยิ่งเพิ่มพูนมากขึ้น เขียนฟ้าเอาแต่บ้างานจนบางวันเขาไม่ยอมกลับมานอนที่บ้าน บางวันเขาออกไปทำงานตั้งแต่ยังไม่ทันรุ่งเช้าเมื่อเธอตื่นมาจึงพบกับแต่ความว่างเปล่าไร้เงาของเขาข้างกาย ชายหนุ่มทุ่มเทเวลาให้กับงานจนวันวานนึกน้อยใจ มีครั้งหนึ่งที่เธอยอมตกลงเดินทางไปดูงานกับบิดาที่ต่างประเทศนับเดือนเพื่อหวังจะให้คนรักได้เข้าใจในความรู้สึกของเธอมากขึ้น

'วันอย่าโกรธเขียนเลยนะครับ เขียนผิดไปแล้ว'

'รีบกลับมานะครับคนดี เขียนคิดถึง'

'ต่อไปนี้เขียนสัญญาว่าจะมีเวลาให้วัน ตามที่วันต้องการเลย หายโกรธเขียนเถอะนะครับ'ข้อความเหล่านี้ถูกส่งเข้ามาเมื่อวันวานเดินทางมาดูงานที่ต่างประเทศได้เพียงสองวัน แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะความรู้สึกน้อยใจต่อคนรักก็ยังคงมีหลงเหลืออยู่บ้าง

"จะกลับไปก่อนไหม ดูท่าคนรักของลูกคงอยากให้ลูกกลับไป"บิดาที่เดินทางมาด้วยเอ่ยถามเมื่อเห็นข้อความบนหน้าจอโทรศัพท์ของบุตรสาว

"หนูยังไม่อยากกลับตอนนี้ วันอยากให้เขียนได้รู้เสียบ้างว่าการที่เราต้องมานั่งรอใครสักคนมันรู้สึกยังไง"

"อย่าให้มันนานนักล่ะ โต ๆ กันแล้ว เรื่องบางเรื่องถ้ายอมปล่อยวางกันได้ก็ควรปล่อยบ้างอย่าให้มันตึงจนเกินไปเดี๋ยวมันจะกลายเป็นปัญหาที่แก้ไม่ได้"

"ค่ะ"

แฉะ แฉะ แฉะ

"ยินดีด้วยนะครับสำหรับธุรกิจที่กำลังไปได้สวย ไม่ทราบว่าคุณเขียนฟ้าจะขยายสาขาให้ครอบคลุมมากยิ่งขึ้นกว่านี้หรือเปล่าครับ"

"ครับ ถึงแม้ว่าตอนนี้ธุรกิจรับเหมาของผมกำลังเป็นที่จับตามองของผู้คน แต่อีกหนึ่งกิจการที่ผมไม่เคยหยุดพัฒนามันก็คือธุรกิจการขายวัสดุก่อสร้างซึ่งทางเราได้ตั้งเป้าหมายจะขยายให้ครอบคลุมทั่วประเทศ"ชายหนุ่มในชุดสูทสีดำเข้มตอบคำถามนักข่าวด้วยน้ำเสียงฉะฉานฟังชัดไม่น้อยหน้านักธุรกิจรุ่นใหญ่ภายในงานยื่นซองประมูลการก่อสร้างอาคารสูงใหญ่ของบริษัทแถวหน้าของเมืองไทย

"แล้ววันนี้คุณเขียนฟ้ารู้สึกอย่างไรบ้างครับที่สามารถยื่นซองประมูลราคามากกว่าคู่แข่งคนอื่น ๆ ได้สำเร็จ"กว่าที่นักข่าวจะถามเสร็จก็กินเวลาเข้าไปนานหลายนาทีกว่าที่เขียนฟ้าจะฝ่าวงสัมภาษณ์ของนักข่าวฝูงใหญ่ออกมาได้

ชายหนุ่มสัดส่วนตามมาตรฐานของชายไทยในชุดสูทสีดำเดินออกมาจากภายในงานโดยมีเลขาคนสนิทเดินตามออกมาก่อนทั้งคู่จะต่างพากันแยกย้ายไปยังรถส่วนตัวทางใครทางมัน

'ที่รักถึงห้องแล้วหรือยังครับ'ชายหนุ่มรีบพิมพ์ข้อความส่งไปหาปลายทางทันทีเมื่อก้าวขาขึ้นมานั่งบนรถคันหรูก่อนจะขับออกไปยังเส้นทางคุ้นชินในยามค่ำคืนเมื่อได้รับข้อความตอบกลับจากอีกฝ่าย

'ถึงแล้วค่ะ รออยู่นะคะ'รอยยิ้มร้ายกาจฉายชัดบนใบหน้าหล่อเหลาเมื่ออีกฝ่ายแนบรูปถ่ายร่างเปลือยเปล่าไร้เสื้อผ้า แววตาของเสือร้ายฉายชัดแสดงถึงความพึงพอใจกับการเตรียมตัวอย่างดีเยี่ยมของอีกฝ่าย

'ผมกำลังรีบไป รอหน่อยนะครับที่รัก'ฝ่าเท้าใหญ่กดเหยียบคันเร่ง รถคันหรูพุ่งทะยานไปยังทิศทางซึ่งเป็นเป้าหมายในค่ำคืนนี้ คำคืนที่ทำให้เขามีความสุขที่สุดจนยากจะถอนตัวออกมา

ปึง

"ซี้ด อ๊าส์"สองร่างกอดรัดฟัดเหวี่ยงตั้งแต่หน้าประตูทันทีเมื่อฝ่ายชายเดินทางมาถึง ร่างเล็กของหญิงสาวถูกเขาอุ้มเดินเข้าไปในห้องพักก่อนทั้งสองจะกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอย่างไม่มีใครยอมใคร

พรึ่บ

เสื้อผ้าของฝ่ายชายถูกถอดทิ้งไว้เกลื่อนไปตามฟื้น สองร่างพุ่งเข้าหากันดูดดื่มอย่างเมามันสนุกสุดเหวี่ยง หญิงสาวอ้าขาออกกว้างต้อนรับศึกรักที่กำลังจะมาถึงภายในอีกไม่ช้า

สวบ

"ฮึก คิดถึงคุณจังเลยค่ะเขียน"

"ผมก็คิดถึงคุณเหมือนกันครับที่รัก"ชายหนุ่มเร่งขยับเอวสอบทันทีเมื่อเขาสอดแก่นกายเข้าไปในช่องทางรัก สีหน้าและแววตาของทั้งคู่แสดงถึงความต้องการอย่างไม่ปิดบัง ทั้งโหยหา ทั้งคิดถึงยามเมื่อไม่ได้เจอกัน

"ถ้าอย่างนั้นคืนนี้คุณอยู่กับฉันนะคะ ฉันคิดถึงคุณ"

"ได้เลยครับ ที่รัก"ชายหนุ่มอุ้มร่างเล็กของหญิงสาวให้อยู่ในท่าลิงอุ้มแตง เขียนฟ้าพาหญิงสาวในอ้อมกอดเดินกระแทกไปทั่วทุกมุมห้องอย่างที่เคยทำตามความต้องการของเขาและเธอ เสียงครวญครางอย่างสุขสมของทั้งคู่ดังขึ้นตลอดทั้งคืนอย่างไม่คิดจะสนใจว่าห้องข้าง ๆ จะได้ยินมันหรือไม่ ขอแค่ให้พวกเขาได้มีความสุข เสพสมตามความต้องการแค่นี้มันก็เพียงพอแล้ว