กันนภัทรกลับขึ้นมาในห้องนอนของหญิงสาวในสภาพโล่งอก นึกว่าจะถูกอาพยัคฆ์ต่อยหน้าสั่งลูกน้องมาซ้อมเขาจนกระอักเลือดนอนโรงพยาบาลเสียแล้ว ชายหนุ่มเดินมานั่งลงบนเตียงนอนจ้องมองคนตัวเล็กที่งัวเงียไม่ยอมตื่นทั้งที่หลับไปเป็นชั่วโมงแล้ว
ใช้เวลาหลับอยู่พักใหญ่หญิงสาวลืมตาขึ้นมาก่อนจะเบิกตากว้างอย่างตกใจที่ชายหนุ่มนั่งจ้องเธออยู่
"กรี๊ดดดดด ไอ้คนเลว! ไอ้เลวนายขืนใจฉัน ฮืออออ ไม่จริง!มันเป็นแค่ความฝัน"
หญิงสาวตื่นขึ้นมาก็ร้องโวยวายร้องไห้โฮรู้สึกเสียใจมากที่ตอนนี้ความบริสุทธิ์ที่สั่งสมมานานต้องเสียให้กับบอดี้การ์ดที่เกลียดขี้หน้า
"จะเสียงดังทำไมอยากให้คนอื่นรู้เหรอว่ามีผัวเป็นบอดี้การ์ดอ่ะ ร้องดิร้องดังๆเลย"
พิราสินีเงียบไปไม่กล้าตะโกนเสียงดังเพราะว่าเธอกลัวคนอื่นรู้ อีกอย่างมันเป็นเรื่องที่หน้าอายมากสำหรับคุณหนูอย่างเธอ
"อ้าวไม่ร้องต่ออ่ะให้คนอื่นเค้ารู้สิว่าคุณหนูพริ้งพราวมีผัวเป็นบอดี้การ์ดจนๆ
