ตอนที่ 17
2197 คำ
“เป็นของพี่นะที่รัก”
“คือแอม...แอม... อื้มม…”
เขาจูบเธอแทนคำตอบทั้งหมดที่มีในใจ ช่วงเวลาที่เราห่างกันทุกความรู้สึกมันโหยหาเธอตลอด ตอนนี้ได้กอด ได้จูบและกำลังจะได้เป็นเจ้าของทั้งกายทั้งใจเพียงคนเดียว
ลิ้นสอดประสานรับความอุ่นหวานที่แทรกซึมเข้ามา เธอเผลอตัวยกมือขึ้นมาคล้องคอไว้ เขาจูบเธออย่างเว้าวอนก่อนจะอุ้มแล้วพาเดินเข้าห้องนอนก่อนจะใช้เท้าดันประตูปิดไป
เขาถอนจูบเพื่อสบตาแอมอีกครั้งสำหรับคำตอบ ครั้งแรกของแอมต้องมาจากความเต็มใจ ความรัก เขารอเรื่องนี้มานานแล้วถ้าหากแอมไม่พร้อมก็ไม่เป็นอะไร ให้รออีกนิดคงไม่เป็นอะไรหรอกเขาห้ามตัวเองได้ไหว
“แอมครับ”
“…ให้พี่นะที่รัก”
“แต่แอมกลัว! แอม...อื้ม…” ทุกคำพูดกลืนหายไปอย่างรวดเร็วอีกครั้งและยากที่ปฏิเสธได้ไหว
เขาจูบปลอบใจเธออีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันเนิ่นนานกว่าที่ผ่านมา มือที่ว่างก็ถอดเสื้อเธอออกจนเหลือเพียงผ้าชิ้นเล็กสีฟ้าพาสเทลที่ปกปิดของสงวนทั้งส่วนบนและส่วนล่าง เธอใส่ชุดชั้นในเข้าเซ็ตแบบนี้ตลอดเรื่องนี้เขารู้ดีและนี่เป็นความมุ้งมิ้งที่น่ารัก
แต่ความกลัวทั้งหมดเขาจะกำจัดมันไปเอง
เธอจะเป็นของเขาคนเดียว!
ริมฝีปากหยักพรมจูบไล่ลงมาที่ซอกคอแล้วดูดเม้มเบาๆ ไม่ให้มีรอยเกินงาม จนไล่มาถึงหน้าอกอลังการที่มีเพียงผ้าชิ้นเล็กห่อหุ้มไว้แต่ก็ยังล้นทะลักออกมาอยู่ดี จูบซับช้าๆลากปลายลิ้นวนไปมาก่อนจะปลดชั้นในไร้สายออกแล้วทิ้งไป หน้าอกขาวนุ่มประดับด้วยยอดที่สีชมพูสวยเหลือเกิน ปลายลิ้นเริ่มแตะลิ้มชิมก่อนจะดูดเลีย อีกข้างที่ว่างก็นวดเฟ้นจนยอดอกชูชัน
ริมฝีปากลากลิ้นอุ่นจูบแล้วดูดเม้นจนเป็นรอยสีแดงจนพอใจถึงได้เคลื่อนต่ำลงไป หน้าท้องแบนราบรับกับผิวขาวแสบตาเสียจริง เขาจูบวนที่หน้าท้อง ก่อนจะดึงชั้นในชิ้นสุดท้ายหลุดพ้นเรียวขาเล็กออกไป
“หอมมากแอม” กลิ่มสาวแรกแย้มหอมละมุนติดผ้ามาด้วย ก่อนจะก้มลงไปจูบส่วนนั้นที่น่ารักมากของเธอแต่ว่า...
Rrrrrrrrr…
“โทรศัพท์ค่ะ!!” แอมสะดุ้งด้วยความตกใจ แล้วขยับตัวออกห่างพร้อมกับดึงผ้าห่มมาพันตัวเอาไว้
“โทรมาทำเหี้ยไรว่ะ!” ไอ้ลีโอ! ไอ้เวรตะไลแม่งขัดจังหวะสุดๆ เขาก็บอกมันแล้วไงว่ามาหาเมีย
‘โทรมาหาพ่อมึงรึไงห่ะไอ้เหี้ย!?’
‘กูแค่โทรหามึงจำเป็นโมโหขนาดนี้ไหมว่ะ’
‘แล้วมีอะไร?’
‘คืนดีกับเมียรึยังว่ะ กูเห็นมึงไปนานเลยเป็นห่วงกลัวจะไปโดดตึกตายห่าซะก่อน!”
‘เออ แต่มึงแม่งขัดจังหวะฉิบหายเลย!’
‘ขอโทษได้ไหมล่ะ!’
แอมรีบมาอาบน้ำทันทีที่พี่ไทก้าคุยโทรศัพท์แล้วแต่งตัวในห้องน้ำจนเรียบร้อย เมื่อกี้เกือบได้เป็นเมียพี่ไทก้าจริงๆแล้วไง แต่
ตอนนี้เธอไม่กลัวเขาเหมือนตอนแรกแล้ว เธอสามารถมองหน้าพี่ไทก้าแบบไม่เห็นภาพนั้นซ้อนมาได้ และแม้ว่าจะยังมีหลายครั้งที่ฝันร้ายเข้ามาก่อกวนแต่ทุกอย่างกำลังดีขึ้น
ก๊อกๆๆ
“แอมออกมาก่อนสิ!”
“เออ...จะเข้าห้องน้ำเหรอค่ะ?” เธอยิ้มให้แต่หลบตาแล้วออกมารีบเดินไปที่โต๊ะเครื่องแป้งแทน
ตอนนี้หน้าเธอแดงมาก!
“เขินพี่เหรอแอม?”
“ก็…มันน่าอายนี่ค่ะ!” เธอจะหลบตาคมคู่นี้ได้ยังไง ยิ่งพี่ไทก้าเข้ามาคุกเข่าแล้วมองหน้าสบตา เธอยิ่งเขินอายมาก
“รู้ไหมถ้าแอมเป็นขนมพี่จะกินให้เรียบไม่ให้เหลือแม้แต่กลิ่นเลย ต่อให้มียาพิษพี่ก็จะกิน!”
“พูดบ้าๆอีกแล้ว! แอมง่วงแล้ว พี่ไทก้าจะกลับตอนไหนคะ?” นี่ก็ใกล้จะตีสองแล้วนะ เธอง่วงมากและต้องการนอนจริงๆ
“นอนก่อนเลยพี่ขออาบน้ำก่อนแป๊บเดียว”
“หมายความว่าพี่ไทก้าจะค้างที่นี่เหรอคะ?” คำพูดพี่ไทก้าไม่น่าไว้ใจเลย ยิ่งทำแววตาเจ้าเล่ห์แบบนี้ยิ่งไม่น่าไว้ใจที่สุด
“โธ่...ที่รัก! พี่นอนคนเดียวมานานแล้วนะไม่เห็นใจกันบ้างเหรอ คืนนี้ขอพี่นอนกอดหน่อยนะคนสวย”
“แต่ไม่มีชุดพี่ไทก้านะ แอมว่าพี่ไปเพนท์เฮ้าส์ดีกว่านะคะ”
“มีสิ อย่าลืมนะว่าห้องนี้พี่เป็นจัดการให้เองทุกอย่าง แล้วมีด้วยเหรอจะไม่มีของที่พี่ต้องใช้”
ฉันต้องยอมจริงๆใช่ไหม
พี่ไทก้าเตรียมชุดเผื่อหมดแล้วเธอไม่ได้สังเกตสักนิด
ฟอด…
“ชื่นใจจัง ไปอาบน้ำแล้วนะครับคนสวย”
เธอต้องรีบนอนหลับให้เร็วที่สุด เดี๋ยวพี่ไทก้าพาทำเรื่องแบบนั้นอีก คนมากประสบการณ์แบบเขาสามารถพาเธอเตลิดตามไปได้ต้องการได้อยู่แล้ว ดูอย่างเมื่อกี้นี้สิ! ถ้าไม่มีคนโทรมาป่านนี้คงเป็นเมียพี่ไทก้าแน่นอนเลย
คุณเคยมีความสุขมากๆไหม?
คนที่ไม่ควรมีความสุขก็ยังได้รับความสุขจากผู้หญิงตัวเล็กๆที่น่ารักและสดใสเกินใครจะต้านทาน หรือคนเลวอย่างเขาที่พระเจ้ายังเมตตามอบนางฟ้าให้มาอยู่ด้วย แต่ก็เหมือนเป็นการลงโทษในเวลาเดียวกันนะ นางฟ้าของเขาช่างบอบบางเหลือเกินเสียจนกลัวว่าจะแหลกสลายด้วยมือเปื้อนเลือดคู่นี้
แต่ในเมื่อเป็นของขวัญก็จะรักษาด้วยชีวิตที่เหลือ!
ห้ามใครพรากเธอไปเด็ดขาด!
ในที่สุดก็ถึงช่วงเวลาที่รอคอยมานานมาก มหาวิทยาลัยปิดเทอมมาหนึ่งอาทิตย์แล้วนั่งทำให้นอนได้เต็มอิ่มเท่าที่จะนอนได้ แล้วบางครั้งก็ถูกดุเพราะนอนมากเกินไปจนผอมลงอีกแล้ว อาหารของกินทุกอย่างแอลซื้อมาให้เป็นประจำและพาไปกินบ่อยๆ ส่วนพี่ไทก้าก็มีเวลาให้มากขึ้นพอจะไปไหนมาไหนกับเธอนานๆ แต่นั่นมันก็มีข้อเสียงตรงที่เขาหนีบเธอไปทุกที่เลย
เธอวางแผนจะไปเที่ยวสิงคโปร์ตั้งแต่อาทิตย์แรกแล้วจองตั้วเครื่องบิน จองโรงแรมที่พักและศึกษาสถานที่น่าเที่ยวเรียบร้อย แต่แผนต้องมาหยุดชะงักเพราะว่าปัญหาตัวใหญ่
“ไม่! แอมอย่าทิ้งพี่ไป!”
“พี่ไม่อยากอยู่คนเดียวนะที่รัก อย่าปล่อยพี่ไว้แบบนี้”
“แอมไปแค่อาทิตย์เดียวเองเดี๋ยวก็กลับแล้ว เอากระเป๋าแอมคืนมานะพี่ไทก้า!” เธอวิ่งอ้อมจะเอากระเป๋าเดินทางให้ได้ แต่มันยากมากเลยไง พี่ไทก้าตัวใหญ่เหมือนยักษ์และสูงกว่า
แค่เธอวิ่งไปก็เท่ากับไม่กี่ก้าวของพี่ไทก้า
“แอมจองทุกอย่างแล้วนะ ยกเลิกไม่ได้!!” เงินที่เสียไปนี่ก็หลายแสนเลยนะแล้วจะให้ทิ้งง่ายๆเลยเหรอ
“พี่จ่ายให้ก็ได้ แอมเสียไปเท่าไรบอกพี่มาสิ”
คือแบบว่า..ฉันอยากไปเที่ยวไม่ได้อยากได้เงินเขา
เธอวิ่งไล่ตามจนเหนื่อยแล้ว พี่ไทก้ายืนยันไม่ยอมท่าเดียวทั้งที่ก่อนหน้านี้เคยบอกไปแล้ว มาวันนี้จะไม่ให้ไปได้ไงเล่า เธอเดินมานั่งพักที่โซฟาพร้อมกับเบะปากใส่พี่ไทก้าด้วย
“แอมอย่าโกรธพี่ดิ!”
“…”
“แอมเล่นไปนานขนาดนั้น พี่ทนคิดถึงไม่ไหวหรอกนะ!” เขาไม่อยากจะห่างเมียเลยแม้แต่นาทีเดียวเลยนะเว้ย แล้วนี่เธอจะไปตั้งอาทิตย์ใครจะทนได้ไหวเล่า
“…” ไม่หายงอนง่ายๆหรอก ทีพี่ไทก้าไปต่างประเทศเป็นอาทิตย์เธอยังไม่ว่าอะไรเลย พอเธอจะไปบ้างเขากลับงี่เง่า!
“พี่ได้นอนกอดเมียแค่อาทิตย์เดียวแอมก็จะหนีพี่ไปอีกแล้ว พี่ยอมไม่ได้!”
“แอมครับ อยู่กับพี่นะรู้ไหมพี่รีบเคลียร์งานทุกอย่างเพื่อแอมเลยนะ คนดีของพี่ น๊า…ที่รัก” นาทีนี้ต้องอ้อนเมียแล้วล่ะ
“ก็ได้ค่ะ แต่ค่าเสียหายทั้งหมดพี่ไทก้าต้องจัดการด้วย” ถึงเขาจะอ้อนได้น่ารักมาก แต่เงินทั้งหมดที่เสียไปก็ไม่ใช่น้อยๆเลย
“แล้วนี่เป็นเงินแอลนะไม่ใช่เงินของแอม!” แอลโอนเงินให้เธอทุกเดือนเป็นปรกติ ไหนจะบัตรเครดิตไม่จำกัดวงเงินอีก แล้วที่ไปเที่ยวสิงคโปร์เนี่ยแอลก็จัดการให้เองด้วย
ทุกอย่างสำหรับเธอแอลทำให้ดีที่สุด!
“งั้นก็ไป แต่พี่จะไปด้วย!”
“โอเคค่ะ” เธอเข้าไปกอดพี่ไทก้าแน่น ดีใจที่คิดได้สักที
“ความจริงแอมใช้เงินพี่บ้างก็ได้นะ จะใช้เท่าไรพี่ไม่ว่า“
“ไม่เป็นอะไรค่ะ” เขาวกเข้าเรื่องนี้อีกแล้ว! มันก็หลายต่อหลายครั้งที่พี่ไทก้าเสนอแบบนี้มา แต่เธอไม่อยากให้ใครว่าเกาะเขากินได้ทั้งที่มันไม่ใช่เลยสักนิด อีกอย่างเธอก็ใช้เงินเก่งมากด้วย ถ้าใช้เงินของตัวเองจะสบายใจที่ได้จ่ายมากกว่า
“ไม่ลองคิดสักหน่อยเหรอ?” เขาพร้อมในเรื่องนี้มากแต่ว่าเธอไม่เคยต้องการเลย จริงอยู่ที่ไอ้แอลมันให้เงินใช้อย่างไม่จำกัดทุกเดือนแล้วไม่เคยว่าอะไรเธอเรื่องนี้ด้วย แอมใช้เงินซื้อความสุขตลอดเวลา นั่นเลยทำให้อยากให้เธอใช้เงินเขาซื้อความสุขบ้าง
“ไม่ค่ะ แอลให้ทุกวันนี้ก็เยอะแล้ว” แค่เงินเดือนแอลที่ให้ใช้เยอะมากพอจะซื้อคอนโดได้ทุกเดือนเลย ส่วนเรื่องไปเที่ยวแอลก็จัดการให้โดยไม่มีการหักค่าขนมเธอเลยสักครั้งเดียว
“เฮ้อ...เป็นแบบนี้ตลอดเลย พี่แค่อยากให้เฉยๆ”
“ไม่ค่ะ แอมขึ้นเครื่องพรุ่งนี้เช้านะพี่จองตั๋วทันเหรอ?”
“ทันสิ เดี๋ยวลูกน้องพี่จัดการเองแหละ” ความจริงจะไปเครื่องบินส่วนตัวเลยก็ได้ แต่แอมน่าจะเสียดายเพราะครั้งนี้ไอ้แอลมันจัดการให้ทุกครั้งเอง เรื่องจองตั๋วเครื่องบินมันไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเขาหรอก แล้วชั้นเฟิร์สคลาสก็ยังมีที่ว่างให้เสมอ
ขอสารภาพเลยว่าเขาติดเมียมากกว่าเดิมอีก
ห่างนิดเดียวก็คิดถึงจนแทบบ้า
หนึ่งอาทิตย์ที่ไปเที่ยวสิงคโปร์มันสนุกมากๆเลย เธอไปกันแค่สองคนกับพี่ไทก้า เธอก็พึ่งรู้นี้แหละว่าเขารู้จักสถานที่ดีๆเยอะขนาดนี้ สงสัยคงมาธุระบ่อยมั้ง ความจริงก็อยากเที่ยวต่อนะแต่พี่ไทก้ามีงานต้องทำเลยต้องกลับซึ่งแอลมารับที่สนามบินเอง
เธอต้องประสาทกินแน่เพราะพี่ไทก้ากับแอลไม่ถูกกันเลย สักนิด ช่วงหลังเวลาอยู่ต่อหน้าเธอก็พูดดีกันอยู่หรอกแต่ลับหลังไม่ต้องคิดว่าพ่นอะไรใส่กันบ้าง ในเมื่อแต่ล่ะคนแรงขนาดนั้น!
“แอลมานานรึยัง?”
ฟอด…
“มีข่าวดีจะบอกด้วยนะแอม” แอลหอมแก้มเธอฟอดใหญ่ มันก็เป็นปรกตินั่นแหละ แต่วันนี้พี่ไทก้าอยู่ด้วยเลยไม่ปรกติ
“โตเป็นควายแล้วยังหอมน้องอีก!”
“นี่น้องสาวกู! ใครจะทำไมห่ะ?” แอลตั้งใจกวนประสาทแล้วยิ้มกว้าง ก่อนจะโอบไหล่น้องสาวยั่วโมโหมากขึ้น
“แต่นี้เมียกู ปล่อยมือมึงออกเลย!” ไทก้าเดินตามมาแกะมือปลาหมึกของไอ้เวรนี่ออก แล้วดึงเมียให้เดินไปด้วยกัน
“แอมแวะกินข้าวก่อนไหม พอไปถึงจะได้นอนพักเลย” แอลถามอย่างรู้ใจเสมอเลย และใจดีไม่เหมือนเวลาที่คุยกับคนอื่น
“ก็ดีนะแอล ตอนนี้แอมก็หิวแล้วเหมือนกัน”
แอลขับรถไปที่ร้านประจำของเรา ร้านนี้ต้องจองคิวก่อนประมาณสองสามวัน ถ้าอยากได้เมนูพิเศษก็ให้แจ้งตั้งแต่วันที่ได้คิวเลยเพราะทางร้านจะได้จัดเตรียมตามที่ต้องการ หรือถ้าทำไม่ได้ก็เสนอหาทางปรับเปลี่ยนเพื่อความสุขของลูกค้า
นั่นแปลว่าแอลตั้งใจจะพาเธอมาอยู่แล้ว
มีพี่ชายดี ชีวิตก็ดีด้วย
“พี่จองไว้แล้วมีของโปรดแอมด้วยนะ”
เซฟมาทำให้สดใหม่เลย เธอไม่ต้องกังวลว่าแอลกับพี่ไทก้าจะแย่งกันตักอาหารให้เหมือนเมื่อก่อนด้วย แต่ถึงอย่างนั้นพี่ชายกับแฟนก็ทะเลาะเรื่องเล็กๆน้อยๆตลอด
อยากรู้จักเลยว่าเคยมีเรื่องอะไรมาก่อน
เกลียดกันขนาดนี้แสดงว่าต้องเป็นเรื่องร้ายแรงมาก
- ผู้เขียน
