มื้ออาหารที่สุดแสนจะหฤหรรษ์ สีสันของบ้านที่ป่วนระบบการทำงานของประสาทได้เป็นอย่างดี ทำให้ทุกคนข้างกายมีเสียงหัวเราะและรอยยิ้มแห่งสุข
"ทุกคนคะปังมีอะไรจะบอก" ขนมปังเอ่ยขึ้นหลังจากที่ทานมื้อเย็นเสร็จและกำลังกินของหวาน
((............)) ทุกคนเงียบกริบ บางคนเพิ่งตักของหวานเข้าปากกำลังเคี้ยวอย่างออกรส จำต้องเงยหน้าจากถ้วยของหวานรสอร่อย รอฟังสิ่งที่ขนมปังจะบอกกล่าว
"มีอะไรจะบอกเหรอปัง...อย่าบอกนะว่าจะไปออดิชั่น" พี่ไอติมย้อนถามพร้อมกับจ้องมองหน้าน้องสาว และหยิบผลไม้เข้าปากไปพลาง
"ไม่ค่ะ...คือว่าสัปดาห์หน้าปังจะบอกให้ทุกคนทำตัวให้ว่างด้วยนะคะ ย้ำ!! ว่าทุกคนในที่นี้" ขนมปังบอกด้วยน้ำเสียงหนักแน่นฟังชัดเจน
"อาด้วยเหรอ?" อาไฟชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง เอ่ยถามอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ
"แล้วอาไฟอยู่ในนี้ด้วยไหมล่ะคะ?" ขนมปังเอ่ยทันควันด้วยความใสซื่อที่ค่อนไปทางกวนระบบการทำงานของประสาท
"ไอ้เจลูกมึงกว
