ปมรักลิขิตปรารถนา

บทที่ 3 แผนการของมุกอันดา

มุกอันดาขับรถมาถึงมหาวิทยาลัยจอดรถเสร็จแล้ว ก็เดินไปยังตึกเรียนเพื่อเจอกับทิพย์อาภาเพื่อนสนิท ที่ได้โทรมานัดไว้ว่าเจอกันใต้ตึกเรียนก่อน เพราะมุกอันดามีเรื่องจะปรึกษา

“ทิพย์ มุกถึงแล้วนะกำลังเดินไปที่ใต้ตึกเรียน ทิพย์ถึงแล้วใช่ไหม มุกมีเรื่องไม่สบายใจมากอยากจะปรึกษาทิพย์ เออน่าเจอกันแล้วจะเล่าให้ฟังเลย” มุกอันดาพูดโทรศัพท์กับเพื่อนแล้วก็วางสายไปเร่งฝีเท้าเพื่อไปเจอทิพย์อาภาให้เร็วที่สุด เมื่อเดินมาถึงทิพย์อาภาก็ถามเพื่อนของตัวเองทันที

“ไหนมีเรื่องอะไรไม่สบายใจ มีเรื่องอะไรเล่ามาเร็วๆ เรื่องอะไรของแกถึงได้ทำเสียงเหมือนกำลังจะตายอย่างนั้นแหละ” ทิพย์อาภาถามเพื่อน

“ฉันโดนบังคับให้แต่งงานทันทีที่ฉันเรียนจบ เป็นไงคอขาดบาดตายพอไหมทิพย์ ฉันจะทำยังไงดีฉันไม่อยากแต่งงานนะแก” มุกอันดาบอกเพื่อนของตัวเองน้ำเสียงเป็นกังวลอย่างมาก

“แล้วแกต้องแต่งกับใคร ว่าที่ผัวแกรวยไหม หล่อหรือเปล่า” ทิพย์อาภาถามเพื่อนน้ำเสียงตื่นเต้น

“เอาจริงๆนะ ฉันไม่รู้จัก ไม่เคยเจอหน้ากัน รู้แค่ว่าปู่เขาชื่อ เจ้าสัวประวิทย์ อัครโยธินกุล ทำธุรกิจเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ พวกหมู่บ้านจัดสรร คอนโด เจ้าสัวประวิทย์เป็นเพื่อนกับปู่ฉันและเป็น partner ของธุรกิจด้วย หลานชายเขาไปอยู่ต่างประเทศตั้งแต่เด็กเพิ่งจะกลับมารับช่วงกิจการตอนพ่อเขาเสีย คงอายุเยอะกว่าฉันหลายปีนะ” มุกอันดาบอกเพื่อน

“พรหมลิขิตชัดๆ แก ฟ้าส่งเทพบุตรมาให้แกแล้ว” ทิพย์อาภาพูด

“พรหมลิขิตบ้านแกสิ เจ้าสัวประวิทย์เขาสู่ขอฉันเพราะต้องการมดลูกของฉัน ไปให้หลานเขาทำเหลนให้ก็เท่านั้น” มุกอันดาพูด

“อะไรกันจะเอามดลูกแกยังไง แกรู้ได้ยังไงว่าเขาจะเอาแกไปทำแม่พันธุ์ให้หลานเขา” ทิพย์อาภาถาม

“ก็ปู่ของฉันบอก เขาเจาะจงว่าต้องเป็นฉัน ไม่เอาพี่ลักษณ์หรือพี่มี่เพราะสองคนนั้นอายุสามสิบปีขึ้นแล้ว เสี่ยงมีลูกอยาก แก!......ฉันจะทำอย่างไรดี ฉันไม่อยากไปเป็นแม่พันธุ์ออกลูกให้ใครนะ” มุกอันดาพูดน้ำเสียงแสดงให้รู้ว่ากำลังร้อนใจมาก

“ใจเย็นๆ ก่อนเถอะแก แต่งงานไปแกอาจจะฟินก็ได้ แต่งไปเป็นเมียเศรษฐีเชียวนะเว้ย” ทิพย์อาภาพูดบอกเพื่อนหวังที่จะให้เพื่อนได้สบายใจมากขึ้น

“ฉันไม่ได้อยากมีผัวเป็นเศรษฐี ฉันอยากมีผัวที่เป็นผัวของฉันคนเดียว ไม่มีเมียหลวงเมียรอง แกดูอย่างแม่ฉันสิ แม่ฉันแต่งมาเป็นเมียรองของเศรษฐีมาเป็นแม่พันธ์ุ ย่าของฉันเลือกแม่มาให้พ่อเพราะส่วนตัวย่าฉันไม่ชอบเมียหลวงของพ่อ ท่านรักแม่ของฉันให้เหตุผลเพื่อให้แม่ฉันมาเป็นเมียอีกคนเพื่อจะได้มีหลานชายให้ปู่ของฉัน ไปหาหมอทำเลือกเพศแล้วยังได้ฉันออกมาเป็นผู้หญิง แม่ฉันต้องเสียสละตัวเองมาเป็นเมียรอง เพราะยายฉันป่วย คุณย่าฉันเลยยื่นข้อเสนอให้แม่ฉันมาเป็นเมียพ่อ แล้วคุณย่าจะช่วยเรื่องการรักษาคุณยาย ตอนนั้นแม่ฉันไม่มีทางเลือกถึงต้องมาตกนรกแบบนี้ ฉันไม่อยากทุกข์เหมือนแม่” มุกอันดาพูดเล่าความหวังและความเป็นมาของตัวเองให้เพื่อนฟัง

“แกรู้ได้ยังไงว่าแม่ของแกทุกข์ แม่ของแกอาจจะมีความสุขที่ได้อยู่กับพ่อแกและมีแกเป็นลูกก็ได้นะ ฉันเห็นแม่แกก็ยิ้มแย้มมีความสุขดีทำขนมไปส่งทุกวัน คุณย่าของแกก็ใจดีมีเมตตากับแม่ของแกไม่ใช่เหรอ” ทิพย์อาภาพูด

“ใช่คุณย่าท่านมีเมตตากับแม่ฉัน สวนแม่ของฉันจะมีความสุขจริงๆหรือไม่นั้น ฉันไม่มั่นใจ แต่ฉันว่าการที่จะต้องแบ่งผัวกับคนอื่นสุขมันก็สุขไม่สุดหรอก ฉันว่าฉันเข้าใจแม่ของฉันท่านคงทำใจวางมันลงปลงในสิ่งที่ควรจะปลง ด้วยท่านก็รู้ดีว่า ได้ตัดสินใจผิดพลาดที่แต่งงานมาเป็นเมียรองของพ่อ ต้องเหยียบย่ำหัวใจลูกผู้หญิงด้วยกัน จนถึงตอนนี้เวรกรรมยังชดใช้กันไม่สิ้นสุดเลย ฉันต้องเป็นที่เกลียดชังของพี่น้องแม่ฉันโดนตราหน้าว่าเป็นเมียน้อยแย่งผัวชาวบ้านเขา เธอคิดว่าแม่ของฉันมีความสุขนักเหรอทิพย์” มุกอันดาพูดความรู้สึกของตัวเองให้เพื่อนฟัง

"ฉันเข้าใจแกนะมุก แต่พ่อแกก็รักแม่แกมากไม่ใช่เหรอ ท่านก็มาค้างมาอยู่กับแม่แกทุกอาทิตย์ใช่ไหม แกก็อย่าคิดมากเลย เรื่องผัวมีเมียหลายคนมันมีมาตั้งนมนานตั้งแต่สมัยอยุธยาแล้วไหมแก ที่คนมีฐานะมียศถาบรรดาศักดิ์จะมีเมียไว้ประดับบารมี สำคัญว่าต้องดูแลเอาใจใส่เลี้ยงดูเมียทุกคนให้มีความสุข ถ้าทำได้มันก็น่าจะโอเคไม่ใช่เหรอแก"ทิพย์อาภายังคงพูดในสิ่งที่ตัวเองคิด

“พ่อมาหาแม่ทุกอาทิตย์ก็จริงแต่อาทิตย์ละสองวันเท่านั้น สมัยก่อนผู้ชายจะมีเมียเยอะหรือเมียน้อยแค่ไหนฉันไม่สนใจหรอก ฉันสนใจแค่ตัวฉัน ฉันจะไม่ยอมมีสามีที่จะมีเมียได้หลายคน ไม่ว่ายังไงก็ตามแต่ ฉันจะไม่ยอมแต่งงานไปกับเศรษฐีเพื่อหวังความสบายไม่ต้องทำงานทำการ ฉันมีปัญญาดูแลตัวเองหาเลี้ยงตัวเองได้ ถ้าฉันจะต้องมีผัวหรือต้องมีครอบครัวผัวของฉันจะมั่งมีหรือยากจนแค่ไหนฉันไม่สนใจ แต่เขาต้องมีฉันเป็นเมียคนเดียวเท่านั้น” มุกอันดาพูดน้ำเสียงหนักแน่น

“แล้วแกจะทำยังไง แกจะดื้อกับปู่แก หนีงานแต่งงานเหรอไหนแกบอกฉันมาสิ อีกอย่างว่าที่ผัวแกอาจจะไม่ได้เลวร้ายอย่างที่แกกำลังคิดไปเองก็ได้” ทิพย์อาภาพูดกับเพื่อน

“ฉันก็ให้แกช่วยฉันคิดอยู่นี่ไงเล่า ฉันจะทำยังไงดีที่ไม่ต้องแต่งงาน กับคนที่ฉันไม่ได้รัก” มุกอันดาพูดขึ้นด้วยความกลุ้มใจ

“ถ้าแกอยากแต่งกับคนที่แกรัก แกก็หาคนรักสิ แล้วแกก็พาไปเปิดตัวกับปู่ของแก บอกปู่แกว่าแกมีแฟนแล้ว หรือจะบอกไปว่าแกท้องกับแฟนแกแล้วก็ได้ แกจะได้ไม่ต้องแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รัก เป็นไงความคิดฉัน” ทิพย์อาภาพูดเสนอความเห็น

“แล้วฉันจะไปหาที่ไหน ฉันไม่เคยมีแฟนแกก็รู้แต่เดี๋ยวนะ! .......ถ้าเกิดฉันหาแฟนปลอมๆ ไปบอกปู่ว่าเป็นแฟนจริงๆ ของฉันล่ะ ถ้าฉันหาได้ฉันก็ไม่ต้องแต่งงานจริงไหมแก” มุกอันดาพูดอย่างนึกขึ้นได้

"แล้วแกจะไปหาแฟนปลอมๆ ที่ไหนน้ำเน่า ใครมันจะมายอมเป็นแฟนผมปลอมๆ วะ สมัยนี้เป็นแฟนกันหวังฟัน หวังเอากันทั้งนั้นแหละ" ทิพย์อาภาพูด

“นั้นสินะแก ทำไมวะ ตามหารักแท้มันถึงได้อยากเย็นนัก แต่ไม่รู้ละยังไงฉันก็จะหาแฟนปลอมๆ ไปหลอกปู่เพื่อที่ฉันจะไม่ต้องแต่งงานให้ได้” มุกอันดาพูดน้ำเสียงแน่วแน่มั่นคง

“เออ! ขอให้ได้ขอให้โดน แต่ว่าตอนนี้ถึงเวลาไปเรียนแล้ววะ ไปเถอะอีก10นาที” ทิพย์อาภาพูดเตือนสติเพื่อน

“ไปสิ ไปเรียนก่อนก็ได้ แต่แกต้องช่วยฉันหาแฟนปลอมๆ นะ” มุกอันดาพูด

“ได้ฉันจะช่วยหา เออ! .....เอาอย่างนี้สิ แกก็เป็นแฟนจริงๆ กับไอ้มาร์คมันเลย มันจีบแกอยู่ตั้งนานแล้วนะเว้ยจริงๆ เชื่อฉัน” ทิพย์อาภาพูดออกความเห็น

“ไม่เอาเดี๋ยวไอ้มาร์คมันคิดว่าฉันคิดกับมันจริงๆ ฉันไม่ได้ชอบมัน มันเด็กฮ่ะ ลูกคนรวยขี้โม้ขี้อวดฉันไม่ชอบ” มุกอันดาพูดในขณะที่กำลังเดินไปเข้าห้องเรียน

งั้นแกก็ตอบรับพี่แม็กสิ พี่แม็กลูกชายนายตำรวจใหญ่ที่เคยจีบแกตอนแกเรียนปีสองแล้วยังตามจีบแกอยู่จนถึงตอนนี้น่ะ เอาไหมคนนี้” ทิพย์อาภาพูดเสนอความเห็นอีก

“ไม่เอาพี่แม็กเป็นตำรวจ พวกตำรวจเจ้าชู้ฉันเคยได้ยินเขาบอกว่า พวกเรือเมล์ ลิเก ตำรวจเอามาทำผัวไม่ได้ ฉันถือสุภาษิต”

“แล้วแกจะหาใคร ฉันไม่รู้กับแกแล้ว คิดไม่ออกไปเรียนก่อนแล้วกัน ค่อยๆ คิด คิดออกแล้วจะบอกแกนะ” ทิพย์อาภาพูดตัดบทเมื่อเดินมาถึงห้องเรียน