หนึ่งสัปดาห์กับการที่ขนมปังมาเรียนชกมวยอยู่บ่อยครั้งจนเริ่มชินกับการเดินทางและสถานที่ใหม่ เธอเข้ากับคนได้ง่ายเพราะมีความสดใสและมนุษยสัมพันธ์ที่ดี
"เป็นไงบ้างหนูปังไหวไหม?"
"สนุกมากค่ะอาหมอก ปังชอบค่ะแค่ไม่ค่อยชอบหน้าครูที่สอนเท่าไหร่"
เจ้าของค่ายมวยที่เอ็นดูเธอ เอ่ยถามความเห็นกับการเรียนและฝึกฝน ขนมปังยิ้มตอบรับสดใส เธอนั่งพักหลังจากที่ฝึกเบื้องต้นเรียบร้อยแล้ว
"ทำไมล่ะ?" อาหมอกเอ่ยถามอีกครั้ง
"ขี้เก๊กค่ะ" เธอตอบออกมาด้วยความใสซื่อ
"ฮ่าฮ่าฮ่า..." อาหมอกปล่อยเสียงหัวเราะดังลั่นอย่างชอบใจกับคำตอบที่ตรงไปตรงมาของขนมปังตัวแสบ
"หัวเราะอะไรครับพ่อ...อะนี่น้ำยัยปังคุง" ด๊อจเอ่ยแทรกพร้อมกับยื่นขวดน้ำให้แก่ลูกศิษย์ตัวแสบ
"ขอบใจทีหลังไม่ต้อง!" ขนมปังรับขวดน้ำจากมือ ไม่วายที่จะพูดแขวะกับคนที่ไม่ถูกชะตา
"หึ" ด๊อจไม่ถือสาใด ๆ เพียงยกยิ้มมุมปากและส่ายหัวเบา ๆ เท่านั้นก่อนจะเดินจากไป
กลุ่
