10

1480 คำ

“ไม่ต้องแต่งแล้วค่ะเฮีย มานอนแก้ผ้าเลยค่ะ นอนแก้ผ้าดีนะคะ มันไม่อึดอัด” คนแก่แดดหัวเราะคิกคัก สายตาซุกซนจนน่าหวดก้นสักทีสองที “ยายเด็กบ๊อง แล้วทีตัวเองใส่เสื้อผ้าครบชุด” “เฮียอยากให้ถอดเหรอ ได้ค่ะ ได้...” เธอทำท่าจะแกะกระดุมชุดนอน เขารีบห้ามเอาไว้แทบไม่ทัน “ไม่ต้องๆ” เขาทำเสียงดุ เธออมยิ้มที่กวนอารมณ์เขาได้ “นึกว่าอยากเห็นนมสดของอัญ” “เป็นผู้หญิงยิงเรือ กระดากปากบ้างไหม” “กระดากปากเรื่องอะไรคะ” คนถามทำไขสือได้อย่างน่าหมั่นไส้ที่สุด แดนตะวันไม่ตอบ เขาขี้เกียจทะเลาะกับยายตัวเองแสบแบบเธอ พอสวมชุดนอนเสร็จก็มานั่งบนเตียง เธอก็เริ่มทายาให้ “ต้องทายาทุกวันจนกว่าจะหายนะคะ เดี๋ยวมีรอยแผลเป็น เข้าพิธีแต่งงานแล้วเจ้าบ่าวของอัญจะไม่หล่อ” เขาตะครุบมือของเธอเอาไว้เพราะทาๆ ไปเธอก็ไล้ใบหน้าของเขาเสียอย่างนั้น “จะนอนห้องนี้ว่างั้น” “ค่ะ” คนตอบรับทิ้งตัวลงไปนอน ทำเนียนดึงผ้าห่มมาคลุมจนถึงอก กอดตุ๊กตาหมีเน่าของตัวเองแน่น แดนตะวันโคลงศีรษะไปมา ก่อนจะสอดตัวลงไปนอนด้วย แต่ต้องผวาเมื่อเธอสวมกอดเขาแนบแน่น “อย่ากอด มันร้อน” เขาดันร่างของเธอออกห่าง แต่อัญชัญกอดเขาอย่างเหนียวแน่นเหมือนลูกลิงตัวน้อย “แหม... กับน้องนุ่งทำเป็นร้อนนะคะ กับอีนมโตบดมันจนมิดเตียง” “ยายเด็กลามก ดูพูดแต่ละอย่าง” เขาตบหน้าผากเธอเบาๆ คนโดนตบหลุดเสียงร้องออกมา ทำหน้างอ “เตรียมตัวหรือยังจะเปิดเทอมแล้วนะ” เขาเปลี่ยนเรื่องคุย พูดเรื่องสำคัญเป็นงานเป็นการบ้าง “ไม่เห็นต้องเตรียมตัวอะไรเลย” “อ้าว...” “เรียนไปปวดหัวมีผัวดีกว่า” “ยายเด็กบ๊อง” เขาดึงหูเธออย่างมันเขี้ยว “โอ๊ย! เฮีย เดี๋ยวหูก็ขาดหรอก” “ถ้ามีเข็มกับด้ายจะเย็บปาก จะได้ไม่พูด” “ไม่มีอัญแล้วจะเหงา” “สบายหูละไม่ว่า” “เฮียๆๆ” “อะไร” เขาหรี่ตามองคนที่ตะกายร่างซบเขาอย่างมีความสุข “พรุ่งนี้อัญขอไปรับแทงหวยนะ” “ลูกน้องเฮียรับแทงหวยอยู่แล้ว” “อัญอยากหาอะไรทำ” “ก็อยู่บ้านอ่านหนังสือไป” “ไม่เอา จะไปเป็นเจ้ามือหวย” “ตามใจ” “เฮียสัญญาแล้วนะ คืนนี้ถ้านอนฝันดีมีเลขเด็ดจะแทงให้สุดๆ ไปเลย” “เฮ้ยๆๆ พอเลย แทงทุกทีหมดตัวทุกที” “แค่ขำๆ น่ะเฮีย ยอมรับก็ได้ว่าไม่มีดวงด้านนี้ แต่แหม... อัญอยากเล่นให้ลุ้นมันๆ กับใครเขาบ้าง” “รู้ว่าไม่มีดวงด้านนี้ก็ยังจะเล่น” “แล้วเฮียขายหวยทำไม” “เออ... ย้อนอีก” เขาจับเธอกดลงกับอกให้หุบปาก เธอตะกายร่างก่อนจะหอบเพราะดิ้นจะเอาชนะเพราะยังอยากเถียงกับเขาต่อ “เฮียจะฆาตกรรมอัญหรือไง กดลงไปแบบนั้นหายใจไม่ออก” “เฮียเหนื่อยแล้ว ขอนอนได้ไหม” เขาพูดอย่างอ่อนแรง “นอนเลยค่ะ เดี๋ยวกล่อมเอง” เธอพูดแล้วยิ้มแฉ่ง “ยายตัวป่วน” เขาพูดบอกแค่นั้นก่อนจะตบก้นเล็กๆ งอนๆ ของเด็กสาวในอ้อมแขนและหลับลงไปด้วยความเหนื่อยล้าในขณะที่นอนกอดรัดกันอย่างแนบแน่น ธันวาร้องด้วยความเจ็บขณะกำลังทำแผล เจ็บทั้งตัวเจ็บทั้งใจ เขาจะต้องฆ่าแดนตะวันให้ได้ ไม่เชื่อคอยดูสิ “เบามือหน่อยสิลูกพลับ” เขาบอกหญิงสาวที่กำลังทำแผลให้ “ลูกพลับเบามือแล้วนะคะ” เธอพูดเสียงเบา พยายามทำแผลให้ดีที่สุด “เจ็บใจนัก” “เขายังเก่งเหมือนเดิมเลยนะคะ โอ๊ย!” เธอเผลอเอ่ยชมแดนตะวัน ทำให้ธันวากระชากมือของเธอมาบีบเต็มแรง “เจ็บนะคะ” เธอนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ “ชมมันทำไม ยังรักมันอยู่หรือไง” ธันวาพูดอย่างโมโห ในอดีตเขาแพ้ แดนตะวันอยู่ตลอด เมื่อได้ยินหญิงสาวที่เขารักมาตลอดเอ่ยชมศัตรู เขาจึงรู้สึกโมโหเป็นอันมาก “ธันน่ะ คิดมากไปได้ ตอนนี้ลูกพลับอยู่กับคุณ รักคุณคนเดียว” เธอค่อยๆ ดึงมือออกจากมือหนาของเขา เลี่ยงไปเก็บกล่องปฐมพยาบาล เธอรู้ว่าธันวารักเธอมาก แม้จะทำให้ไม่พอใจเพียงใด ออดอ้อนนิดหน่อยก็หายโกรธแล้ว “อย่าให้รู้นะว่าคุณยังรักมันอยู่” “ลูกพลับรักคุณคนเดียว เพราะคุณช่วยชีวิตลูกพลับเอาไว้นี่คะ” เธอเข้ามากอดเขา จุมพิตปลายคางสากๆ นั้นเบาๆ “แล้วไป” เขาดึงเธอมากอด สีหน้าดุดันเหี้ยมเกรียม... เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง! เสียงปืนที่ดังอย่างต่อเนื่องบ่งบอกถึงความชำนาญของคนยิง “ยิงแม่นเหมือนจับวาง” คนชมไม่ใช่ใครอื่นไกล ชมตัวเองล้วนๆ!!! “อัญ” “ค่ะเฮีย” “ยิ่งอายุมากขึ้น ยิ่งหลงตัวเองนะ” “เฮียดูเป้าสิ อัญยิงถูกทุกนัด ตรงกลางด้วย” “ฟลุกมากกว่า” คนแหย่เดินหนี อัญชัญกระทืบเท้าเดินตาม “เฮีย” “อือ...” “เคยไหมที่จะชมน้องนุ่ง” “ดีนะที่นุ่ง นี่ถ้าไม่นุ่งฝันร้ายทั้งคืน” “คะ?” อัญชัญเดินตามมา ทำหน้างงๆ ก่อนจะถึงบางอ้อ “เฮียลามก” “อ้าว... เรากับเฮียใครลามกกว่ากัน” “เฮีย” “ทำไมล่ะ” “เฮียชอบมองนมยายคนเช่าบ้าน” “เขาโชว์ก็ต้องมอง ตามีไว้ทำไม” “มีไว้มอง” เธอตอบเพราะปากไว เลยอยากจะตบปากตัวเองนัก “ก็นั่นแหละต้องมอง” “เหอะ!” อัญชัญทำเสียงในลำคอ ก่อนจะเดินไปดื่มน้ำเย็นๆ ด้วยความกระหาย แดนตะวันชอบยิงปืนเป็นชีวิตจิตใจ เขายิงปืนแม่นมาก เลยมีสนามยิงปืนส่วนตัว เธอเลยได้หัดยิงปืนกับเขาตั้งแต่เด็ก เขามีสนามซ้อมมวยและฝึกวิชาการต่อสู้ด้วยอย่างอื่นด้วย บอกได้คำเดียวว่าครบครัน ลูกน้องของแดนตะวันเองก็ต้องฝึกวิชาการต่อสู้อยู่เสมอ เพราะต้องทำหน้าที่อารักขาเจ้านายและดูแลธุรกิจสีเทาของแดนตะวัน หากเหยาะแหยะไม่เอาไหน จะไม่สามารถดูแลงานหลายอย่างที่ค่อนข้างเสี่ยงได้ ทุกเดือนแดนตะวันจะต้องดูการฝึกฝนการต่อสู้ของลูกน้อง คนไหนด้อยการฝึกซ้อมและอ่อนแอเขาจะคัดออก แต่ก็ไม่ใช่จะคัดออกง่ายๆ จะให้โอกาสก่อนหนึ่งครั้ง ลูกน้องของที่นี่จึงแข็งแรงและมีความอดทนสูง อยู่ได้ในสภาวะที่กดดันได้เป็นอย่างดี สุริยันต์ค่อนข้างเข้มงวดกับลูกน้องในเรื่องนี้ เรื่องต่อยมวย การต่อสู้ ยิงปืน สุริยันต์เก่งกว่าหลายขุม เขาเป็นคนถ่ายทอดวิชาการต่อสู้หลายรูปแบบให้น้องชาย หลังจากที่ส่งน้องชายไปเรียนมวยไทยตั้งแต่เด็กๆ “เฮียจะไปไหน” อัญชัญเดินตามเมื่อร่างสูงสง่าผ่าเผยเดินหนีไปอีกด้าน “สมองปลาทองหรือไง วันนี้มีฝึกซ้อมใหญ่” เขาหันมาจิ้มหน้าผากเด็กสาว อัญชัญทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ เธอลืมจริงๆ นี่นาเพราะกำลังว้าวุ่นใจเรื่องที่กำลังจะเปิดเทอม “เปล่า... อัญแกล้งลืมหรอกค่ะ จำได้สิคะว่าวันนี้วันอะไร” เธอทำเนียน ฉีกยิ้มยียวน แดนตะวันส่ายหน้าไปมา แต่เขาก็ชินกับความหน้ามึนและไม่เคยยอมรับความผิดของเด็กสาว สนามประลองฝีมือของแดนตะวันกว้างขวาง เป็นลานโล่งๆ อยู่ในไร่ของเขา ลูกน้องแต่ละคนนั้นฝีไม้ลายมือไม่ด้อยไปกว่ากัน เสียงโห่เสียงเชียร์ดังขึ้นเป็นระลอก แดนตะวันจิบเหล้ามองลูกน้องอย่างสบายอารมณ์ อัญชัญมองเหล้ากลั่นกลิ่นหอมกรุ่นของคนที่นั่งอยู่ใกล้ๆ ด้วยดวงตาเป็นประกาย เธอเห็นเขาสนใจกับการประลองของลูกน้อง เลยค่อยๆ ยื่นมือไปหยิบจอกเหล้าใบเล็กๆ เพื่อจะรินเหล้าจากขวด “โอ๊ย! เฮียตีมืออัญทำไม” “จะทำอะไร” “เห็นแล้วยังจะถาม มีตารอบหัวหรือไงนะ” คนพูดหน้างอง่ำ ก็เห็นว่ากำลังสนใจดูการต่อสู้ของลูกน้องอยู่ ทำไมเขาถึงได้ตาไวรู้ว่าเธอจะแอบดื่มด้วยล่ะ เธอเลยหยิกจอกเหล้าของเขามาซดแทน “สดชื่น” เธออ้าปากร้อง แดนตะวันส่ายหน้าไปมา ยื่นมือไปทำท่าจะเขกหัวเด็กสาว แต่เธอหลบทัน “สูตรใหม่เหรอเฮีย อร่อยมากๆ เลยนะ” เธอทำหน้ามึนไม่ได้สนใจสีหน้าดุๆ ของเขาเลยแม้แต่น้อย “แสนรู้” เขาพูดก่อนจะยกเหล้าขึ้นดื่ม “หวานหอม ไม่ร้อนแรงแสบคอ เฮียผลิตมาให้อัญดื่มโดยเฉพาะเลยใช่ไหม” เอ่ยถามด้วยสายตาเป็นประกาย

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more