Chapter 17 ความเปลี่ยนแปลง

1328 คำ

หลังจากที่กินข้าวอิ่มพริ้งพราวรู้สึกแสบริมฝีปากบางต้องหาอะไรมาช่วยให้หายเผ็ด เธอวิ่งตามพนักงานคนอื่นไปซื้อโอเลี้ยงตามที่พวกเขาแนะนำก่อนจะดูดในถุงจนหมด "น้องพริ้งโอเคมั้ยเนี่ย เผ็ดเหรอ" ทุกคนหัวเราะร่าอย่างตลกเมื่อริมฝีปากบางแดงแจ๋เพราะความแซ่บนัวของส้มตำ เธอกินเผ็ดได้แต่เผ็ดระดับนี้มันออกจะมากไปหน่อย "เผ็ดค่ะแต่แซ่บค่ะพริ้งชอบนะ" "เดี๋ยวพรุ่งนี้ลดเผ็ดลงหน่อยก็ได้ บอกพี่แตงกวาได้เลยรายนั้นเป็นคนสั่งให้ทุกวัน" "แบบนี้ก็ได้ค่ะพริ้งกินได้ คุณลุงเอาอีกถุงค่ะ" หญิงสาวยิ้มออกมาก่อนจะหันไปสั่งโอเลี้ยงคุณลุงอีกถุง พนักงานคนอื่นยิ้มออกมาอย่างเอ็นดูหญิงสาว ดูท่าทางใสซื่อทำอะไรไม่ค่อยเป็น แต่ทุกคนมองออกว่าเธอไม่ได้เสแสร้งแกล้งทำจริงๆ "กินเยอะนะหนูเดี๋ยวไม่หลับไม่นอนหรอก" "หนูไหวค่ะจัดมาเลยคุณลุง" เธอดื่มโอเลี้ยงไปทั้งหมดสองถุงและมันเป็นอะไรที่แปลกใหม่สำหรับเธอมากในการได้กินของอร่อยที่ราคาแสนถ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม