"สวัสดีค่ะคุณพ่อ...ปังไปเรียนก่อนนะคะ" ขนมปังยกมือไหว้ผู้เป็นพ่อ เมื่อวันนี้คุณพ่อเจอาสามาส่งลูกสาวคนเล็กด้วยตัวเอง
"ตั้งใจเรียนนะลูก หนูอย่าแก่นให้มาก หัดมีความเป็นกุลสตรีซะบ้าง เข้าใจไหม?" พ่อสั่งการทิ้งท้ายวางหนาวางบนหัวลูกสาวด้วยความรักใคร่
"ค่ะ...พูดอย่างกับปังเคยแก่นอย่างนั้นแหละ" ขนมปังย้อนถาม ทำเอารอยยิ้มอ่อนของพ่อเจนั้นจางหายทันควัน
"ไม่คิดจะรู้ตัวเลย?" พ่อเจเอ่ยขึ้นอย่างระอา
"รู้ค่ะ...รู้ตัวว่าลูกสาวคุณพ่อสวยมาก~~~" ขนมปังตอบอย่างมั่นหน้า เอ่ยวาจาลากเสียงยาวยียวนผู้เป็นพ่อ
"เฮ้อ~~~พ่อเหนื่อย"
"ฮ่าฮ่าฮ่า...มีความสุขจังแกล้งคุณพ่อได้ ว่าแต่เย็นนี้ใครจะมารับปังคะ?" ขนมปังหัวเราะชอบใจที่เห็นสีหน้าหน่าย ๆ ของผู้เป็นพ่อ ก่อนจะเอ่ยถามถึงยามเย็นว่าใครจะมารับเธอ
"พี่ไอติมกับพี่เจทคงมาไม่ได้เพราะมีนัดลูกค้าตอนเย็น...เดี๋ยวพ่อมารับเอง" พ่อเจบอกเล่าให้ลูกสาวตัวแสบรับรู้
"โอเคค
